Το κατοχικό δάνειο (in memoriam)

Της Goldfinger

Δεν μου αρέσουν οι εθνικές επέτειοι. Και δεν μου αρέσουν γιατί έχουν μια γραφική και επί της ουσίας πατριδοκάπηλη λογική. Όμως, αυτές οι μέρες είναι διαφορετικές. Κι έτσι είπα να το «γιορτάσουμε» (ξανά)βλέποντας αυτό το απόσπασμα από το αφιέρωμα της εξαιρετικής εκπομπής «Μηχανή του Χρόνου», των συναδέλφων Χρίστου Βασιλόπουλου και Δημήτρη Πετρόπουλου, στην ιστορία του κατοχικού δανείου.

Την ιστορία του δανείου που η υπόδουλη Ελλάδα υποχρεώθηκε να δώσει στον Γερμανό κατακτητή, δάνειο που ποτέ δεν ξεπληρώθηκε. Δάνειο που δεν διεκδίκησε κανείς από εκείνους που θα έπρεπε.

Ξέρω, μπορεί να πείτε τι σημασία έχει τώρα πια… Δεν είναι, όμως, έτσι. Γιατί μπορεί η συγγραφή της ιστορίας να είναι, ίσως, το πιο σημαντικό λάφυρο του νικητή. Και μπορεί οι νικητές στις περισσότερες των περιπτώσεων στη χώρα μας, να απέκτησαν την επομένη,  επιλεκτική μνήμη… Όμως, κι εμείς μη αντιστεκόμενοι στην αμνησία και την αμνηστία, συμμετέχουμε στη δημιουργία ενός υποτελούς και ευτελούς εθνικού DNA.

ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ\” – ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ (2/2)\

“ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ\” – ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ (1/2)

Τα αγγεία που ανασύρονται από αρχαία ελληνικά ναυάγια τελικά δεν χρησιμοποιούνταν μόνο για τη μεταφορά κρασιού και ελαιόλαδου, όπως συχνά υποθέτουν οι αρχαιολόγοι. Γενετικές αναλύσεις σε αμφορείς που φυλάσσονται στην Αθήνα αποκαλύπτουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες εμπορεύονταν πολλά άλλα προϊόντα, από καρύδια και όσπρια μέχρι τζίντζερ.

Ο Μπρένταν Φόλεϊ, αρχαιολόγος του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου του Γούντς Χολ στη Μασαχουσέτη, έβρισκε παράξενο το γεγονός ότι στην επιστημονική βιβλιογραφία υπήρχαν αναφορές μόνο για κρασί στους αμφορείς. Σε 27 παλαιότερες δημοσιεύσεις που επανεξέτασε ο Φόλεϊ, οι οποίες αναφερόταν σε συνολικά 5.860 αμφορείς, οι συγγραφείς θεωρούσαν ότι το περιεχόμενο ήταν κρασί στο 95% των περιπτώσεων.

Η αλήθεια είναι ότι, από τους χιλιάδες αμφορείς που έχουν ανασυρθεί μέχρι σήμερα στη Μεσόγειο, οι περισσότεροι ήταν άδειοι, και μόνο λίγοι περιείχαν ίχνη τροφών, όπως κουκούτσια ελιάς ή ψαροκόκαλα. Ο Φόλεϊ προσπάθησε αρχικά να πραγματοποιήσει γενετικές αναλύσεις σε έναν αμφορέα που είχε δωρίσει στο Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο ο Ζακ Κουστώ, τα πειράματα όμως απέτυχαν.

Ζήτησε τότε τη βοήθεια του Δημήτρη Κουρκουμέλη και του Θεοτόκη Θεοδούλου, αρχαιολόγων της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων στην Αθήνα. Οι αναλύσεις σε εννέα αμφορείς που χρονολογούνται από τον 5ο έως τον 3ο αιώνα π.Χ αποκάλυψε τελικά ποιο ήταν το αρχαίο περιεχόμενο των δοχείων. «Παρόλο που [οι αμφορείς] παρέμεναν στις αποθήκες για δυο δεκαετίες, υπήρχε ακόμα DNA πάνω τους» σχολιάζει ο Θεοδούλου στο δικτυακό τόπο του περιοδικού Nature.

