1. [Ανήλιαγη]

Ανήλιαγη κι Αφέγγαρη ζωή μισό σκοτάδι

και τ’ άλλο τρέμουλο φωτός για ν’ αχνομπαίνει η ελπίδα

Να σε καρφώσω όνειρο και να σε βάψω ψέμα

Να μανταλώσω ράγισμα

Τετράφυλλο παράθυρο θανάτου.

1. [Χορός]

Χορός χαρά και χάραμα

Σε δέντρο, φύλλο πράσινο, χέρια να με κρατάνε

με μια σταγόνα νύχτα

Να κάνω πως πλαγιάζω, να σε υπνώνω ύπνε μου

Ώσπου να ρθει  ο Ανήλιαγος να τόνε ξεγελάσω.

1. [Θεοί]

Θεοί γνέθουν τα νήματα

και ρίχνουν την Ανέμη λίγο προτού φανεί το φως

Ω ! τέτοιο… τέτοιο  ανάμπαιγμα  τα λόγια κομποδιάζει

και φέρνω… φέρνω ολόγυρα τ’ αόρατο κουβάρι

Να το μαζέψω γρήγορα μη μας προλάβει η μέρα.

1. [Του Ύπνου]

Του Ύπνου και του Χάροντα ακούω το χλιμίντρισμα…

Ας ήταν να μ’ εχθρεύεται κι εμένα το σκοτάδι!

Να γίνει η Αγάπη Ποίημα να μας διπλοχωρέσει

πάντοτε αξημέρωτη μέσα στο παραμύθι

να τραγουδιέται φωναχτά στον Κάτω-Πάνω Κόσμο.

1.   [Νάνι- νάνι]

Νάνι-νάνι, νάνι-νάνι,   ο Ανήλιαγός μου κάνει…

και την ώρα που χαράζει  Βασιλιάς της αγκαλιάς μου

– Άσπρο Μαύρο γίνεται  Ένα-

στο Χλεμούτσι, στην Πλευρώνα τα δυο  Κάστρα

ένα παιχνίδι με ονόματα φθαρμένα…

(από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή της Χρυσούλας Σπυρέλη)