για το κρασί και όχι μονο

Wine4O φωτισμός εΟ φωτισμός του χώρου αλλάζει τη γεύση στο κρασί

Read more: http://www.chemist.gr/2010/01/2578/#ixzz117jxBzzhνός χώρου επιδρά στη γεύση αλλά και στη διάθεσή μας να πληρώσουμε μία «τσιμπημένη» τιμή, σύμφωνα με μια νέα γερμανική επιστημονική έρευνα.

Ερευνητές από το Ίδρυμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Γιοχάνες Γκούτενμπεργκ του Μάιντς, μελέτησαν 500 εθελοντές, από τους οποίους ζητήθηκε να δοκιμάσουν ένα συγκεκριμένο κρασί υπό διαφορετικές συνθήκες φωτισμού.

Ακολούθως, τους ζητήθηκε να σχολιάσουν τη γεύση του κρασιού και επιπλέον, για πόσα χρήματα το αξιολογούσαν. Η έρευνα έδειξε ότι το κρασί βαθμολογήθηκε με «καλύτερη γεύση», όταν βρισκόταν σε ερυθρό ή μπλε φωτισμό, σε αντίθεση με το κρασί που βρισκόταν σε πράσινο ή λευκό φως. Μάλιστα, οι ίδιοι άνθρωποι εμφανίστηκαν πρόθυμοι να πληρώσουν περισσότερα χρήματα για το μπουκάλι κρασιού που λουζόταν στο κόκκινο φως σε σχέση με το πράσινο φως.

Σύμφωνα με τον υπεύθυνο της έρευνας δρ. Ντάνιελ Όμπερφελντ-Τουίστελ, ήταν ήδη γνωστό ότι το χρώμα ενός ποτού μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που το γευόμαστε. Η νέα μελέτη όμως κατέδειξε πως ανάλογο αποτέλεσμα έχει και ο φωτισμός στο εστιατόριο.

Μια ερμηνεία γι’ αυτό είναι ότι ο ευχάριστος φωτισμός υποσυνείδητα οδηγεί το νου να αντιληφθεί και το κρασί σαν πιο ευχάριστο. Σύμφωνα με τις πειραματικές γευσιγνωσίες υπό διαφορετικούς φωτισμούς, το κρασί γίνεται αντιληπτό από τους ανθρώπους περίπου ως μιάμιση φορά πιο γλυκό, όταν περιβάλλεται από κόκκινο φως, σε σχέση με λευκό ή πράσινο. Επίσης το κόκκινο φως αυξάνει περισσότερο τη φρουτώδη γεύση του κρασιού.

Οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι οι ακραίες συνθήκες φωτισμού που επικρατούν σε ορισμένα μπαρ, αναμφίβολα επηρεάζουν τον τρόπο που οι πελάτες γεύονται τα ποτά τους, πέρα από την επίδραση που έχει το χρώμα του ίδιου του ποτού στη γεύση. Παράλληλα, συνιστούν ότι οι σοβαρές γευσιγνωσίες κρασιών πρέπει να γίνονται με ουδέτερο φωτισμό για να μην αλλοιώνεται το αποτέλεσμα.

Οι γερμανοί επιστήμονες σχεδιάζουν περαιτέρω έρευνες για την καλύτερη κατανόηση της σχέσης φωτισμού-γεύσης. Hμελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Sensory Studies.

