Ο αθλητισμός είναι η συστηματική σωματική καλλιέργεια και δράση με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς αγώνες, στο αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Παράλληλα ο αθλητισμός είναι ένας κοινωνικός θεσμός ο οποίος αντικατοπτρίζει τη δεδομένη κοινωνία και τον πολιτισμό της. Για παράδειγμα στην Αρχαία Ελλάδα, ο αθλητισμός στην Αθήνα θεωρούταν κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό και είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα, ενώ αντίθετα στην Σπάρτη ο αθλητισμός χρησιμοποιούταν για την στρατιωτική εκπαίδευση. Ωστόσο σημαντική είναι η στρωματική διάσταση του αθλητισμού στο πέρασμα του χρόνου. Η γενική τάση ήταν ιδίως τον 18ο και 19ο αιώνα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα να ασχολούνται με τα «λαϊκά παιχνίδια» όπως το ποδόσφαιρο, ενώ τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα με τα «ευγενή αθλήματα» όπως ήταν η ιππασία και η ξιφασκία.

Ο πόθος του Πιερ ντε Κουμπερτέν ήταν να εντάξει τον Αθλητισμό σε μια σφαιρική, παιδαγωγική και ανθρωπιστική προοπτική. Ο αθλητισμός δεν ήταν, κατά την άποψη του, αυτοσκοπός, αλλά ένα μέσο στην υπηρεσία του πολίτη”.

Ωστόσο, πρέπει να διαχωριστεί η έννοια της άθλησης από την έννοια της άσκησης. Η άσκηση γίνεται άθληση όταν αποκτά ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα ένας που τρέχει στο δρόμο ασκείται, ωστόσο αν έχει κάποιον αντίπαλο ώστε για το ποιος θα τερματίσει πρώτος ή ακόμα κι αν ανταγωνίζεται τον ίδιο του τον εαυτό, με το χρονόμετρο, αθλείται. Επίσης πρέπει να προστεθεί και η έννοια, της κίνησης.

Ο αθλητισμός μπορεί να πάρει πέντε μορφές, είτε ως ερασιτεχνικός, είτε ως επαγγελματικός, είτε ως μαζικός αθλητισμός, είτε ως φυσικές δραστηριότητες, είτε με την μορφή των παιχνιδιών.

Η λέξη αθλητισμός ως έννοια διαμορφώθηκε στους μετά-ομηρικούς χρόνους, καθώς η λέξη αυτή δεν συναντάται ούτε στην Οδύσσεια ούτε στην Ιλιάδα. Πιθανότατα, η έννοια διαμορφώθηκε με την καθιέρωση των ιερών αγώνων (Ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαιότητα Ολύμπια εν Δίω, Πύθι, Νέμεα, Ίσθμια κατά τον 8ο αιώνα π.Χ. Ο αθλητισμός υπό αυτήν την μορφή είναι καθαρά αγωνιστικός κάτι βέβαια που αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και την κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων το 392/93 μ.Χ. από τον Θεοδόσιο Α’. Ο αθλητισμός θα επανεμφανιστεί αργότερα στις αρχές του 19ου αιώνα στη Μεγάλη Βρετανία ως σπορ (sport). Εντούτοις, η λέξη σπορ είναι γαλλική και χρονολογείται από την εποχή του Μεσαίωνα. Ήταν ταυτόσημη με το παιχνίδι και τη διασκέδαση.

Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι καθιέρωσαν πρώτοι τους αγώνες δρόμου, βάδην και την πάλη, περίπου την 3η χιλιετία π.Χ. Η Ελλάδα όμως στάθηκε η αληθινή κοιτίδα του αθλητισμού, γιατί εκεί ο αθλητισμός πήρε τη μορφή του ελεύθερου ανταγωνισμού και της ευγενούς άμιλλας. Στην Αρχαιότητα, ιεροί αγώνες θεωρούνταν μόνο οι στεφανίτες, οι αγώνες δηλαδή που είχαν ως έπαθλο τον κότινο.

Χαρακτηριστική είναι η φράση του γιου του Πέρση πολέμαρχου Αρτάβανου, Τριταντέχμη που παρατήρησε ότι ακόμα και αν οι Έλληνες είχαν ηττηθεί από τους Πέρσες, δεν παρέλειπαν να μην διοργανώσουν τους Ζ’ Ολυμπιακούς Αγώνες.

“Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ’ άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής”

Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 776 π.Χ., για να κατευνάσουν οι Έλληνες την οργή των θεών και να τους ευχαριστήσουν για τις ευεργεσίες τους. Για τη λαϊκή αντίληψη, με τους αγώνες αυτούς θα κέρδιζαν την εύνοια των θεών. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ετελούντο κάθε τέσσερα χρόνια στον ιερό χώρο της Ολυμπίας. Ο αθλητής που κέρδιζε στους Ολυμπιακούς Αγώνες στεφανώνονταν με το στεφάνι της αγριελιάς, γύριζε θριαμβευτής στην πατρίδα του και οι συμπατριώτες του γκρέμιζαν σ’ ένα σημείο τα τείχη της πόλης, για να περάσει από κει ο νικητής -ενέργεια καθαρά συμβολική, που σήμαινε πως η πόλη που αναδείκνυε Ολυμπιονίκες δεν είχε ανάγκη από τείχη για να προασπίσει την ασφάλειά της.

Από τον 4ο αιώνα π.Χ., και κατά την περίοδο της Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι αθλητικοί αγώνες εκφυλίστηκαν και μεταβλήθηκαν σε αιματηρούς αγώνες του Ρωμαϊκού Ιπποδρόμου. Οι αγώνες αυτοί ήταν αιματηρές συγκρούσεις μονομάχων, που τους έφερναν αντιμέτωπους μέσα σε τεράστια στάδια.

Ακολουθεί μία εποχή, μετά τον 8ο αι. μ.Χ., όπου ο αθλητισμός ήταν μόνο για τους ευγενείς. Το πιο σημαντικό άθλημα ήταν οι έφιπποι ιπποτικοί αγώνες μέχρι θανάτου. Οι αντίπαλοι, χωρισμένοι σε δύο ομάδες, ρίχνονταν καταπάνω ο ένας στον άλλον, χωρίς να τηρούν κανένα αγωνιστικό νόμο ή κανόνα.

Τον 12ο αιώνα, οι άνθρωποι άρχισαν να αγωνίζονται μεταξύ τους με πιο ειρηνικό τρόπο. Πετούσαν μεγάλες σφαίρες, όπως ρίχνουν σήμερα βάρη. Οι σφαίρες που πετούσαν ήταν από στουπί, τυλιγμένες με δέρμα προβάτου, και τις έριχναν πάνω στον τοίχο. Στην αρχή τις πετούσαν με γυμνό χέρι, σιγά-σιγά όμως η σφαίρα αυτή άλλαξε μορφή. Από τον 16ο αιώνα, όταν πρωτοεμφανίστηκαν οι ρακέτες, οι πρωτόγονες εκείνες σφαίρες αποτέλεσαν τις σύγχρονες μπάλες της αντισφαίρισης.

Από το 1896 με την θέσπιση των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, ο αθλητισμός πήρε διαστάσεις οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές. Δημιουργήθηκαν κανόνες και κανονισμοί για τα αθλήματα, οι φάσεις των αγωνισμάτων, καθώς και οι εξειδικεύσεις στον τομέα του αθλητισμού. Τα ΜΜΕ είναι σαφώς ο μοχλός για την παγκοσμιοποίηση του αθλητισμού, ενός προϊόντος μοναδικού καθώς μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους ανεξαρτήτως διακρίσεων. Με την σύσφιξη των διεθνών σχέσεων, αυξάνεται ο αριθμός των αθλητών και των αθλουμένων, δημιουργούνται νέοι κυβερνητικοί και μη οργανισμοί, ενώ βελτιώνονται και οι αθλητικοί αγώνες. Οι αθλητικοί οργανισμοί μπορούν να διακριθούν στα Σωματεία, στις Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες, στις ομοσπονδίες, στα τμήματα αμειβομένων αθλητών, στη Εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή, η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, καθώς και στους συνδέσμους προπονητών, διαιτητών και κριτών.

Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΒΥΖΑΣ ΜΕΓΑΡΩΝ, η ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης μας.

Από το έτος 1928, που ιδρύθηκε η ποδοσφαιρική ομάδα «ΒΥΖΑΣ» υπό την επωνυμία «Αθλητικός Γυμναστικός Σύλλογος ΒΥΖΑΣ», έως σήμερα, που αγωνίζεται ως ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρία (ΠΑΕ) γενιές Μεγαριτών τη λάτρεψαν και τη λατρεύουν.

