Αναζητώντας το τέλειο βραστό αυγό

Οι οδηγίες για το βράσιμο ενός αυγού, σύμφωνα και με σχεδόν όλα τα βιβλία μαγειρικής, αναφέρουν 3-6 λεπτά για ‘μαλακό’ αυγό, 6-8 λεπτά για μέτριο και 8-10 για σκληρό. Εάν είστε ικανοποιημένοι με αυτό, δεν χρειάζεται να διαβάσετε παρακάτω. Εάν όμως αναρωτηθήκατε ποτέ σχετικά με το μέγεθος του αυγού και εάν αυτό σχετίζεται με την ώρα που χρειάζεται να το βράσουμε, τότε ίσως έχουμε έναν κοινό στόχο.

Από επιστημονικής άποψης, ο χρόνος των 3-8 λεπτών για ένα μαλακό αυγό, δεν είναι και τόσο ακριβής. Υπάρχουν αρκετά ερωτήματα που μένουν αναπάντητα. Το μέγεθος του αυγού; Έχει θερμοκρασία ψυγείου ή μήπως δωματίου; Το βράζουμε σε κρύο νερό, ή σε νερό που ήδη βράζει; Και εάν χρησιμοποιούμε κρύο νερό, πότε ξεκινάμε τη μέτρηση;

Από τη στιγμή που ανάβουμε την εστία ή όταν το νερό ξεκινήσει να βράζει; Τέλος, το μέγεθος του σκεύους, η ποσότητα του νερού και η ένταση της εστίας τι ρόλο παίζουν;

Υπάρχει εξίσωση για το βράσιμο του αυγού;
Φυσικά! Η καλύτερη εξίσωση βρίσκεται στο site του Dr. Charles D. H. Williams, και συγκεκριμένα στη σελίδα που έχει δημιουργήσει για την επιστήμη του βραστού αυγού.
Σύμφωνα με τη φόρμουλα του, χρειαζόμαστε την αρχική θερμοκρασία του αυγού(T egg), τη θερμοκρασία του νερού(T water) και την επιθυμητή θερμοκρασία του κρόκου(T yolk).

Ο χρόνος βρασίματος του αυγού (t) σε λεπτά, με μάζα Μ (σε γραμμάρια) μας δίνεται από την εξίσωση:

Πολλές φορές, στη συμβατική κουζίνα, δεν είναι δυνατό να πάρουμε ακριβείς μετρήσεις των παραπάνω παραμέτρων, αλλά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εξίσωση του Peter Barham που βρίσκεται στο βιβλίο του The Science of Cooking. Η περιφέρεια του αυγού μπορεί να μετρηθεί σχετικά εύκολα με μια κλωστή και ένα χάρακα. (ένα χρήσιμο flash εργαλείο σχετικά με τη περιφέρεια θα βρείτε εδώ) Ο χρόνος βρασίματος (t) (σε λεπτά) ενός αυγού με περιφέρεια (c) (σε εκατοστά) μας δίνεται από:

Η χρήση της φόρμουλας του Barham γίνεται ακόμη πιο εύκολη με τη χρησιμοποίηση ενός χρήσιμου flash calculator που θα βρείτε εδώ, μια ευγενική προσφορά των παιδιών από το πανεπιστήμιο του Όσλο.

Θερμοκρασίες και αλλαγές.

Θερμοκρασία (C)
«Ασπράδι»
Κρόκος
62
Ξεκινάει να δένει, υγρό
Υγρός
64
Έχει σχεδόν δέσει, υγρό
Ξεκινάει να δένει
66
Έχει δέσει, ακόμη υγρό
Πολύ μαλακός
70
Σκληρό
Μαλακός
80
Πολύ σκληρό
Σκληρός
90
Λαστιχένιο
Διαλύεται

Άρα βρήκαμε το τέλειο βραστό αυγό;
Όχι ακριβώς. Το πρόβλημα βρίσκεται στο βραστό νερό που χρησιμοποιούμε. Όσο εμείς βράζουμε τον κρόκο, του οποίου και τη θερμοκρασία μπορούμε να ελέγξουμε, δεν έχουμε κανέναν έλεγχο στο «ασπράδι» του αυγού. Εάν το νερό μας είναι κάπου γύρω στους 100 C, θα βράσει στην ίδια θερμοκρασία και το ασπράδι. Σύμφωνα με το παραπάνω γράφημα μας, αυτό θα μας δώσει ένα «λαστιχένιο» ανεπιθύμητο «ασπράδι». Με άλλα λόγια, θέλουμε έναν κρόκο λίγο πάνω από τους 65 C και ένα «ασπράδι» όχι πάνω από τους 80 C. Η λύση στο πρόβλημα αυτό, βρίσκεται στις τεχνικές sous vide. Στην παρακάτω εικόνα μπορούμε να δούμε το αυγό σε διαφορετικές θερμοκρασίες, όχι βρασμένο σε νερό αλλά sous vide.