Πηγή : tanea.gr

το κόκκινο κρασί οχι με ψάρι

Ένας από τους βασικούς κανόνες της διατροφής είναι ότι όταν τρώμε ψάρια και γενικά θαλασσινά, δεν τα συνοδεύουμε με κόκκινο αλλά με άσπρο κρασί.Οι επιστήμονες ανακάλυψαν τώρα ότι αυτό κυρίως συμβαίνει, επειδή το κόκκινο κρασί ενισχύει τη γεύση της…ψαρίλας. Αμερικανοί ερευνητές, υπό τον ιαπωνικής καταγωγής καθηγητή Τακαγιούκι Ταμούρα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, ανακάλυψαν ότι ο σίδηρος που περιέχεται στο κόκκινο κρασί, αντιδρά με συγκεκριμένες ουσίες στα θαλασσινά και παράγει μια άσχημη γεύση στο στόμα, που σε πολλούς ανθρώπους ισοδυναμεί με έντονη ψαρίλα. Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο «Journal of Agricultural and Food Chemistry» (Περιοδικό Αγροτικής και Διατροφικής Χημείας), σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο, επιβεβαιώνει τον εμπειρικό κανόνα που χρόνια τώρα ακολουθούν γευσιγνώστες και απλοί άνθρωποι σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Όπως διαπίστωσε η έρευνα, όσο περισσότερο σίδηρο περιέχει ένα κρασί, τόσο πιο έντονη είναι η επίγευση της ψαρίλας και τόσο πιο πικρή και «μεταλλική» η αίσθηση που μένει στο στόμα. Αντίθετα, κρασιά με χαμηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο ταιριάζουν με τα θαλασσινά. Η ποσότητα σιδήρου σε ένα κρασί εξαρτάται από τη σύνθεση του εδάφους όπου καλλιεργήθηκε το αμπέλι, από τη σκόνη πάνω στα σταφύλια, από την πιθανή μόλυνση κατά τον τρύγο, την μεταφορά και την σύνθλιψη, καθώς και από τις συνθήκες κατά τη ζύμωση. Ένας άλλος παράγοντας που κάνει το κόκκινο κρασί και τα ψάρια…αταίριαστο ζευγάρι, είναι ότι η ισχυρή γεύση που παράγεται από τις τανίνες στη φλούδα του σταφυλιού, «σκεπάζει» τη ντελικάτη γεύση του ψαριού και των άλλων θαλασσινών.

Πηγή : www.kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ

κρασί με λίγο αλκοόλ

Κρασιά με χαμηλούς αλκοολικούς βαθμούςΚρασιά με χαμηλούς αλκοολικούς βαθμούς

Νέες τεχνικές μειώνουν το αλκοόλ στα κρασιά, ελαττώνοντας παράλληλα και την απειλή του χανγκόβερ. Εξακολουθούν όμως τα κρασιά αυτά να είναι εξίσου απολαυστικά;  Στην ερώτηση αυτή, η Τζέμα Σόουμς των βρετανικών «Σάντεϊ Τάιμς» απαντά αρνητικά. Μαζί με τρεις φίλες της πέρασαν μια απογοητευτική βραδιά με δύο γερμανικά ρίζλινγκ (Dr. Loosen, αλκοόλ 7,5%).

«Είχαν γεύση σαν να ήταν γεμάτα με γλυκαντικές ουσίες χαμηλής θερμιδικής αξίας», γράφει η Βρετανίδα δημοσιογράφος. Επιπλέον τα κρασιά αυτά δεν τους προκάλεσαν καμιά αίσθηση. «Συνήθως, όταν ανοίγει το πρώτο μπουκάλι, το δωμάτιο γεμίζει μ΄ ένα αίσθημα ανακούφισης και μια υποψία χαράς».

Όμως με τα δύο κρασιά χαμηλού αλκοόλ, «ήταν σαν πίναμε αρωματισμένο νερό». Παρέμεινε εντελώς νηφάλια όλη τη βραδιά και την επομένη, μολονότι είχε πιει ένα ολόκληρο μπουκάλι, δεν είχε καθόλου πονοκέφαλο, «ήταν σαν να είχα πιει μόνο ένα ποτηράκι».  Από την άλλη βέβαια, γιατί να έχει τις παρενέργειες, πίνοντας «αρωματισμένο νερό»; Άλλωστε, αν κάποιος θέλει να μειώσει το αλκοόλ του κρασιού που πίνει, μπορεί πάντα να το νερώσει ελαφρώς χωρίς να χάσει τη γεύση- ή να το κάνει «σπρίτσερ», προσθέτοντάς του σόδα, όπως οι Αυστριακοί και οι Γερμανοί.

Η χρησιμότητα

Ωστόσο τα κρασιά χαμηλής περιεκτικότητας σε αλκοόλ μπορεί να είναι χρήσιμα για κάποιον που το ελαφρύ αίσθημα ευφορίας και ζάλης από την οινοποσία δεν συνιστά σημαντικό συστατικό της βραδιάς του. Και όσο οι τεχνολογίες για την παραγωγή των κρασιών αυτών θα βελτιώνονται, τόσο θα καλυτερεύει και η γεύση τους.

