Αγαπητοί συνάδελφοι,
Ξεκίνησα να παρακολουθώ το τρέχον πρόγραμμα επιμόρφωσης πιστεύοντας ότι κάτι πραγματικά έχει αλλάξει στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται το θέμα από το Υπουργείο και τους φορείς υλοποίησης των προγραμμάτων επιμόρφωσης εκπαιδευτικών εν γένει. Μετά από πολλά χρόνια αναμονής, η ουσιαστική εμβάθυνση στη χρήση ΤΠΕ έπαιρνε σάρκα και οστά. Επιτέλους, οι επί δεκαετία παροπλισμένοι διαδραστικοί πίνακες αναμενόταν να βρουν τον προορισμό τους.
Είδα συναδέλφους με μεράκι να θέτουν ερωτήματα, να καταθέτουν προτάσεις, να μεταλαμπαδεύουν στους υπολοίπους ιδέες και γνώση. Διέκρινα τις ειλικρινέστερες προθέσεις στην επιμορφώτριά μας και αναγνώρισα ότι πιστεύει αληθινά στη σημασία του ρόλου της. Δίχως να δυσκολευτώ, λοιπόν, βρήκα κάποια κίνητρα για να αφιερώσω τον απαιτούμενο χρόνο και κόπο προκειμένου να εκπονήσω τις πρώτες εργασίες.
Καθώς το περιεχόμενο των συνεδριών μας προχωρούσε πέρα από τα στοιχειώδη προκαταρκτικά, οι πρώτες αδυναμίες της πλατφόρμας άρχισαν να καθίστανται εμφανείς. Το Φωτόδεντρο, με τις διαστάσεις δάσους, έστεκε κάπως χαώδες, σχεδόν τρομακτικό. Έθεσε όμως μία ενδιαφέρουσα πρόκληση: να ξεπαράσει ο καθένας τους φόβους του και να γνωρίσει το Φωτόδεντρο σε βάθος. Σε αντάλλαγμα, το Φωτόδεντρο εκδήλωσε την πρόθεση να γίνει ο καλύτερός του φίλος.
Σύντομα όμως οι υποσχέσεις αποδείχθηκαν φρούδες. Μόλις ο κικεώνας των μαθησιακών αντικειμένων φάνηκε προσπελάσιμος, αποφάσισε να πάρει την εκδίκησή του. Η συντριπτική πλειοψηφία, αν όχι το σύνολο, των δραστηριοτήτων που προτείνονται από το εμπλουτισμένο βιβλίο, είναι γραμμένες σε Shockwave, Flash ή Java, με αποτέλεσμα να μην είναι εκτελέσιμες σε σύγχρονους φυλλομετρητές. Προσπάθησα να χαλαρώσω τις ρυθμίσεις ασφαλείας των προγραμμάτων, αλλά αποδείχθηκε μάταιο. Αναζήτησα λύσεις στα εγχειρίδια χρήσεις και τις συχνές ερωτήσεις του Φωτόδεντρου και παραπέμφθηκα στον… Internet Explorer, ο οποίος προφανώς δεν υποστηρίζεται σε λειτουργικό σύστημα Linux. Κατέφυγα στη λύση της Εικονικής Μηχανής με Windows 7, αλλά για μία ακόμη φορά, οι 6 από τις 10 δραστηριότητες που προτείνονται στο Κεφάλαιο 1 της Πληροφορικής Β’ Γυμνασίου, ήταν αδύνατο να εκτελεστούν. Αναζητώντας άλλες σχετικές δραστηριότητες, κατέληγα είτε στο ίδιο πρόβλημα αδυναμίας εκτέλεσης λόγω μη εγκυρότητας του πιστοποιητικού, είτε σε δραστηριότητες που απαιτούσαν την εγκατάσταση της εφαρμογής ΔΕΛΥΣ του 1999 (προφανώς αποκλειστικά σε Windows).
Όταν, λοιπόν, έχοντας αφιερώσει τουλάχιστον 2 απογεύματα και 4 βράδια προσπαθώντας να βρω λύση, καταλήγω σε τόσα αδιέξοδα, διερωτόμαι πώς είναι δυνατό να συνεχίσω να πιστεύω ότι αυτό το πρόγραμμα έχει κάτι να μου προσφέρει; Αν κάθε φορά καταλήγω στο να αναζητώ υλικό στο διαδίκτυο οπουδήποτε εκτός από τα αποθετήρια που μου προσφέρει το ΙΤΥΕ-Υπουργείο, γιατί να συνεχίσω να θεωρώ αξιόλογη αυτή τη δουλειά (αποτέλεσμα παλαιότερων ΕΣΠΑ) και αξιόπιστο τον φορέα που τη διαχειρίζεται; Γιατί να στερώ το χρόνο και την ενέργειά μου από άλλες δραστηριότητες στις οποίες θα μπορούσα να είχα διαθέσει αυτούς τους πόρους με πολύ πιο ουσιαστικά αποτελέσματα; Όταν η προσπάθειά μου ματαιώνεται από τον ίδιο τον εποπτεύοντα φορέα που αναλαμβάνει την υλοποίηση αυτού του έργου, με τι κριτήρια και με ποια συνέπεια θα έρθει μετά από μερικούς μήνες να με αξιολογήσει και να με πιστοποιήσει ή να με απορρίψει για τις εργασίες που θα έχω υποβάλει, ενώ θα αγνοήσει την δυσανάλογη υπερπροσπάθεια που θα έχω καταβάλει εξ αιτίας των δικών του παραλείψεων; Εν τέλει, από όσα έχω δει μέχρι τώρα σε αυτό το πρόγραμμα, τι είναι αυτό που με πείθει ότι πράγματι θα αλλάξει κάτι στον τρόπο με τον οποίο κάνουν το μάθημά τους το 80% των εκπαιδευτικών στη χώρα μας;
Μονάχα το φιλότιμο του καθενός αποτελεί κίνητρο. Ακόμα και για τους επιμορφωτές αυτού του προγράμματος, έχω την αίσθηση ότι ισχύουν ακριβώς τα ίδια. Πήραν στα χέρια τους μία “κονσέρβα” σημειώσεων, εν πολλοίς δίχως πρακτική αξία, και αφιέρωσαν αμέτρητες ώρες προκειμένου να παρουσιάσουν κάτι που θα βρει απήχηση και χρησιμότητα στους επιμορφούμενους συναδέλφους τους. Όμως και οι αγαθότερες των προθέσεων κάποιες φορές προδίδονται (προφανώς από εξωγενείς παράγοντες). Ούτως ή άλλως το ουσιαστικότερο πρόβλημα που εντοπίζω στον κλάδο μας είναι η μειωμένη παραγωγικότητα, καθώς στην πορεία μας ως εκπαιδευτικοί καλούμαστε πολλές φορές να ανακαλύψουμε την Αμερική κατά μόνας. Ήλπιζα ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα είχε ως έναν από τους κύριους στόχους την βελτίωση της παραγωγικότητάς μας (προς αποφυγή παρεξηγήσεων, εννοώ να μπορούμε να επιτυγχάνουμε περισσότερους διδακτικούς-εκπαιδευτικούς στόχους σε λιγότερο χρόνο και – γιατί όχι – με λιγότερο κόπο). Η πραγματικότητα που αντιμετώπισα όμως με έφερε – για μία ακόμη φορά – στη θέση του Σίσυφου.
Το δίλημμα στο οποίο έχω βρεθεί αυτή τη στιγμή είναι το εξής: να “ξεπετάξω” μερικές εργασίες της πλάκας για να βγω από την υποχρέωση ή να μην ξανασχοληθώ με κάτι το οποίο δεν με εμπνέει πλέον καθόλου (και με οποιες συνέπειες μπορεί να έχει αυτή η απόφαση); Δεν περιμένω απάντηση από κανέναν φυσικά. Απλώς είπα να μοιραστώ τις σκέψεις μου με την υπόλοιπη ομάδα, επειδή υπέθεσα ότι τα δικά μου ερωτήματα ίσως κάποια στιγμή να βασάνισαν και άλλους. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) όταν πιστεύω σε κάτι αφιερώνομαι σχεδόν ολοκληρωτικά. Αν όμως διακρίνω κάποιες ενδείξεις ότι το ακριβό περιτύλιγμα κρύβει άνθρακες, χάνω κάθε ενδιαφέρον για περαιτέρω προσπάθεια. Μέσα μου ειλικρινά εύχομαι να κάνω λάθος. Είναι πιο ανώδυνο να είμαι μονάχα εγώ το στραβόξυλο, από το να υποκρίνονται εκατοντάδες (ίσως και χιλιάδες) εκπαιδευτικοί ότι έγιναν ικανότεροι.
Φιλικά και συναδελφικά,
Στέλιος
