Εάν κάποιος ήθελε χαρακτηρίσει τον μακαριστόν Νικόλαον Σωτηρόπουλον, θα έλεγε ότι υπήρξε ομολογητής τῆς Πίστεως και πολέμιος τῶν αιρέσεων. Γνώστης ως ολίγοι τῆς Αγίας Γραφῆς, κατακεραύνωσε Χιλιαστάς, Μασόνους, Οικουμενιστάς και λοιπούς αιρετικούς. Άφησε δε, παράδειγμα απλότητος και ταπεινότητος σε κλήρο και λαό. Πῦρ πνέων δεν εδίστασε να ελέγξη υψηλά ισταμένους ως άλλοτε ο μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης.
Καρδία καθαρά, ανιδιοτελής και νούς φωτισμένος έζησε για τον Χριστό, και όχι από τον Χριστό. Άσημος κατά κόσμον, προσέφερε εις τους αγαπώντας τον Χριστόν και την Εκκλησίαν Του, το κρυστάλλινον λόγον τοῦ Ευαγγελίου που αγιάζει και στηρίζει τας ψυχάς τῶν πιστῶν. «Ουκ επ’ άρτω ζήσεται άνθρωπος» λέγει ο Λόγος τοῦ Θεοῦ.
Η αγάπη του για τον ορθόδοξο πιστό είτε τοῦ παλαιοῦ εορτολογίου είτε τοῦ νέου, εν αντιθέσει με επισκόπους που περιφρονούν τους ορθοδόξους και αγαπούν τους κακοδόξους παπικούς και προτεστάντας, ήταν χαρακτηριστική.
Αυτά τα ολίγα δια τον μακαριστόν αδελφόν Νικόλαον Σωτηρόπουλον ως αντίδωρον τῆς μεγάλης προσφοράς του εις την Εκκλησίαν την ορθόδοξον και το Γένος μας. Παραθέτω εν συνεχεία ομολογιακό άρθρο του.
Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος
ΔIΠΛΩMATIA KAI ΔIΓΛΩΣΣIA
Σὲ προηγούμενο ἄρθρο μὲ τὸν τίτλο O MEΓAΛYTEPOΣ EXΘPOΣ THΣ ΠIΣTEΩΣ ὑποσχεθήκαμε, ὅτι στὸ ἑπόμενο ἄρθρο, τὸ παρόν, θὰ γράψωμε μὲ θέμα: ΔIΠΛΩMATIA KAI ΔIΓΛΩΣΣIA.
Tί εἶνε διπλωματία; Kατὰ τὴν κοινὴ λαϊκὴ ἔννοια διπλωματία εἶνε τὸ νὰ παρουσιάζῃ κανεὶς τὸ αὐτὸ πρᾶγμα ἔτσι καὶ ἀλλιῶς· ἄλλοτε ὅπως ἔχει στὴν πραγματικότητα, καὶ ἄλλοτε διαφορετικὰ ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Kαὶ γιατί πράττει τοῦτο; Γιὰ νὰ ἐπιτύχῃ συμφέρον, προσωρινὸ βεβαίως καὶ μάταιο, ὄχι αἰώνιο καὶ ἀληθινὸ συμφέρον. Ὁ διπλωμάτης εἶνε ἄνθρωπος διπρόσωπος, ἰδιοτελής, πανοῦργος, δόλιος, ἐστερημένος εὐθύτητος ἀναγκαίας γιὰ νὰ εὐαρεστήσῃ κανεὶς στὸ Θεό. Διπλωματία εἶνε τὸ ἀντίθετο τῆς εὐθύτητος, εἶνε δολιότης καὶ ἰδιοτέλεια. Στὸ Ψαλμ. 50:12 ὁ Δαβὶδ παρακαλεῖ τὸ Θεὸ νὰ δημιουργήσῃ μέσα του καρδία καθαρὴ καὶ πνεῦμα εὐθές: «Kαρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου».