Τούτων λεχθέντων, στους περισσότερους ανθρώπους – όπως άλλωστε και στην Τζέμα Σόουμς των «Σάντεϊ Τάιμς» – το κρασί αρέσει τόσο για τη γεύση του όσο και για την ευφορία που προκαλεί. Χαλάλι το χανγκόβερ, αν το διασκεδάσαμε την προηγούμενη βραδιά…

Ωστόσο δεν χρειάζεται να πάτε στα κρασιά με 7,5% αλκοόλ. Σήμερα η συνήθης περιεκτικότητα είναι γύρω στο 13% και αρκετά κόκκινα φθάνουν το 15%. Επιλέξτε λοιπόν από τον κατάλογο ένα κρασί με αλκοόλ 11% ή 12%. Μπορεί η διαφορά να μη μοιάζει σημαντική, όμως είναι.

«Ενώ με 12,5% αλκοόλ ένα ζευγάρι μπορεί εύκολα να πιει ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και να είναι μια χαρά, με 14,5% το ίδιο ζευγάρι θα αισθάνεται μεθυσμένο», λέει ο Μπαρτόλομιου Μπρόντμπεντ, εισαγωγέας κρασιών στο Σαν Φρανσίσκο.

Ποιες μέθοδοι χρησιμοποιούνται

Το αλκοόλ στα κρασιά προέρχεται από τη ζάχαρη που περιέχουν τα σταφύλια. Όσο πιο ώριμα είναι τόσο περισσότερη ζάχαρη έχουν, άρα τόσο υψηλότερης περιεκτικότητας σε αλκοόλ θα είναι το κρασί.

Το αλκοόλ μπορεί να διατηρηθεί σε χαμηλά επίπεδα σταματώντας τη ζύμωση και αφήνοντας ζάχαρη στο κρασί. Έτσι φτιάχνουν οι Γερμανοί τα γλυκά κρασιά τους με 8,5% αλκοόλ και οι Ιταλοί τα Μoscato d΄ Αsti με 4-5%.

Ένα άλλο κόλπο είναι να γίνεται ο τρύγος όταν τα σταφύλια δεν έχουν ακόμη ωριμάσει εντελώς- όμως έτσι υπάρχει κίνδυνος το κρασί να μην έχει αρώματα και η γεύση του να είναι όξινη.

Τρίτον, το αλκοόλ μπορεί να αφαιρεθεί με μια ειδική μέθοδο που αποκαλείται «αντίστροφη ώσμωση».

Τέταρτον και συνηθέστερο είναι το κρασί απλώς να νερώνεται πριν από την εμφιάλωσή του.

Πηγή : tanea.gr

παραγωγή κρασιού

Πόσες φορές μας έχει ζητήσει ο θείος μας απο τα Μεσόγεια να του “μετρήσουμε” το κρασί.. Κάθε φορά απαντάμε καταφατικά , αλλά τη στρίβουμε με ελαφρά πηδηματάκια αφού δεν έχουμε ιδέα πως γίνονται αυτά…!! Άντε να του εξηγήσουμε οτι στο Πανεπιστήμιο κάναμε 3 μαθήματα φυσικοχημείας και άλλα 4 ανόργανης , ενώ δεν έχουμε ιδέα απο κρασιά… Έτσι -μιάς και μπήκε ο Οκτώβρης-  ξεκινάμε τις συμβουλές για τη Χημεία του κρασιού.

Ολική Οξύτητα

Σε ενα ποτήρι ζέσεως βάζουμε 5mL κρασιού που του έχουμε αφαιρέσει το διοξείδιο του άνθρακα με ελαφριά θέρμανση, 10 mL απιονισμένου νερού και 4-5 σταγόνεςκυανού της βρωμοθυμόλης (δ/μα 4g/L). Ογκομετρούμε, προσθέτοντας διάλυμα καυστικού νατρίου Ν/10 και έστω v η κατανάλωση μέχρι να πάρουμε κυανή χροιά.Η ολική οξύτητα, εκφρασμένη σε τρυγικό οξύ είναι v x 1,5.

Ο δείκτης του κυανού της βρωμοθυμόλης γίνεται διαλύοντας 4g σε 250mL καθαρής αιθανόλης, προσθέτοντας 500mL απεσταγμένο νερό και καυστικό νάτριο 1Ν μέχρι να εμφανιστεί η μπλέ-πράσινη χροιά. Συμπληρώνουμε μέχρι το λίτρο με απεσταγμένο νερό.

Η οξύτητα (εκφρασμένη σε τρυγικό οξύ) πρέπει να κυμαίνεται απο 5 εως 8 g/L για τα λευκά κρασιά ενώ 4 εως 7 g/L στα ερυθρά.

Εικόνα 1. Μπομόμετρο
Εικόνα 1. Μπομόμετρο


Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση