Μετάφραση:        Όμως πολλές φορές τον άνθρωπο τον έφαγαν   ελπίδες κέρδους

Η φράση αυτή ειπώθηκε από τον Κρέοντα απευθυνόμενος προς το χορό και βρίσκεται στους στίχους 221 έως 222. Στους στίχους αυτούς η δραματική ένταση είναι ιδιαίτερα κορυφωμένη καθώς υπάρχει η στιχομυθία ανάμεσα στον Κρέοντα και στο χορό. Ο λόγος του είναι πολιτικός για αυτό και περιέχει ιδεολογικούς όρους σχετικά με την εξουσία, την πατρίδα και τους νόμους. Το ύφος του είναι σοβαρό,  πομπώδες και μεγαλοπρεπές για να συνάδει με το περιεχόμενο του λόγου του, την συναισθηματική του κατάσταση αλλά και τον επιδιωκόμενο σκοπό του.

Επίσης, ο Κρέοντας στο λόγο του αυτό αναφέρει την απόφαση του για την τύχη των δυο αδερφών. Δηλαδή ο Ετεοκλής να       θαφτεί ηρωικά όπως του αρμόζει καθώς σκοτώθηκε μαχόμενος υπερασπίζοντας την πόλη του, ενώ ο Πολυνείκης ο οποίος πρόδωσε την πατρίδα του, να μείνει άθαφτος και άκλαυτος και να μην τον νεκροστολίσει και θρηνήσει κανείς.

Ο Κρέοντας ολοκληρώνοντας  το λόγο του προς το χορό, αναφέρει ότι τον άνθρωπο τον έφαγαν πολλές φορές ελπίδες κέρδους θέλοντας να παρακινήσει τους γέροντες του χορού ώστε να γίνουν εγγυητές του λόγου του και να φυλούν σκοπιά δίπλα στον νεκρό για να αποφευχθεί η παράβαση της εντολής του.

Έτσι, με τη φράση αυτή τους δηλώνει έμμεσα ότι είναι αναμενόμενη η προσπάθεια ταφής του Πολυνείκη. Επιπλέον, με  το απόφθεγμα αυτό ο Κρέοντας τονίζει για ακόμη μια φορά στους γέροντες του χορού τη σοφία του και την αξιοπιστία του. Για αυτό ο ρόλος της φράσης αυτής είναι ιδιαίτερα σημαντικός και το περιεχόμενο της διδακτικό και συμπυκνωμένο.

Διαχρονικότητα:

Ο άνθρωπος από την στιγμή της εμφάνισης του στη γη έχει μια τάση εξερεύνησης και ανακάλυψης του κόσμου γύρο του. Έτσι, με το πέρασμα των χρόνων ανακαλύπτει μέσα και τρόπους που τον βοηθούν να προοδεύει και να εξελίσσεται, μέσω των οποίων ωφελείται σημαντικά.

Ωστόσο, ορισμένες φορές φέρεται αλαζονικά γιατί δεν αρκείται με όσα έχει και προσπαθεί διαρκώς να καλύψει τις ακόρεστες επιθυμίες του. Αυτή η απληστία του τον οδηγεί σε λανθασμένες επιλογές και σε αβάσιμες προσδοκίες που είναι αδύνατον να εκπληρωθούν. Για αυτό η φράση αυτή εκφράζει επακριβώς την απληστία των ανθρώπων και την διαρκή επιθυμία τους για χρήμα, δόξα και γενικότερα κέρδος που τους οδηγεί τις περισσότερες φορές σε πανολεθρείς αποτυχίες.

Τρικαλιώτης Κωνσταντίνος, Β₄