Τα κορίτσια χόρεψαν καβοντορίτικο για το πρόγραμμα λαογραφίας

Ιστορικά στοιχεία για τον Καβοντορίτικο

Όλοι τον γνωρίζουν ως  Καβοντορίτικο χορό, δεν είναι συρτός, δεν είναι πηδηχτός, είναι κυκλικός και σταυρωτός, δεν έχει νησιώτικο χαρακτήρα σαν τον μπάλο, είναι απλός σαν την μουσική του, στρωτός και στερεός.

Είναι ο χορός της Νότιας Εύβοιας.

Στο νοτιοανατολικό άκρο της Εύβοιας βρίσκεται ο Καφηρέας, το φημισμένο Κάβο Ντόρο,που συνδέθηκε από τα αρχαία χρόνια ως τις μέρες μας με πάρα πολλά ναυάγια.

Καφηρέας ονομαζόταν η εσχατιά του όρους Όχη (Ν. Εύβοια, προς την πλευρά του Αιγαίου). Για τους ναυτικούς ήταν (και είναι μέχρι και σήμερα) ένα από τα πιο δύσκολα περάσματα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Κατά τη μυθολογία εκεί ναυάγησαν τα πλοία των Ελλήνων που επέστρεφαν από την Τροία.
Tα πολύ παλιά χρόνια το στενό του Κάβο Ντόρο ονομαζόταν Ξυλοφάγος, γιατί είχαν συμβεί αμέτρητα ναυάγια.  Είναι από τις λίγες φορές που οι Έλληνες αναφέρονται αρνητικά προς τη θάλασσα. Τη θάλασσα τη φοβόντουσαν, αφού ήταν υπεύθυνη για χιλιάδες θανάτους, αλλά πάντα αναφερόντουσαν σε αυτή με χαρακτηρισμούς όπως: θαλασσάκι, θαλασσίτσα, γαλανή, αφέντρα κ.ά.. Ποτέ, όμως, με λέξεις που να θυμίζουν θάνατο. Η λέξη Ξυλοφάγος αντικαταστάθηκε από το (χρυσό ακρωτήρι). Λέγεται ότι το ακρωτήρι πήρε την ονομασία του «Κάβος του Χρυσού» από τα χρυσά νομίσματα και άλλα ευρήματα που έβγαζε  η θάλασσα από τα ναυάγια.

Η σύγχρονη ονομασία του χορού είναι Καβοντορίτικος, αλλά προέρχεται από το χωριό Καλλιανοί και λέγεται και Καλλιανιώτικος από παλιά. Στα  χωριά του Κάβο Ντόρο τον χορεύουν συνήθως άνδρες πιάνοντας ο ένας τον άλλον από τον ώμο διότι το σταυρωτό πιάσιμο με γυναίκες ήταν ασυμβίβαστο με τις τότε αυστηρά ηθικές αρχές των κατοίκων.

Οι νέοι μας φίλοι από το Νηπιαγωγείο της Φολεγάνδρου μας ανέθεσαν να ζωγραφίσουμε έναν μύθο που δραματοποίησαν.

Η διαμάχη του Ποσειδώνα και της Αθηνάς για την πόλη της Αθήνας

Όταν βασιλιάς στην αρχαία Αθήνα ήταν ο Κέκροπας , η Αθηνά και ο Ποσειδώνας ανέβηκαν στο βράχο της Ακρόπολης για να τη διεκδικήσουν . Όποιος θα έκανε το καλύτερο δώρο στην πόλη των Αθηνών θα γινόταν και ο προστάτης της . Εκεί συγκεντρώθηκαν και οι υπόλοιποι θεοί του Ολύμπου .

Πρώτος ήρθε ο Ποσειδώνας , στάθηκε στη μέση του βράχου και χτύπησε με την τρίαινά του το έδαφος . Αμέσως ξεπήδησε ένα κύμα αλμυρού νερού που σχημάτισε μια μικρή λίμνη που την ονόμασαν «Ερεχθηίδα» θάλασσα . Ο λαός θαύμασε το δώρο του , αλλά το νερό ήταν αλμυρό σαν της θάλασσας κι έτσι δεν ήταν πολύ χρήσιμο για την πόλη .

Στη συνέχεια , ήρθε η σειρά της  θεάς Αθηνάς να παρουσιάσει το δικό της δώρο . Κάλεσε λοιπόν τον Κέκροπα για μάρτυρα κι εκεί πάνω σε ένα βράχο φύτεψε μια ελιά , που αμέσως ξεπετάχθηκε γεμάτη από τον πολύτιμο καρπό . Η ελιά θεωρήθηκε πολυτιμότερο δώρο , καθώς θα χάριζε στους  Αθηναίους εκτός από τον καρπό της , λάδι και ξυλεία .

Μετά το δώρο της Αθηνάς , ο Δίας κήρυξε το τέλος της μονομαχίας . Είπε στους άλλους θεούς να κρίνουν ποιος από τους δύο είναι άξιος να προστατεύει αυτή την πόλη . Ζήτησε επίσης και τη γνώμη του Κέκροπα , ο οποίος θεώρησε το δώρο της Αθηνάς πολυτιμότερο για την πόλη του .

Έτσι , η θεά Αθηνά , η θεά της σοφίας , έγινε η προστάτιδα της πόλης της Αθήνας  .

Mας έστειλαν εικόνες σχετικές με το μύθο…

το βίντεο το οποίο δραματοποίησαν

κι εμείς ζωγραφίσαμε τον μύθο αυτό

Χορέψαμε το παραδοσιακό τραγούδι γάμου από την Θάσο <όλα τα πουλάκια>

το σκηνικό μας

η νύφη στο πατρικό σπίτι με το συγγενολόι της

οι μουσικοί

και τα προικιά της νύφης με τη συνοδεία μουσικών

ο πατέρας συνοδεύει την κόρη του στην εκκλησία με τα πόδια περνώντας από όλο το χωριό  (πάντα με την μουσική)

τα κεράσματα στο γλέντι

Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε το μουσικό μας δρώμενο