Κατά την επίσκεψή μας στην αυλή του νηπιαγωγείου (βλέπε σελίδα “φθινόπωρο στην αυλή μας”) τα παιδιά μάζεψαν σε καλάθια φύλλα και καρπούς από την αυλή και τα έφεραν στην τάξη. Τα παιδιά ασχολούνται με τα φύλλα (τα πιάνουν, τα χαϊδεύουν, τα μυρίζουν, τα σκορπάνε) και εγώ τα ρωτώ “πώς είναι τα φύλλα που μαζέψαμε;”
Τα παρατηρούν, συγκρίνουν, επιχειρηματολογούν και βγάζουν συμπεράσματα, έτσι οι απαντήσεις είναι πολλές και διαφορετικές: είναι πράσινα, είναι κόκκινα, είναι καφέ, είναι κίτρινα, είναι μικρά, είναι μεγάλα, είναι λεπτά, είναι χοντρά, έχουν πολλές “γραμμές” (νεύρα), έχουν λίγες “γραμμές” (νεύρα), τα καφέ είναι πιο πολλά από όλα, τα πράσινα είναι τα μεγαλύτερα από όλα , τα κόκκινα είναι τα πιο μικρά, τα κίτρινα είναι τα πιο λίγα. Στη συνέχεια ζητώ από τα παιδιά να βάλουν τα φύλλα σε παρεούλες χωρίς να τους θέσω εκ των προτέρων κάποιο κριτήριο. Τα παιδιά ταξινομούν αρχικά τα φύλλα ανά χρώμα, μία ομάδα τα πράσινα, μία τα καφέ, μία τα κίτρινα και μία τα κόκκινα.
Στη συνέχεια φτιάχνουν δύο ομάδες ανά μέγεθος μία “παρέα” τα μεγάλα και μία “παρέα” τα μικρά. Κατόπιν ένα από τα παιδιά παρατηρεί ότι μερικά από τα φύλλα είναι μυτερά και τσιμπάνε κι έτσι αποφασίζουμε να φτιάξουμε μία ομάδα με όσα φύλλα είναι μυτερά.
Στο τέλος προτρέπω τα παιδιά να “παίξουμε” με τα φύλλα όπως κάνουμε με τη “μπάμπουσκα” κι έτσι αρχίζουν να συγκρίνουν τα φύλλα μεταξύ τους και να τα βάζουν στη σειρά (σειροθέτηση) από το μικρότερο στο μεγαλύτερο.
Αφήστε μια απάντηση