| Ἆρ’ οὖν ἄν ἐξαρκέσειεν ἡμῖν, |
Άραγε λοιπόν θα ήταν αρκετό σε μας, |
| εἰ οἰκοῖμεν τήν τε πόλιν ἀσφαλῶς |
αν κατοικούμε και την πόλη με ασφάλεια |
| καί (εἰ) γιγνοίμεθα εὐπορώτεροι τά περί τόν βίον |
και (αν) γινόμαστε πλουσιότεροι όσον αφορά την περιουσία μας |
| καί (εἰ) ὁμονοοῖμεν τά τε πρός ἡμᾶς αὐτούς |
και (αν) έχουμε ομόνοια μεταξύ μας |
| καί (εἰ) εὐδοκιμοῖμεν παρά τοῖς Ἕλλησιν; |
και (αν) χαίρουμε εκτιμήσεως μεταξύ των Ελλήνων; |
| Ἐγώ μέν γάρ ἡγοῦμαι τούτων ὑπαρξάντων |
Εγώ βέβαια νομίζω ότι, αν γίνουν αυτά, |
| τήν πόλιν εὐδαιμονήσειν τελέως. |
η πόλη θα ευτυχήσει ολοκληρωτικά. |
| Ὁ μέν τοίνυν πόλεμος ἀπεστέρηκεν ἡμᾶς ἁπάντων τῶν εἰρημένων∙ |
Ο πόλεμος όμως μας στέρησε όλα αυτά που έχουν λεχθεί·
|
| καί γάρ πενεστέρους (ἡμᾶς) ἐποίησεν |
γιατί πράγματι και φτωχότερους μας έχει κάνει |
| καί ἠνάγκασεν (ἡμᾶς) ὑπομένειν πολλούς κινδύνους |
και μας ανάγκασε να ανεχόμαστε πολλούς κινδύνους |
| καί πρός τούς Ἕλληνας (ἡμᾶς) διαβέβληκεν |
και στους Έλληνες μας έχει διαβάλει |
| καί πάντας τρόπους τεταλαιπώρηκεν ἡμᾶς. |
και με όλους τους τρόπους μάς έχει ταλαιπωρήσει. |
| Ἤν δέ ποιησώμεθα τήν εἰρήνην, |
Αν όμως συνάψουμε ειρήνη, |
| μετά πολλῆς μέν ἀσφαλείας οἰκήσομεν τήν πόλιν, |
από τη μια με πολλή ασφάλεια θα κατοικούμε στην πόλη μας, |
| ἀπαλλαγέντες πολέμων καί κινδύνων καί ταραχῆς, |
αφού απαλλαγούμε από πολέμους, κινδύνους και διχόνοια, |
| καθ’ ἑκάστην δέ τήν ἡμέραν ἐπιδώσομεν πρός εὐπορίαν, |
και από την άλλη καθημερινά θα γινόμαστε πιο εύποροι, |
| γεωργοῦντες ἀδεῶς (τήν γῆν) καί πλέοντες τήν θάλατταν |
καλλιεργώντας χωρίς φόβο τη γη και ταξιδεύοντας στη θάλασσα |
| καί ἐπιχειροῦντες ταῖς ἄλλαις ἐργασίαις |
και ασχολούμενοι με τα άλλα επαγγέλματα |
| αἵ νῦν διά τόν πόλεμον ἐκλελοίπασιν. |
τα οποία τώρα εξαιτίας του πολέμου έχουν εκλείψει. |
| Ὀψόμεθα δέ τήν πόλιν λαμβάνουσαν μέν |
Θα δούμε, ακόμη, την πόλη μας να έχει |
| γιγνομένην δέ μεστήν ἐμπόρων καί ξένων καί μετοίκων, |
και να είναι γεμάτη από εμπόρους, ξένους και μετοίκους, |
| ὧν νῦν ἐρήμη καθέστηκεν. |
από τους οποίους τώρα έχει ερημωθεί. |
| Τό δέ μέγιστον∙ |
Και το σημαντικότερο∙ |
| ἕξομεν συμμάχους ἅπαντας ἀνθρώπους, |
θα έχουμε συμμάχους όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, |
| οὐ βεβιασμένους, ἀλλά πεπεισμένους. |
όχι με τη βία, αλλά με τη θέληση τους. |