Γενετικό υλικό από σταφύλι (που προφανώς υπήρχε στο κρασί) βρέθηκε μόνο σε έξι από τα εννέα δοχεία, ενώ έξι από αυτά περιείχαν DNA από ελιές. Στους αμφορείς βρέθηκε επίσης DNA από όσπρια, τζίντζερ (πιπερόριζα), καρύδια, άρκευθο (ένα κωνοφόρο δέντρο) και βότανα όπως ο δυόσμος, το θυμάρι και η ρίγανη. Το γεγονός ότι DNA από διαφορετικά είδη βρέθηκε στους ίδιους αμφορείς μαρτυρά ότι τα ίδια δοχεία χρησιμοποιούνταν ξανά και ξανά για διαφορετικό εμπόρευμα κάθε φορά.

Μετά την εντυπωσιακή επιτυχία του πειράματος, οι ερευνητές σχεδιάζουν τώρα να επαναλάβουν τις αναλύσεις σε αμφορείς του 3ου αιώνα π.Χ που ανασύρθηκαν από ναυάγιο στην Κυρήνεια της Κύπρου. Στο μέλλον, η ίδια μεθοδολογία θα μπορούσε επίσης να εφαρμοστεί σε αγγεία οικιακής χρήσης και σε μικρά δοχεία για αρχαία καλλυντικά και φάρμακα.

Τα νέα ευρήματα δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Journal of Archaeological Science. Η ομάδα του Φόλεϊ είχε δημοσιεύσει μια ανάλογη μελέτη και το 2007.

Πηγή : in.gr

Τους ημικρυστάλλους ανακάλυψε ο εφετινός τιμώμενος.

Στοκχόλμη

Η Βασιλική Σουηδική Ακαδημία Επιστημών ανακοίνωσε σήμερα ότι το εφετινό βραβείο Νομπέλ Χημείας – ύψους 10 εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών, ήτοι ενός περίπου εκατ. ευρώ – απονέμεται στον καθηγητή επιστήμης υλικών του ισραηλιτικού πολυτεχνείου Technion, Ντάν Σέχτμαν (Dan Shechtman). Ο λόγος; Η εκ μέρους του ανακάλυψη ενός νέου τύπου κρυστάλλων, των λεγόμενων ημικρυστάλλων (quasicrystals).

Κρύσταλλοι πενταπλής συμμετρίας

Συνέβη από έναν… μη χημικό… όταν δεν έπρεπε: Τον Απρίλιο του 1982, ο μηχανολόγος και μεταλλογράφος Ντάν Σέχτμαν βρισκόταν σε εκπαιδευτική άδεια από το πανεπιστήμιο John Hopkins των ΗΠΑ (NBS). Το πρωί της 8^ης Απριλίου κοίταξε στο ηλεκτρονικό του μικροσκόπιο έναν κρύσταλλο από ταχέως ψυχθέν κράμα αλουμινίου και μαγγανίου και… καθάρισε τα γυαλιά του. Ξανακοίταξε και σιγουρεύτηκε ότι αυτό που έβλεπε ήταν αντίθετο στο κλασικό «θεώρημα περιορισμού» της κρυσταλλογραφίας. Δηλαδή, ενώ κατά το θεώρημα αυτό οι κρύσταλλοι μπορούν να εμφανίζουν περιοδική συμμετρία κατά τη διάταξη των ατόμων τους (διπλή, τριπλή, τετραπλή ή εξαπλή συμμετρία εκ περιστροφής), ο κρύσταλλος που έβλεπε εμφάνιζε πενταπλή συμμετρία (απεριοδική). Ταραγμένος, ο Σέχτμαν άρχισε να κάνει μετρήσεις και να κρατάει σημειώσεις. Διαπίστωσε ότι η αναλογία των αποστάσεων μεταξύ των ατόμων του περίεργου αυτού κρυστάλλου σχετιζόταν με τον περίφημο Χρυσό Λόγο του Πυθαγόρα.

