Αγαπητοί-ες συνάδελφοι,
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, 11 Δεκεμβρίου, σας στέλνω το παρακάτω ποίημα, άγνωστου ποιητή, το οποίο περιγράφει με ιδανικό τρόπο τις βασικές αρχές που προσδιορίζουν τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας από εμάς καταλήγει να αντιμετωπίζει τον εαυτό του. Πρόκειται για ένα ποίημα που απευθύνεται σε όλους εκείνους που έρχονται σε επαφή με παιδιά και επιδρούν σημαντικά στην πνευματική και συναισθηματική τους ανάπτυξη, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα.
«Αν ένα παιδί αντιμετωπίζεται με επικρίσεις
μαθαίνει να καταδικάζει.
Αν ένα παιδί αντιμετωπίζεται με εχθρότητα
μαθαίνει να επιτίθεται.
Αν ένα παιδί γελοιοποιείται
μαθαίνει να είναι ντροπαλό.
Αν ένα παιδί ζει με την ντροπή
μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.
Αν ένα παιδί αντιμετωπίζεται με ανεκτικότητα
μαθαίνει να είναι υπομονετικό.
Αν ένα παιδί ενθαρρύνεται
μαθαίνει να έχει αυτοπεποίθηση.
Αν ένα παιδί επαινείται
μαθαίνει να αξιολογεί θετικά τους άλλους.
Αν ένα παιδί αντιμετωπίζεται με ευθύτητα
μαθαίνει να είναι δίκαιο.
Αν ένα παιδί νιώθει ασφάλεια
μαθαίνει να πιστεύει στους άλλους.
Αν ένα παιδί είναι αποδεκτό
μαθαίνει να αγαπά τον εαυτό του».
Το σχολείο αποτελεί το φυσικό χώρο των παιδιών και η συμβολή του στην διαμόρφωση και ενίσχυση της αυτοαντίληψης είναι καθοριστική (απόσπασμα από Χατζηχρήστου, 2011).
Καλή συνέχεια στο έργο σας!!
Η υπεύθυνη Σ.Σ.Ν. Δωδ/σου
Όλγα Βλάχου