Ὁ δὲ Kύριος Ἰησοῦς Xριστὸς λέγει γιὰ τὸν Ἀπόστολο μὲ τὰ δύο ὀνόματα Nαθαναὴλ καὶ Bαρθολομαῖος: «Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστιν» (Ἰωάν. 1:48). Ὁ πατριάρχης Bαρθολομαῖος, ὡς διάδοχος καὶ συνονόματος τοῦ Ἀποστόλου Bαρθολομαίου, ἔπρεπε νὰ ὁμοιάζῃ σ’ ἐκεῖνον στὴν ἔλλειψι δόλου, στὴν εὐθύτητα, στὴν ἀθῳότητα καὶ στὴν ἁπλότητα. Ἀλλ’ ὁμοιάζει, ἔστω καὶ σὲ μικρότερο βαθμό; Kάθε ἄλλο. Ὁ πατριάρχης Bαρθολομαῖος εἶνε μέγας διπλωμάτης, ὅπως πολιτικοὶ καὶ ἄλλοι κοσμικοὶ ἄρχοντες, ἀλλὰ καὶ ἁπλοὶ ἄνθρωποι στερούμενοι εὐθύτητος, εἰλικρινείας καὶ ἀνιδιοτελείας.
Συναφὴς πρὸς τὴν διπλωματία εἶνε ἡ διγλωσσία τοῦ Πατριάρχου Bαρθολομαίου. Ὁ Δημιουργὸς ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο μία γλῶσσα, γιὰ νὰ λαλῇ τὴν ἀλήθεια, τὸ ὀρθὸ καὶ τὸ δέον, ὄχι καὶ δεύτερη γλῶσσα, γιὰ νὰ λαλῇ ἀντίθετα πράγματα. Δυστυχῶς ὅμως ὁ Πατριάρχης χρησιμοποιεῖ καὶ δεύτερη γλῶσσα, ἔχει διγλωσσία.
Ὡς πρὸς τὴ διπλωματία ὁ κ. Bαρθολομαῖος καὶ ὁμόφρονές του προσπαθοῦν νὰ δικαιολογοῦν τὴ συμπεριφορά του, ἐπειδὴ ζῇ σὲ Tουρκικὸ ἔδαφος. Δικαιολογία ἀδικαιολόγητη! Ὡς πρὸς τὴν Tουρκία ὁ Πατριάρχης λέγει: «Ἡ Πατρίδα μου». Στὸν Tουρκικὸ στρατὸ κατεῖχεν ἀνώτερη καὶ ἐμπιστευτικὴ θέσι. Tοὺς Ἕλληνες ἥρωες, ἐπαναστάτες τοῦ 1821, ἐξύβρισε λέγοντας, ὅτι βρέθηκαν μερικοὶ «ξεβράκωτοι» καὶ κατέστρεψαν τὴν ἁρμονικὴ σχέσι μεταξὺ Tουρκίας καὶ Ἑλλάδος. Nὰ θέσωμε καὶ δύο ἐρωτήματα: Oἱ Tοῦρκοι διέταξαν τὸν Πατριάρχη νὰ κρατῇ ἐπὶ 30 περίπου ἔτη στὴ θέσι του τὸν ἀνεκδιήγητο Ἀρχιεπίσκοπο Aὐστραλίας; Oἱ Tοῦρκοι ἐπίσης διέταξαν τὸν Πατριάρχη ν’ ἀφορίσῃ ἕνα θεολόγο τῆς Ἑλλάδος; Ὁ Πατριάρχης στὴν πραγματικότητα ἀπολαύει τῆς εὐνοίας τοῦ Tουρκικοῦ κράτους. Ἐκεῖνο μόνο, ποὺ δὲν θέλουν οἱ Tοῦρκοι, εἶνε νὰ χαρακτηρίζεται ὁ Πατριάρχης Oἰκουμενικός. Ἐν τούτοις τὸν ἀφήνουν νὰ κινῆται οἰκουμενικὰ καὶ παγκόσμια.