Αμφισβήτηση και επιμονή

Αυτό που επακολούθησε, αρχικά, ήταν αυτό που συχνότατα συμβαίνει σε όσους τολμούν να αμφισβητήσουν την καθεστώσα γνώση: Όταν ο Σέχτμαν έγραψε εργασία με τα ευρήματά του, του ζητήθηκε να παραιτηθεί από το εργαστήριο όπου εργαζόταν. «Γνώριζα ότι το σχήμα της περίθλασης δεν οφειλόταν σε διδύμους (που προκύπτουν από μια συνήθη κρυσταλλική ατέλεια)», δήλωσε σε κατοπινή συνέντευξή του, «αλλά δεν είχα καμία εξήγηση για το τι πραγματικά συνέβαινε». Μη μπορώντας να θεμελιώσει θεωρητικά τα πειραματικά του δεδομένα, πιθανότατα θα είχε πέσει στην αφάνεια αν δεν τύχαινε να δείξει την εργασία του στον John Cahn, εξέχοντα ερευνητή στην επιστήμη των υλικών. Ακολουθώντας τις συμβουλές του Cahn και του Denis Gratias – ειδικού στη μαθηματική κρυσταλλογραφία στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας – ο Σέχτμαν και ο συνάδελφός του στο Technion, Άιλαν Μπλεχ (Ilan Blech) υπέβαλαν από κοινού στο περιοδικό Physical Review Letters, τον Οκτώβριο του 1984, μια αναθεωρημένη εκδοχή της εργασίας. Δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 1984, περισσότερα από δύο χρόνια μετά το αρχικό πείραμα του Σέχτμαν.

Αναγνώριση και τιμές
Από τότε, η εργασία αυτή έχει ανεβεί στην 8^η θέση παγκοσμίως των δημοσιεύσεων αναφοράς (most cited). Ερευνητές από κάθε μήκος και πλάτος της Γης αποδύθηκαν σε έναν αγώνα δρόμου για την διερεύνηση και υλοποίηση τέτοιων απεριοδικών κρυστάλλων, των «ημικρυστάλλων» ή «οιωνεί κρυστάλλων» (quasicrystals) όπως επικράτησε να λέγονται, μολονότι η Διεθνής Ένωση Κρυσταλλογράφων (IUC) τους ενέταξε επίσημα στους κρυστάλλους. Μέχρι στιγμής, οι ερευνητές που ακολούθησαν τα ίχνη του Σέχτμαν έχουν καταφέρει να δομήσουν εργαστηριακά εκατοντάδες νέα είδη ημικρυστάλλων, άλλους με διεδρική συμμετρία και άλλους με εικοσαεδρική. Σαν να μην έφτανε όμως αυτό, εντόπισαν σε ποταμό της Ρωσίας και ορυκτά που εμπεριέχουν φυσικά σχηματισμένους ημικρυστάλλους. Τέλος, μία σουηδική εταιρεία εντόπισε ημικρυστάλλους σε σε ένα είδος ατσαλιού, όπου η παρουσία τους καταλήγει να ενισχύει το ατσάλι. Η πρακτική εφαρμογή του ευρήματος του Σέχτμαν έχει ήδη αρχίσει, με πρώτους αποδέκτες του τους πετρελαιοκινητήρες και τα τηγάνια της κουζίνας. Ο 70χρονος σήμερα Ντάνιελ Σέχτμαν δικαίως επιβραβεύθηκε ως ο άνθρωπος που… δικαίωσε τον Πυθαγόρα.

από http://www.tovima.gr/science/mathematics-computers/article/?aid=423487&h1=true

Ηλεκτρική ενέργεια από πεπόνια παράγεται από τις 16 Σεπτεμβρίου στην κοινότητα του Moissac των γαλλικών Πυρηναίων. Στα καινούργια κτήρια της μονάδας που διευθύνει η οικογένεια Boyerπαράγεται ηλεκτρισμός μέσω μεθανοποίησης μη βρώσιμων πεπονιών βάσει μιας τεχνολογίας που έχει αναπτύξει η βελγική εταιρεία GreenWatt.

Ειδικότερα, “ταλαιπωρημένα” και σκουληκοφαγωμένα πεπόνια πολτοποιούνται σε μια πρέσσα και στη συνέχεια “ζυμώνονται” σε μια δεξαμενή με αποτέλεσμα έναν όξινο χυμό. Στη δεξαμενή “συμβαίνει ακριβώς ότι στα λαχανικά και τα φρούτα που αποσυντίθενται”, λέει στο Terra Eco ο Sylvain Panas γενικός διευθυντής της GreenWatt.

