pitsiriki@ 1 Νηπιαγωγείο Κορυδαλλού

Φέτος ασχοληθήκαμε συστηματικά στα πλαίσια προγράμματος αγωγής υγείας με τα συναισθήματα. Επικεντρωθήκαμε στην αναγνώριση, την έκφραση και την αποδοχή των συναισθημάτων μας και στην διαχείριση συναισθημάτων όπως ο φόβος και ο θυμός που μας επηρεάζουν στην καθημερινή κοινωνική μας αλληλεπίδραση.

Στην αρχή  των δράσεών μας μιλήσαμε για την ομάδα μας τι θα θέλαμε να πετύχουμε μέχρι το τέλος της χρονιάς όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά (στοχοθεσία), και για να μην τα ξεχάσουμε  φτιάξαμε δύο αφίσες, τις οποίες αναρτήσαμε μέσα στην τάξη σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς και στις οποίες τα παιδιά επανέρχονταν συχνά, για να θυμηθούν ή να θυμίσουν σε συμμαθητές τους τα όσα είχαν εκφράσει. Τις αφίσες μας μπορείτε να τις δείτε παρακάτω, στα μπαλόνια είναι γραμμένα όσα ειπώθηκαν από τα παιδιά τόσο σαν ομαδικοί όσο και σαν προσωπικοί στόχοι.

Αφόρμηση για τις δράσεις μας  ήταν βιβλία-παραμύθια όπου οι ήρωες βιώνουν ή αντιμετωπίζουν  συναισθηματικές καταστάσεις, τα οποία και σας προτείνουμε παρακάτω:
ΥΛΙΚΟ-ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ:

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ:

Για την αναγνώριση και έκφραση των συναισθημάτων μας παίξαμε διάφορα παιχνίδια που σας τα προτείνουμε. Το ένα ήταν οι μουσικές καρέκλες των συναισθημάτων, είναι το γνωστό παιχνίδι με τη διαφορά ότι στα καρεκλάκια όπου κάθονται τα παιδιά έχουμε από πριν κολλήσει ταμπέλες με προσωπάκια που εκφράζουν ένα συναίσθημα (χαρά-λύπη-θυμός-φόβος). Τα παιδά αφού  προλάβουν και διαλέξουν την καρέκλα για να κάτσουν θα πρέπει να εκφράσουν και το συναίσθημα που έχει το ταμπελάκι. Ενα άλλο παιχνίδι είναι η παρέλαση των συναισθημάτων, όπου μοιράζουμε στα παιδιά ταμπελάκια με προσωπάκια που εκφράζουν τα συναισθήματα, κατόπιν βάζουμε μουσική και καλούμε τα παιδιά να παρελάσουν εκφράζοντας το συναίσθημα που κρατούν. Στη συνέχεια διακόπτουμε τη μουσική και τα παιδιά αλλάζουν μεταξύ τους ταμπελάκια. Οταν ξαναρχίσει η μουσική  τα παιδιά συνεχίζουν την παρέλαση εκφράζοντας το συναίσθημα που δείχνει το νέο τους ταμπελάκι.

ΕΡΓΑ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ:

Επειδή μας συγκίνησε πολύ η ιστορία της λυπημένης ζέβρας  μιλήσαμε  κι εμείς για τη λύπη τι μας προκαλεί λύπη, πως αισθανόμαστε όταν είμαστε λυπημένοι και τι κάνουμε όταν είμαστε λυπημένοι, τα παιδιά ζωγράφισαν τα δικά τους λυπημένα ανθρωπάκια και όλα αυτά μπορείτε να τα δείτε στο βιβλίο μας παρακάτω, πατώντας το σύνδεσμο:

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ

ΘΥΜΟΣ:

Με αφορμή τη θυμωμένη τίγρη μιλήσαμε για το θυμό μας.

ΠΟΤΕ ΘΥΜΩΝΩ:

Τα παιδιά είπαν:

όταν με χτυπάει ο αδερφός μου, όταν μου λένε δεν σ΄έχω φίλο, όταν με ενοχλούν, όταν με κοροϊδεύουν, όταν ο ξάδερφός μου με βρίζει, όταν με μαλώνει ο μπαμπάς μου, όταν κάποιος πειράζει κάποιον που αγαπώ, όταν ο μπαμπάς δεν μαθαίνει εύκολα το παιχνίδι, όταν μου παίρνουν την μπάλα, όταν δεν μ΄ακούει ο φίλος μου, όταν με βάζουν τιμωρία, όταν λένε τη ζωγραφιά μου βλακεία, όταν δεν μου κάνει η μαμά το χατίρι.

ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΑΝ ΘΥΜΩΝΩ:

Θέλω να χτυπήσω, να βρίσω, να κλωτσήσω, να φωνάξω, να κλάψω, να δώδω μπουνιά, να κυνηγήσω αυτόν που με θύμωσε, να του κοπανίσω το τηγάνι στο κεφάλι, να δαγκώσω, να στριγγλίσω, να δώσω χαστούκι, να σπρώξω, να πάω για ύπνο, να το συζητήσω.

ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΥΜΟ ΜΟΥ:

Τα παιδιά πρότειναν: να πάω σε ένα ήσυχο μέρος, να φύγω μακριά από αυτό που με θυμώνει, να μετρήσω ως το δέκα, να κάνω μια ζωγραφιά, να τραγουδήσω, να πάω μια βόλτα, να ζητήσω βοήθεια, να κλάψω, να συζητήσω με κάποιον, να κάνω γιόγκα, να παίξω με τα παιχνίδια μου.

