Από το Ρεμύ και το mindmapping πέρασαν αρκετά δίωρα για τα οποία θα σας πω κάποια άλλη στιγμή. Τώρα είναι ακόμη στο μυαλό μου το βιβλίο “35 κιλά ελπίδα” της Άννα Γκαβάλντα (εκδόσεις Πατάκη), που μου σύστησε ένας Βέλγος συνάδελφος. Κυκλοφορεί σαν βιβλίο νεανικής λογοτεχνίας, αλλά αν είσαι εκπαιδευτικός ή γονιός, διάβασέ το!
Κι αν διδάσκεις σε ΕΠΑΛ, μπορείς να το χρησιμοποιήσεις την ώρα του ΣΕΠ, για προβληματισμό στη στάση απέναντι στο σχολείο, στις δεξιότητες και στις επιλογές μας.
Κύριε διευθυντά του σχολείου Γκραν Σαν,
Θα ήθελα να με δεχτείτε στο εκπαιδευτήριό σας, όμως ξέρω πως αυτό δε γίνεται, επειδή τ’ αποτελέσματά μου είναι άθλια.
Είδα στο διαφημιστικό σας φυλλάδιο ότι έχετε εργαστήρια μηχανικής, ξυλουργικής, αίθουσες πληροφορικής, ένα θερμοκήπιο…
Πιστεύω ότι οι βαθμοί δεν είναι το παν στη ζωή. Πιστεύω ότι μετράει πολύ και η διάθεση. Θα ήθελα να έρθω στο Γκραν Σαν, επειδή πιστεύω πως εκεί θα είμαι πιο ευτυχισμένος.
Δεν είμαι πολύ χοντρός, ζυγίζω 35 κιλά ελπίδα.
Σας χαιρετώ, Γρηγόρης Ντιμπόσκ
Υ.Γ.1: Είναι η πρώτη φορά που ικετεύω κάποιον για να πάω στο σχολείο. μήπως είμαι άρρωστος;
Υ.Γ.2: Σας στέλνω τα σχέδια για μια μηχανή που καθαρίζει πατάτες. Την έφτιαξα όταν ήμουν εφτά χρονών.
.
Ο Maurice μου το πρότεινε, το έκανα πρωτοχρονιάτικο δώρο στο γιό μου, το διάβασα, το χρησιμοποίησα στο μάθημά μου. Τί άλλο ήθελα για ένα καλό ξεκίνημα της νέας χρονιάς! 🙂
Καλή χρονιά!
.