Η ομάδα μας ο «ΒΥΖΑΣ» προβάλλει την πόλη μας σ’ όλη την ελληνική επικράτεια και σε διάφορα χρονικά διαστήματα και στο εξωτερικό. Πολλά Μεγαριτόπουλα αγωνίσθηκαν με την κιτρινόμαυρη φανέλα του «ΒΥΖΑ» και αναδείχθηκαν ποδοσφαιρικά ταλέντα.

Με έμβλημα την προσωπογραφία του αρχαίου βασιλιά των Μεγάρων ΒΥΖΑ, που ήταν ο κτήτορας του Βυζαντίου της πόλης της Κωνσταντινούπολης, η ποδοσφαιρική ομάδα «ΒΥΖΑΣ» αγωνίστηκε στα γήπεδα και έδωσε πολλές χαρές στους φιλάθλους των Μεγάρων και όχι μόνο.

Στην πολυκύμαντη ιστορική παοδοσφαιρική πορεία της η ομάδα γνώρισε μέρες δόξας αλλά και μέρες πίκρας. Η ενδοξότερη περίοδος ήταν η περίοδος 1966 – 1970 που αγωνίστηκε στην Α΄ Εθνική κατηγορία, χωρίς να παραγνωρίζεται και η ένδοξη παρουσία της ομάδας στη Β΄ Εθνική.

Πλειάδα Μεγαριτών αγωνίστηκαν στα χρυσά χρόνια της περιόδου 1952 – 1983. Οι παλαιότεροι θυμούνται ακόμα τον ασυναγώνιστο Μεγαρίτη ποδοσφαιριστή Σάκη Κουβά που αγωνίστηκε και στην ομάδα του Παναθηναϊκού και στην Εθνική μας ομάδα την περίοδο 1971 – 1972. Ήταν άξιος και πανάξιος εκπρόσωπος των Μεγαριτών λαμπρών παδοσφαιριστών που τίμησαν τη φανέλα του «ΒΥΖΑ». Ο «ΒΥΖΑΣ» ταυτίστηκε στην ελληνική επικράτεια με το Σάκη Κουβά και ο Σάκης με το «ΒΥΖΑ». Οι Μεγαρείς της ώριμης ηλικίας και της τρίτης ηλικίας θυμούνται με νοσταλγία τις παλιές και ένδοξες μέρες που στην ομάδα του «ΒΥΖΑ» αγωνίζονταν κυρίως Μεγαρίτες ποδοσφαιριστές.  Σήμερα που σε όλες τις ελληνικές ομάδες έχουν αλλάξει πολλά ο «ΒΥΖΑΣ» ακολουθεί την πορεία του με βάση τη νέα ποδοσφαιρική πραγματικότητα με ποδοσφαιριστές επαγγελματίες, μη Μεγαρείς, που τον δοξάζουν τιμώντας την ιστορία του.

Στη φετινή ποδοσφαιρική περίοδο ο «ΒΥΖΑΣ» πρωταγωνιστεί στο πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής κατηγορίας υπό την προεδρία του κ. Τρακουμανίδη και την τεχνική ηγεσία του κ. Κουρμπανά Νικολάου. Ο πρόεδρος κ. Τραγκουμανίδης το έτος 2009 (επί δημαρχείας του κ. Χρυσοστόμου Σύρκου) έσωσε τη ομάδα από την απειλούμενη διάλυσή της και σήμερα την οδηγεί σε τροχιά ανόδου στη Β΄ Εθνική κατηγορία.

Κατηγορίες που αγωνίστηκε ο «ΒΥΖΑΣ»

1952 – 1961   Α΄ Πειραιώς

1961 – 1966   Β΄ Εθνική

1966 – 1970   Α΄ Εθνική

1970 – 1975   Β΄ Εθνική

1975 – 1978   Α΄ Πειραιώς

1978 – 1979   Γ΄  Εθνική

1979 – 1983   Β΄ Εθνική

1983 – 1987   Γ΄ Εθνική

1987 – 1988   Δ΄ Εθνική

1988 – 1990   Α΄ Πειραιώς

1990 – 1992   Δ΄ Εθνική

1992 – 1998   Α΄ Πειραιώς

1998 – 2002   Δ΄  Εθνική

2009 – 2009   Γ΄  Εθνική