ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΗ(σε έμμετρο λόγο-για τελική γιορτή)

Ο Γεώργιος Ιακωβίδης είμαι εγώ

Γνωστός ζωγράφος των παιδιών

Της Σχολής Καλών Τεχνών απόφοιτος

Και του νατουραλισμού εκπρόσωπος

–

Τη ζωή μου θέλω να σας διηγηθώ

Κι απ’την αρχή να σας την πω…

Το 1853 μια κρύα νύχτα του Χειμώνα

Γεννήθηκα σε ένα νησί

Τη Λέσβο την ονομαστή

–

Σε ηλικία δεκατριών ετών,

Ακόλουθος του θείου μου θέλησα να γενώ.

Έτσι βρέθηκα στην Σμύρνη,

Για να φοιτήσω στην Ευαγγελική Σχολή

Και να μάθω την τέχνη και τη ξυλογλυπτική

–

Αργότερα φοίτησα στης Αθήνας τη Σχολή Καλών Τεχνών,

Ο Λύτρας ήταν δάσκαλός μου στη ζωγραφική

Και ο Λεωνίδας Δρόσης στη γλυπτική

–

Από την Σχολή με άριστα αποφοίτησα

Και την υποτροφία διεκδίκησα

Το ελληνικό κράτος με έστειλε λοιπόν

Στην Καλών Τεχνών την Ακαδημία

Στο Μόναχο στη Γερμανία

–

 

 

Παντρεύτηκα την Αγλαΐα και κάναμε έναν γιο,

τον Μιχάλη, ένα παιδί πολύ γλυκό

Έτσι η ευτυχία ήρθε στη ζωή μου

και γέμισε την ύπαρξή μου.

Η Αγλαΐα όμως έφυγε νωρίς

Τόσο στενά δέθηκα μαζί της

Που μόνο πόνο προκάλεσε η φυγή της

 

Τις Τέχνες πολύ αγάπησα

Με κέρδισε όμως η ζωγραφική

Και άφησα πίσω μου τη γλυπτική

Απόφαση πήρα σοβαρή

Με ζωγραφιές να ασχοληθώ

Και σ’αυτές να αφιερωθώ

–

Η ζωγραφική μπήκε στην καρδιά μου

Έδωσε χρώμα στα όνειρά μου

Έτσι αναπόφευχτα μαζί της προχωρούσα

Και στα χρόνια του Μονάχου

Συνεχώς δημιουργούσα

Επαίνους και βραβεία έπαιρνα συνεχώς

Και σε όλη την Ευρώπη έγινα γνωστός

–

Έφτασε όμως η στιγμή

Πίσω στην πατρίδα πια να ζω

Διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης να γενώ

Και καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών να διδάσκω εγώ

–

Φίλος του Νατουραλισμού

Πολέμιος του Ιμπρεσιονισμού

Διακρίθηκα ως ζωγράφος παιδικών σκηνών,

προσωπογραφίας αλλά και ανθογραφίας

Αυτή είναι η ιστορία μου λοιπόν

Κι αν το θέλετε πολύ

Ξανά απ’την αρχή θα σας την πω

–