ΜΑΘΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ
«Έτσι μαθαίνει ένα παιδί, ρουφώντας επιδεξιότητες με τα δάχτυλα των ποδιών και των χεριών του, ώσπου να φτάσουν γερά μέσα του. Απορροφώντας τις συνήθειες και τις στάσεις του περιγύρου του, σπρώχνοντας και τραβώντας τον κόσμο του.
Ένα παιδί μαθαίνει πιο πολύ από τη δοκιμή παρά από το λάθος του, πιο πολύ από την ευχαρίστηση παρά από τον πόνο, πιο πολύ από την πείρα και το παράδειγμα, παρά από την υποβολή και τη συμβουλή. Έτσι ένα παιδί μαθαίνει με τη στοργή ,την αγάπη, την υπομονή, την κατανόηση, τη συμμετοχή με το να είναι και να κάνει.
Μέρα με τη μέρα το παιδί μαθαίνει λίγα απ’αυτά που ξέρετε, λίγα περισσότερα απ’όσα νομίζετε και καταλαβαίνετε. Αυτά που ονειρευόσαστε και πιστεύετε, αυτά γίνεται το παιδί.
Από την αντίληψη σας που είναι θολή ή διαυγής από τη σκέψη σας που είναι συγκεχυμένη ή οργανωμένη, από τα πιστεύω σας που είναι ανόητα ή σοφά, από τα όνειρα σας, που είναι άχρωμα ή – αυτό μ’αρέσει πολύ – χρυσά, από τις ανακρίβειες που λέτε ή από την αλήθεια, από όλα αυτά μαθαίνει ένα παιδί»
Μπουσκάλια, Λ.(1982:182). Να ζεις ν΄ αγαπάς και να μαθαίνεις, μτφρ.Μαρίνα Λώμη. Αθήνα: Γλάρος.