Μετά από όλα αυτά βρήκαμε όλοι μαζί ένα τρόπο για να μετατρέψουμε το θυμό μας σε κάτι καινούργιο και όμορφο. Δείτε  πως στην ταινία που ακολουθεί και δοκιμάστε το!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΦΟΒΟΣ:

Το φοβισμένο ελεφαντάκι μας βοήθησε να μιλήσουμε κι εμείς για τους φόβους. Τι φοβόμαστε , γιατί ,  τι αισθανόμαστε όταν φοβόμαστε, τι κάνουμε για να ανακουφίσουμε τα συμπτώματα του φόβου μας. Οι δηλώσεις-εξομολογήσεις των παιδιών είναι αποκαλυπτικές:

ΦΟΒΑΜΑΙ: τις μάσκες, τα φαντάσματα και τους δράκουλες στα dvd, τα φίδια, το σκοτάδι, τα ουρλιαχτά, όταν ανοίγει η πόρτα στο σκοτάδι, να με κυνηγάνε τα σκυλιά, τους κλέφτες, τα βαρελότα, τη φωτιά, τη λάβα από τα ηφαίστεια, τις πόρτες που τρίζουν,  το σεισμό, τα άγρια ζώα, τις σκιές, τα στοιχειωμένα σπίτια δηλαδή αυτά που είναι λίγο γκρεμισμένα και οι πόρτες είναι ανοικτές και έχει μέσα σκουλήκια και κατσαρίδες, τις τσάντες που ανοίγουν με φερμουάρ, τους εφιάλτες, να μην με κλέψουν!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΑΣ: να πούμε ένα τραγούδι, να σκεφτούμε ωραία πράγματα, ν’ανάψουμε το φως, να έχουμε μαζί μας ένα φακό, να πάρουμε αγκαλιά το αρκουδάκι μας, να φωνάξουμε τους γονείς μας, να βλέπουμε χαρούμενα dvd κι όχι τρομακτικά, ν’ ανοίξουμε την πόρτα ή τα παράθυρο για να δούμε αν είναι κανείς, να κλείνουμε τα μάτια να καταλαβαίνουμε ότι οι εφιάλτες είναι όνειρο και να τα ξανανοίγουμε, να πίνουμε νερό, να μας κάνει κάποιος παρέα, να φτάξουμε μια συσκευή που θα τη φοράμε και θα βλέπουμε το φόβο που είναι αόρατος και δεν θα φοβόμαστε και τέλος να τρομάξουμε το φόβο μας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κρατώντας λοιπόν το τελευταίο, δηλαδή να τρομάξουμε το φόβο μας, αποφασίσαμε να παίξουμε με το φόβο κι έτσι κάναμε τους φόβους μας puzzle  δείτε τα παρακάτω και παίξτε κι εσείς αν θέλετε:

[vodsch 6 η αδερφή μου που με τρομάζει]

[vodsch 6 το σκοτάδι]

[vodsch 6 το φάντασμα]

[vodsch 6 το σκυλί που με κυνηγάει]

ΚΑΝΩ ΤΟ ΦΟΒΟ ΜΟΥ ΑΦΙΣΑ:

Μιλώντας για το φόβο τα παιδιά διαπίστωσαν ότι πολλές φοβίες είναι κοινές για όλους  και αυτό ήταν παρηγορητικό και ευεργετικό αφού κατάλαβαν ότι και άλλοι άνθρωποι έχουν τις ίδιες με αυτά φοβίες. Στη συζήτηση για τη  διαχείριση του φόβου ένα παιδί πρότεινε να γράψουμε όλα όσα είπαμε σε ένα χαρτί και να το πάρουμε όλοι μαζί μας ώστε όταν φοβόμαστε να τα διαβάζουμε και να χρησιμοποιούμε κάποιο απ’ όλα αυτά για να αντιμετωπίζουμε το φόβο μας. Την πρόταση αυτή την επεξεργαστήκαμε και αποφασίσαμε να φτιάξει ο καθένας ένα έργο που θα ζωγραφίσει αυτό που τον φοβίζει και οι συμμαθητές του θα ζωγραφίσουν γύρω από αυτό τι του προτείνουν για να αντιμετωπίσει το φόβο του. Φτιάξαμε ένα μεγάλο κύκλο και το κάθε παιδί πήρε ένα μόνο χρώμα ξηροπαστέλ και ζωγράφισε στο κέντρο του χαρτιού το φόβο του. Μετά πηγαίνοντας κυκλικά περνούσαν οι συμμαθητές του και του ζωγράφιζαν κάτι για τη διαχείριση του φόβου του. Μ’ αυτό τον τρόπο λοιπόν τα παιδιά έκαναν  τους φόβους τους αφίσα για να την κρεμάσουν στο δωμάτιό τους και να τους βοηθά όποτε τη χρειαστούν. Δείτε το project στις παρακάτω φωτογραφίες:

Βέβαια όλα αυτά που εξετάσαμε στα πλαίσια του προγράμματος δεν θα  είχαν νόημα αν δεν εμπλέκονταν και οι γονείς μας. Γι΄αυτό το λόγο λοιπόν οργανώσαμε δύο συναντήσεις  σε συνεργασία με τις ψυχολόγους Α.Μ. Αντωνοπούλου και Δ. Μάντζαρη ( κοινωνικές υπηρεσίες Δήμου Κορυδαλλού) , οι οποίες ετοίμασαν βιωματικά εργαστήρια για τους γονείς με θέμα τα παιδικά συναισθήματα και τη διαχείριση κρίσεων, και τις ευχαριστούμε θερμά.

Ακολουθούν φωτογραφίες από τις συναντήσεις.

]

Ετικέτες:κατασκευές, παιχνίδια, προτάσεις, συναισθήματα