Χριστός Ανέστη! Αληθώς, Χριστός Ανέστη!

  Η Ανάσταση του Χριστού είναι η καρδιά της χριστιανικής πίστης, το θεμέλιο του Ευαγγελίου, το νόημα της λατρευτικής ζωής. Η Ανάσταση κ επομένως η αιώνια ζωή δεν είναι απλά κ μόνο μια ελπίδα κ μια προσδοκία σε θεωρητικό επίπεδο. Η προοπτική της ανάστασης κ της αιωνιότητας αποτελεί βεβαιότητα. Αληθώς Χριστός Ανέστη!

   Αν κ ακούγεται σαν παράδοξο, φαινόμενο που προφανώς έχει αμφισβητηθεί κυρίως σαν ασύμβατο, ξένο κ απίθανο για τη φύση κ τη ζωή, η ανάσταση όμως σχετίζεται απόλυτα με τη ζωή.

  Η Εκκλησία έρχεται να διατρανωσει ότι η ανάσταση είναι το φυσικό, ενώ ο θάνατος το αφύσικο, αν και έχουμε συνηθίσει να το αντιλαμβανοστε αλλιώς. Η ανάσταση αποκαθιστά τη φυσικότητα.

  Η ανοιξιατικη  ομορφιά  και γλυκύτητα μάς θυμίζει την Ανάσταση, καθώς ανατέλλει ξανά μετά την παγωνιά κ τη δριμυτητα του χειμώνα. Τα στάχυα χρυσίζουν κάτω από τον ολόλαμπρο θερινό ήλιο κ οι σιτοβολωνες κυματίζουν με το καλοκαιρινό αεράκι αρκετό καιρό μετά τη σπορά του φθινοπώρου, όταν ο κόκκος του σίτου κρυβόταν κάτω από το χώμα.

  Αλλά και κάθε μορφή ύλης εξαυλουμενη μετατρέπεται σε ενέργεια κ αντίστροφα.

  Κάθε πρωινό ανοίγουμε τα μάτια μας και το βήμα μας για μια νέα μέρα, για μια καινούρια αρχή.

  Όταν αγαπάμε ανασταινουμε τους άλλους μέσα στην ψυχή, όταν μπορέσουμε να συγχωρησουμε κ να αποδεχθούμε ανασταινουμε όποιον είχαμε σβήσει από το χάρτη κ διαγράψει μεταφυσικά.

   Όταν διαλύονται οι φοβίες κ οι φόβοι, όταν σπάνε τα δεσμά της απόγνωσης κ της αβουλιας, τότε γεννιέται η ελπίδα.

   Όλοι οι άνθρωποι της προσφοράς οικοδομουν κ ανασταινουν ψυχές. Αλλά κ πόσοι συνανθρωποι μας ανασταινονται στη συνείδηση του κόσμου με την αναγνώριση κ την αξιοποίηση του έργου, της δημιουργίας κ της συμβολής τους στην πορεία κ την πρόοδο της ανθρωπότητας, στον πολιτισμό, την επιστήμη κλπ.

  Χωρίς την εκδοχή της ανάστασης, τα πάντα καταλήγουν στη ματαιοτητα, κονιορτοποιουνται στο τίποτα, οι αξίες γκρεμιζονται κ τη θέση τους λαμβάνουν ακαμπτες νομοκανονιστικες διατάξεις, τυπικές οδηγίες προς ναυτιλομενους, η ύπαρξη στενευεται στη στιγμή, στριμωχνεται στο ασφυκτικό εδώ κ τώρα, στο αδιαστατο σημείο μηδέν.

  Ο άνθρωπος δεν μπορεί να εξοικειωθεί με την απελπισία του θανάτου, με το στατικό, παγερό και αδιέξοδο μάρμαρο του τάφου.

  Η ανάσταση είναι αναγκαία, προσδίδει νόημα κ αξία στη ζωή και προσφέρει τη δυναμική της συνέχισης και εξέλιξης της ζωής και τη σωτηρία.

  Οι απόστολοι μαζί με το Θωμά έζησαν το συγκλονιστικό γεγονός της Ανάστασης, αλλά τόσο απλά όπως περιγράφεται στην Καινή Διαθήκη.

  Η Ανάσταση, όπως και η ενσάρκωση του Υιού κ Λόγου του Θεού, δεν συνέβη μέσα σε κλίμα εντυπωσιασμού, κρότου ή επιβολής. Ο Χριστός γεννήθηκε και πορεύτηκε στο κόσμο, στο δρόμο της θυσίας και του μαρτυρίου, στο Γολγοθά, στη Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη με απλότητα, τόσο ήσυχα κι αρμονικά σα να μη συνέβαινε σχεδόν τίποτα. Όμως, όλα αυτά τα κοσμοσωτήρια γεγονότα που έζησαν τα πρόσωπα που ήταν κοντά Του κι επομένως και οι μαθητές Του,  τα οποία βιώνουμε κι όλοι όσοι μετέχουμε στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, απλά αλλά βαθύτατα ουσιαστικά κι αληθινά. Κι αυτοί που το ζουν κ το βιώνουν νιώθουν τη βεβαιότητα ότι όντως ο Χριστός αναστήθηκε.

Αυτή την αλήθεια και βεβαιότητα των φοβισμένων  μαθητών που έγιναν Θεολόγοι και απόστολοι, των πρώτων Χριστιανών που αν και διωκώμενοι αποτέλεσαν τη ζύμη του Χριστιανισμού, όλων των μαρτύρων που υπέστησαν τα πάνδεινα γιατί πίστεψαν με βεβαιότητα στην Ανάσταση του Κυρίου.

 “Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεση, άλλης βιωτής της αιωνίου απαρχή και σκιρτοντες, υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον Ευλογητόν των πατέρων Θεόν και Υπερένδοξον”.

“Εσφραγισμένου του μνήματος, η Ζωή εκ τάφου ανέτειλας Χριστέ ο Θεός, και των θυρών κεκλεισμένων τοις μαθηταίς επέστης η πάντων Ανάστασις… “

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

Σωτηρία Δασκαλοπούλου

27/04/2025

Κυριακή του Θωμά