Θυσία για την πατρίδα
| Ὥστε προσήκει ἡγεῖσθαι εὐδαιμονεστάτους τούτους, | Επομένως ταιριάζει να θεωρούμε πάρα πολύ ευτυχισμένους αυτούς, |
| οἵτινες κινδυνεύσαντες | οι οποίοι, αφού αγωνίστηκαν |
| ὑπέρ μεγίστων και καλλίστων | για τα πιο μεγάλα και τα πιο ευγενή (ιδανικά), |
| οὕτω τόν βίον ἐτελεύτησαν, | έτσι τελείωσαν τη ζωή τους, |
| οὐκ ἐπιτρέψαντες περί αὑτῶν τῇ τύχῃ | χωρίς δηλαδή να εμπιστευτούν τους εαυτούς τους στην τύχη |
| οὐδ’ ἀναμείναντες τόν αὐτόματον θάνατον, | χωρίς να περιμένουν το φυσικό θάνατο, |
| ἀλλ’ έκλεξάμενοι τόν κάλλιστον. | αλλά διαλέγοντας τον πιο ωραίο. |
| Καί γάρ τοι ἀγήρατοι μέν ἔσονται) αἱ μνῆμαι αὐτῶν, | Και γι’ αυτό βέβαια αγέραστη θα είναι η ανάμνηση τους |
| ζηλωταί δέ (εἰσί) ὑπό πάντων ἀνθρώπων αἱ τιμαί· | και αξιοζήλευτες από όλους τους ανθρώπους οι τιμές τους· |
| οἵ πενθοῦνται μέν διά τήν φύσιν ὡς θνητοί, | αυτοί βέβαια πενθούνται λόγω της φύσης τους ως θνητοί, |
| ὑμνοῦνται δέ ὡς ἀθάνατοι διά τήν ἀρετήν. | υμνούνται όμως ως αθάνατοι λόγω της γενναιότητας τους. |
| Καί γάρ τοι θάπτονται δημοσίᾳ, | Και θάβονται με δημόσια φροντίδα |
| καί ἀγῶνες τίθενται ἐπ’ αὐτοῖς | και καθιερώνονται προς τιμήν τους αγώνες |
| ρώμης καί σοφίας καί πλούτου,
|
αθλητικοί, μουσικοί και πλούτου (ιππικοί), |
| ὡς ἀξίους ὄντας τούς τετελευτηκότας ἐν τῷ πολέμῳ | με την ιδέα ότι είναι άξιοι αυτοί που έχουν πεθάνει στον πόλεμο |
| τιμᾶσθαι ταῖς αὐταῖς τιμαῖς καί τούς ἀθανάτους. | να τιμούνται με τις ίδιες τιμές με τους αθάνατους. |
| Ἐγώ μέν οὖν αὐτούς καί μακαρίζω τοῦ θανάτου καί ζηλώ, | Εγώ τουλάχιστον αυτούς και τους καλοτυχίζω για το θάνατο και τους ζηλεύω, |
| και οἶμαι μόνοις τούτοις ἀνθρώπων | και θεωρώ ότι μόνοι αυτοί από τους ανθρώπους |
| κρεῖττον εἶναι γενέσθαι, | άξιζαν περισσότερο να ζήσουν, |
| οἵτινες, ἐπειδή ἔτυχον θνητῶν σωμάτων, | οι οποίοι, ενώ είχαν σώματα θνητών, |
| κατέλιπον ἀθάνατον μνήμην | άφησαν πίσω τους αθάνατη ανάμνηση |
| διά τήν ἀρετήν αὑτών. | εξαιτίας της γενναιότητας τους. |