| Εἰ μέλλουσιν ἡμῖν |
Αν, ενώ εμείς σκοπεύουμε |
| εἴτε ἀποδιδράσκειν ἐνθένδε, |
είτε να δραπετεύσουμε από δώ |
| εἴθ’ ὅπως δεῖ ὀνομάσαι τοῦτο, |
είτε όπως αλλιώς πρέπει να ονομάσουμε αυτή (την πράξη), |
| ἐλθόντες οἱ νόμοι καί τό κοινόν τῆς πόλεως |
αφού έρθουν οι νόμοι και οι δημόσιες αρχές |
| ἐπιστάντες ἔροιντο·
|
και αφού σταθούν μπροστά μας, μας ρωτήσουν· |
| Εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες, |
Πες μου, Σωκράτη, |
| τί ἔχεις ἐν νῷ ποιεῖν; |
τι έχεις στο νου σου να κάνεις; |
| Ἄλλο τι (ἔχεις ἐν νῷ ποιεῖν;) |
Κάτι άλλο (έχεις στο μυαλό σου) |
| ἤ τούτῳ τῷ ἔργῳ ᾧ ἐπιχειρεῖς |
ή με αυτή την ενέργεια που αποτολμάς |
| διανοῇ ἀπολέσαι τούς τε νόμους ἡμᾶς |
σκέφτεσαι να καταστρέψεις και εμάς τους νόμους |
| καί σύμπασαν τήν πόλιν |
και όλη ανεξαιρέτως την πόλη |
| τό σόν μέρος; |
όσο εξαρτάται από σένα; |
| Ἤ δοκεῖ σοι οἷον τε (εἶναι) |
Ή φαντάζεσαι ότι είναι δυνατό |
| εἶναι ἔτι |
να υπάρχει ακόμα |
| καί μή ἀνατετράφθαι ἐκείνην τήν πόλιν, |
και να μην έχει καταλυθεί εκείνη η πόλη, |
| ἐν ᾗ ἄν αἱ γενόμεναι δίκαι μηδέν ἰσχύωσιν |
στην οποία οι δικαστικές αποφάσεις δεν ισχύουν καθόλου, |
| ἀλλά ἄκυροι τε γίγνωνται |
αλλά ακυρώνονται |
| καί διαφθείρωνται ὑπό ἰδιωτῶν; |
και καταργούνται από απλούς πολίτες; |
| Τί ἐροῦμεν, ὦ Κρίτων, πρός ταῦτα |
Τι θα πούμε, Κρίτωνα, σε αυτά |
| καί ἄλλα τοιαῦτα; |
και άλλα παρόμοια ερωτήματα; |
| Πολλά γάρ ἄν τις ἔχοι, |
Γιατί πολλά θα μπορούσε κανείς, |
| ἄλλως τε καί (ὤν) ρήτωρ, |
και μάλιστα ένας ρήτορας, |
| εἰπεῖν ὑπέρ τούτου τοῦ νόμου ἀπολλυμένου |
να πει για την υπεράσπιση αυτού του νόμου που κινδυνεύει να καταλυθεί |
| ὅς προστάττει κυρίας εἶναι |
και που ορίζει να είναι έγκυρες |
| τάς δίκας τάς δικασθείσας. |
οι δικαστικές αποφάσεις. |
| Ἤ ἐροῦμεν πρός αὐτούς |
Ή θα απαντήσουμε σε αυτούς |
| ὅτι (διανοούμεθα ἀποδιδράσκειν) |
ότι σκεφτόμαστε να φύγουμε |
| «Ἠδίκει γάρ ἡμᾶς ἡπόλις |
γιατί μας αδίκησε η πόλη |
| καί οὐκ ἔκρινεν ὀρθῶς τήν δίκην;» |
και δεν έβγαλε σωστή δικαστική απόφαση; |
| Ταῦτα ἤ τί ἐροῦμεν; |
Αυτά ή τι άλλο θα πούμε; |