Στη συνέχεια, ο όξινος χυμός τοποθετείται σε μια δεύτερη δεξαμενή όπου αναμειγνύεται με μεθανογενή βακτήρια. Στο βυθό της δεξαμενής συλλέγεται το βιοαέριο που προέρχεται από τη μεθανοποίηση, το οποίο στη συνέχεια διοχετεύεται σε μια γεννήτρια που παράγει θερμότητα και ενέργεια. Τα υπολείμματα της διαδικασίας χρησιμοποιούνται ως λίπασμα (κομπόστ).

Οι Boyer δεν ανησυχούν πλέον για τα απορρίμματα, καθώς τα μη εμπορεύσιμα πεπόνια οδηγούνται στη νέα “πράσινη” μονάδα της οικογένειας. Η ενέργεια που παράγεται είναι ισοδύναμη με εκείνη που καταναλώνουν 150 νοικοκυριά και χρησιμοποιείται για τη λειτουργία και τη θέρμανση της μονάδας, οι πλαστικές θήκες μεταφοράς των φρούτων πλένονται με ζεστό νερό και επαναχρησιμοποιούνται, το υπόλειμμα-κομπόστ επιστρέφει στις καλλιέργειες των Boyer.

Η GreenWatt σχεδιάζει να εφαρμόσει την τεχνολογία της μεθανοποίησης σε μήλα και αχλάδια κατά τους χειμερινούς μήνες ώστε να επεκτείνει τις δυνατότητες οικονομικής εκμετάλλευσής της και να ανοίξει νέους δρόμους στην “καθαρή” ενέργεια.

Πηγή : econews.gr KAI http://www.chemist.gr/

Ερευνητές δημιούργησαν ένα τεχνητό φύλλο που λειτουργεί ως φυσικό

Λονδίνο

http://www.youtube.com/watch?v=35YE7GQ8y50

Δεν είναι πράσινο, δεν είναι φυτό αλλά μπορεί να κάνει φωτοσύνθεση. Πρόκειται για ένα φύλλο πυριτίου που λειτουργεί ως αληθινό φύλλο φυτού αφού καταφέρνει να κάνει φωτοσύνθεση με τον ίδιο  τρόπο που γίνεται στην φύση.

«Υγρή» φωτοσύνθεση

Ερευνητές στις ΗΠΑ χρησιμοποίησαν μια ηλιακή κυψέλη από πυρίτιο στην οποία τοποθέτησαν ένα επίστρωμα από χαμηλού κόστους καταλύτες και τοποθέτησαν αυτή την συσκευή σε ένα μεγάλο δοχείο με νερό. Όπως διαπιστώθηκε η συσκευή χρησιμοποιεί το ηλιακό φως για να διαλύσει τα μόρια του νερού με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το κάνει και ένα φύλλο φυτού. Ο διαχωρισμός που κάνει το τεχνητό φύλλο μέσα στο δοχείο παράγει μπουρμπουλήθρες οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο από αέρια υδρογόνου και οξυγόνου. Με τον κατάλληλο εξοπλισμό το αέριο του υδρογόνου μπορεί να απομονωθεί, να αποθηκευθεί και όταν κριθεί απαραίτητο να απελευθερωθεί η ενέργεια του.

Οι εφαρμογές

Την τεχνολογία ανέπτυξε ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Νταν Νοσέρα, επιστήμονα του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (το περίφημο ΜΙΤ), έχοντας λάβει χρηματοδότηση από μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες όπως το Tata Group. Ήδη ο Ντοσέρα ίδρυσε την εταιρία Sun Catalytix για να εκμεταλλευτεί την εφεύρεση.

Όπως πιστεύει ο ίδιος η τεχνολογία που ανέπτυξαν θα βοηθήσει στην παραγωγή καθαρής και φθηνής ενέργειας χρησιμοποιώντας μόνο το ηλιακό φως και νερό. Έτσι θα μπορέσουν να αποκτήσουν εύκολα και με εξαιρετικά χαμηλό κόστος ενέργεια, είτε με την μορφή ηλεκτρισμού είτε καυσίμων, οι φτωχές περιοχές του πλανήτη. Οι περισσότερες από αυτές έχουν υψηλή ηλιοφάνεια την οποία θα μπορούν να εκμεταλλευτούν χρησιμοποιώντας την εν λόγω τεχνολογία.