Κάθε χρόνο οι αναπληρωτές βιώνουν μια νέα κατάσταση.Μακριά από συγγενείς και φίλους προσπαθούν να βάλουν τη ζωή τους σε μια τάξη και να λειτουργήσουν σαν να έχουν μια κανονική εργασιακή ζωή γεγονός που απαιτεί ατσάλινα νεύρα και υπομονή!
Δυστυχώς το σύστημα είναι τέτοιο που δεν σου επιτρέπει σε καμία περίπτωση να κάνεις όνειρα για κάτι πιο μόνιμο και σταθερό.Νέα πρόσωπα και καταστάσεις κάθε φορά! Εκεί που δένεσαι με κάποιους ανθρώπους πρέπει να αλλάξεις σχολείο και όχι μόνο! Δεν ξέρεις αν την επόμενη χρονιά θα εισαι καν στην ίδια περιφέρεια,αν δηλαδη τα μόρια που έχεις θα σου επιτρέπουν να δουλέψεις κοντά στο σπίτι σου ή πολύ πιο μακρυά από αυτό.Κι αν έχεις οικογένεια τι γίνεται?Εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα και επώδυνα μιας και πρέπει ή να ξεριζώσεις τα παιδιά από την εστία τους ή να τα εμπιστευτείς στα χέρια άλλων όπως παππούδες ή του ενός εκ των δύο συζύγων- στην καλύτερη των περιπτώσεων- για εννιά μήνες περίπου.Όλη αυτή η ταλαιπωρία μοιάζει με βαρέλι δίχως πάτο όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας!