“Το μουσείο είχε κλείσει, εγώ έχω πάρει ειδική άδεια από τους υπεύθυνους του μουσείου, βρίσκομαι μέσα στο μουσείο και κουβεντιάζω με ένα άγαλμα. Τριγυρνώ στους διαδρόμους του μουσείου και έχω πραγματικά μεταφερθεί σε εκείνη την εποχή που ο Μέγας Αλέξανρος κατάφερε να γίνει κυρίαρχος μιας τεράστιας αυτοκρατορίας. Ξαφνικά όλα ζωντανεύουν γύρω μου και αισθάνομαι το βλέμμα του μεγάλου βασιλιά στραμμένο πάνω μου.
-Ξέρω ότι γυρίζουν στο μυαλό σου πολλές απορίες και θέλεις να σου τις λύσω. Εμπρός λοιπόν τι περιμένεις, ακούω να μου λέει…Μετά από ενός λεπτού παύση, από την ταραχή μου, ξεκινώ την ανάκριση.
-Ήσουν μόλις 20 ετών, όταν έγινες βασιλιάς της Μακεδονίας και όμως επιχείρησες μια τεράστια εκστρατεία που σου χάρισε πολλές νίκες έναντι της πανίσχυρης περσικής αυτοκρατορίας. Που βρήκες τη δύναμη να ξεκινήσεις;
-Πάντα είχα σαν πρότυπό μου τον πατέρα μου και θεωρούσα ότι στεκόταν δίπλα μου ακόμα και αφότου πέθανε.Όταν αποφάσισα να ξεκινήσω την εκστρατεία στην Ασία ουσιαστικά έβαλα σε εφαρμογή τα δικά του σχέδια κι αυτό με γέμιζε δύναμη και κουράγιο.
-Πως τελικά κατάφερες να γίνεις ο ίδιος κυρίαχος αυτής της αυτοκρατορίας;
-Σίγουρα με βοήθησε ο παντοδύναμος στρατός μου και οι ικανοί στρατηγοί που είχα δίπλα μου και αυτοί πίστευαν στις ικανότητές μου.Μα πάνω από όλα σημαντικό ρόλο έπαιξε η στρατηγική που εφάρμοσα σε όλες τις μάχες που δώσαμε.
-Πιστεύεις ότι η εκπαίδευση που έχεις και ο δάσκαλός σου που είχε αναλάβει τη μορφωσή σου, ο ξακουστός Αριστοτέλης σε βοήθησαν στην πορεία σου;
-Θα πρέπει να ξέρεις ότι λάτρευα την ιστορία και την ποίηση . Δε σταματούσα τη μελέτη ακόμα και κατά την περίοδο των εκστρατειών, γιατί θεωρούσα ότι μέσα από αυτήν θα μπορούσα να βρω λύσεις σε πολλά θέματα.
-Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου ποιητής;
-Ο Όμηρος και ιδιαίτερα το έργο “Ιλιάδα” γιατί εκεί βρίσκεται το πρόσωπο που ονειρευόμουν να μιμηθώ, ο Αχιλλέας.
-Τι αντιπροσωπεύουν οι στρατιώτες σου για σένα;
-Θεωρώ ότι είναι δικοί μου άνθρωποι . Μετανιώνω αν κάποιες φορές τους φέρθηκα άδικα. Κατάλαβα ότι χωρίς αυτούς δε θα μπορούσα να προχωρήσω.Θέλω να πιστεύω ότι μ’αγαπούν κι αυτοί όπως εγώ.
-Τι πιστεύεις ότι θα γινόταν αν δεν πέθαινες τόσο νέος;
-Σχεδίαζα να κατακτήσω την Αραβία, αλλά και να εξαπλώσω την κυριαρχία μου προς τα δυτικά της Μεσογείου.
-Έμεινες όμως εσύ στην Ιστορία, χιλιάδες χρόνια τώρα, σαν ο ικανότερος στρατηγός.
Είδα ξαφνικά το άγαλμα ακίνητο και όλα πάγωσαν γύρω μου. Καταλάβα ότι ήταν η ώρα να φύγω. Τι εμπειρία και αυτή……………..
Αντώνης Βαφειάδης Δ2