Photo: Douglas Baldwin)Για να επιχειρήσετε sous vide στο σπίτι, θα χρειαστείτε τουλάχιστον έναν θερμοστάτη ή ακόμα καλύτερα ειδικό εξοπλισμό. Σε ποστ που θα ακολουθήσουν, θα εξηγήσω τις τεχνικές sous vide και πως μπορείτε να τις δοκιμάσετε. Αξίζει!

http://www.foodzine.gr/home/082480092609.html


Νόμπελ Χημείας 2012

Νόμπελ Χημείας 2012

Δύο αμερικανοί επιστήμονες κέρδισαν το Νόμπελ Χημείας 2012 για την πρωτοποριακή εργασία τους πάνω σε μια σημαντική οικογένεια υποδοχέων που επιτρέπουν στα κύτταρα να αισθάνονται το περιβάλλον τους, ανακοίνωσε η επιτροπή του βραβείου.

Η Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Σουηδίας αναφέρει σε ανακοίνωσή της πως το βραβείο, το οποίο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 8 εκατ. κορωνών (930.000 ευρώ), κέρδισαν οι Ρόμπερτ Λέφκοβιτς και Μπράιαν Κομπίλκα επειδή ανακάλυψαν τις εσωτερικές λειτουργίες των υποδοχέων που συνδέονται με G – πρωτεΐνες, οι οποίες επιτρέπουν στα κύτταρα να απαντούν σε χημικά μηνύματα όπως η αύξηση της αδρεναλίνης. “Περίπου τα μισά απ’ όλα τα φάρμακα δρουν μέσω αυτών των υποδοχέων, μεταξύ των οποίων είναι και οι βήτα αναστολείς, τα αντιισταμινικά και διάφορα είδη ψυχιατρικών φαρμάκων”, ανέφερε η επιτροπή του βραβείου. Η εξεύρεση καλύτερων τρόπων για να στοχευθούν οι υποδοχείς, που είναι γνωστοί ως GPCR, είναι ένας τομέας στον οποίο επικεντρώνουν τις έρευνές τους οι εταιρείες φαρμάκων και βιοτεχνολογίας.

Οι GPCR διαδραματίζουν έναν “ουσιαστικό ρόλο στην επικοινωνία μεταξύ των κυττάρων μας”, δήλωσε ένα μέλος της Επιτροπής Νόμπελ, ο Σβεν Λίντιν, μετά την ανακοίνωση του βραβείου στη Στοκχόλμη. “Μερικοί λένε πως ως και το 50% όλων των φαρμακευτικών προϊόντων βασίζονται σε μια δράση που στοχεύει τους GPCR. Το να ξέρουμε με τι μοιάζουν και πώς λειτουργούν θα μας δώσει εργαλεία” για να επινοήσουμε “καλύτερα φάρμακα με λιγότερες παρενέργειες”, πρόσθεσε.

Ο Λέφκοβιτς δήλωσε σε τηλεφωνική συνέντευξη πως κοιμόταν όταν δέχθηκε το τηλεφώνημα από τη Σουηδία. “Δεν το άκουσα – πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι κοιμάμαι με ωτοασπίδες. Έτσι με σκούντηξε η γυναίκα μου. Εξεπλάγην τελείως”, δήλωσε. “Κατάφερα να επικοινωνήσω με τον Κομπίλκα μέσω Skype”, πρόσθεσε. “Θα πήγαινα να κουρευτώ σήμερα, αλλά φοβάμαι ότι θα πρέπει να το αναβάλω… Θα είναι μια τρελή μέρα στο γραφείο μου”.

Ο Κομπίλκα είπε πως αρχικά πίστεψε ότι το τηλεφώνημα που του έγινε για να ενημερωθεί ότι είχε κερδίσει το Νόμπελ Χημείας ήταν μια “πλάκα”. Τα τηλεφωνήματα νωρίς το πρωί στην εβδομάδα των Νόμπελ είναι κάτι “που πάντα το σκέφτεσαι”, δήλωσε στο σουηδικό ραδιόφωνο. Τη Δευτέρα είχε επίσης δεχθεί ένα τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα -το οποίο δεν κατάφερε να απαντήσει-, αλλά είχε πιστέψει πως “ήταν κάποιος φίλους που μου έκανε πλάκα”.

Είναι “πολύ ενθουσιασμένος, πολύ ευτυχής”, δήλωσε ο Κομπίλκα από την κατοικία του στο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας προσθέτοντας ότι “είναι ακόμη δύσκολο να το πιστέψω … είμαι ακόμη λίγο ανάμεσα στον ύπνο και την πραγματικότητα”.

Ο Ρόμπερτ Λέφκοβιτς, 69 ετών, καθηγητής ιατρικής και βιοχημείας, εργάζεται στο Ιατρικό Ινστιτούτο Χάουαρντ Χιουζ του Τσέβι Τσέις, σε προάστιο της Ουάσινγκτον, και στο πανεπιστήμιο Ντιούκ (Βόρεια Καρολίνα). Ο Κομπίλκα, ο οποίος έχει γεννηθεί το 1955, είναι καθηγητής ιατρικής και μοριακής και κυτταρικής φυσιολογίας στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ (Καλιφόρνια).

από http://www.chemist.gr


Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση