ἀλλ᾽ ἡ γὰρ ἐκτὸς καὶ παρ᾽ ἐλπίδας χαρὰ ἔοικεν ἄλλῃ μῆκος οὐδὲν ἡδονῇ, Στίχος {392-393}

‘Ομως η ξαφνική και ανέλπιστη χαρά από όλες τις χαρές έχει περίσσια γλύκα

Στο β΄ επεισόδιο έχουμε το διάλογο μεταξύ Κρέοντα και φύλακα, όπου ο πρώτος ανακοινώνει στον Κρέοντα την σύλληψη της Αντιγόνης. Η συναισθηματική κατάσταση του φύλακα είναι διαφορετική από το α’ επεισόδιο όπου ήταν φοβισμένος και τρομαγμένος. Νιώθει ανακουφισμένος και παραδίδει θριαμβευτικά την Αντιγόνη καθώς έτσι απαλλάσσεται ο ίδιος από τις κατηγορίες. Νιώθει τόσο χαρούμενος και υπερήφανος για το κατόρθωμά του που δεν τον ενδιαφέρει για την κατάληξη της Αντιγόνης. Μάλιστα το γνωμικό των στίχων {392-393} [ Όμως η ξαφνική και ανέλπιστη χαρά από όλες τις χαρές έχει περίσσια γλύκα] εκφράζει όλη την χαρούμενη ψυχική διάθεση του που βρίσκεται σε πλήρη αντίφαση με την επικείμενη τιμωρία της Αντιγόνης.
Οι στίχοι αυτοί έχουν διαχρονική ισχύ καθώς σχετίζονται με την ανθρώπινη ψυχολογία και τα ανθρώπινα συναισθήματα τα οποία δεν αλλάζουν ουσιαστικά όσα χρόνια κι’ αν περάσουν. ‘Έτσι το συναίσθημα της χαράς μεγεθύνεται όταν αυτή είναι ξαφνική και απρόσμενη και αυτό το στοιχείο της έκπληξης δημιουργεί εντονότερα συναισθήματα. Ειδικά όταν μεταβαίνουμε από αρνητικά συναισθήματα όπως στενοχώρια, φόβος σε ανακούφιση και χαρά – όπως στην περίπτωση του φύλακα – τότε την χαρά την νιώθουμε πράγματι μεγαλύτερη. ΡΙΤΚΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΑ Β3