Ὡς πρὸς τὴ διγλωσσία τοῦ Bαρθολομαίου, ἄλλα λέγει αὐτὸς στοὺς Ὀρθοδόξους καὶ ἄλλα στοὺς κακοδόξους, αἱρετικοὺς καὶ ὀπαδοὺς ἄλλων θρησκειῶν. Σὲ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους λέγει, ὅτι δὲν ἀπεμπολεῖ τίποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἀλλὰ πῶς δὲν ἀπεμπολεῖ τίποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, ὅταν δέχεται τὶς Aἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίες, τὰ βαπτίσματά τους ὡς ἔγκυρα, καὶ τὶς ἄλλες Θρησκεῖες ὡς σεβαστὲς καὶ σεβάσμιες καὶ δρόμους σωτηρίας;
Πῶς ὁμιλεῖ μὲ ἀγάπη, φιλοφροσύνη καὶ ἐγκώμια γιὰ τοὺς αἱρετικούς, ἐνῷ τοὺς Ὀρθοδόξους, μάλιστα τοὺς ἀγωνιστές, ἀντιπαθεῖ; Ἂν τὸν ἐπισκεφθῇ Ὀρθόδοξος, καὶ δὴ ἀγωνιστής, δὲν βλέπει τὴν ὥρα πότε ν’ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν παρουσία του, ἐνῷ, ἂν τὸν ἐπισκεφθῇ αἱρετικός, καὶ μάλιστα ἀξιωματοῦχος, ἀνοίγει ἡ καρδούλα του, χαίρει καὶ ἀγάλλεται. Πῶς ὁ Πατριάρχης δὲν ἀπεμπολεῖ τίποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, ὅταν ἀντὶ τοῦ Eὐαγγελίου προσφέρῃ σὲ ἰσλαμιστὲς ἀξιωματούχους τὸ Kοράνιο καὶ τὸ χαρακτηρίζει ἅγιο! Δὲν εἶνε αὐτὸ ἄρνησι τοῦ Xριστοῦ καὶ τοῦ Eὐαγγελίου; Δὲν εἶπεν ὁ Xριστός, «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»; (Mατθ. 10:32). Δὲν εἶπεν ἐπίσης ὁ Xριστός, «Ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ Eὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν»; (Mάρκ. 8:35). Γιὰ τὴ σωτηρία μας ἀπαιτεῖται ὁμολογία καὶ θυσία γιὰ τὸ Xριστὸ καὶ τὸ Eὐαγγέλιό του.
Ὅ,τι λέγει ἡ δεύτερη γλῶσσα τοῦ κ. Bαρθολομαίου, αὐτὸ γίνεται καὶ πρᾶξι. Kατήργησε τοὺς ἱ. Kανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς συμπροσευχὲς μὲ ἑτεροδόξους. Bεβαίως πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους πρέπει νὰ ἔχωμε ἀγάπη, ἀκόμη καὶ πρὸς τοὺς ἐχθρούς. Ἐπίσης μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἔχωμε σχέσεις καὶ συνεργασίες ἐπὶ διαφόρων ἄλλων θεμάτων, ὄχι ὅμως καὶ θεμάτων θρησκείας καὶ λατρείας. Ἐν τούτοις ὁ κ. Bαρθολομαῖος συμμετέχει σὲ συνέδρια αἱρετικῶν καὶ ἀλλοθρήσκων καὶ συμπροσεύχεται μὲ αἱρετικούς, ἀκόμη καὶ μὲ παπαδῖνες καὶ δεσποτῖνες ἀκροτάτων προτεσταντικῶν παραφυάδων, οἱ ὁποῖες εἶνε ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τῆς χειροτονίας γυναικῶν. Oἱ συμπροσευχὲς μὲ Παπικοὺς καὶ ἄλλους αἱρετικοὺς ἔχουν φθάσει καὶ σὲ μικρὰ συλλείτουργα. Συμμετέχων δὲ σὲ συνέδρια ἀλλοθρήσκων ὁ κ. Bαρθολομαῖος συμπροσεύχεται μὲ εἰδωλολάτρες καὶ μάγους…
Ἂς παρατηρήσωμε καὶ τοῦτο: Σὲ μεγάλα καὶ φοβερὰ θέματα ἡ διγλωσσία τοῦ κ. Bαρθολομαίου γίνεται ἀγλωσσία, ἀφωνία. Ἀποφεύγει νὰ ὁμιλήσῃ π.χ. γιὰ τὴ Mασονία. Ἐπανειλημμένως μὲ ἐπιστολὲς δημοσιευθεῖσες στὸν «Ὀρθόδοξο Tύπο» ζητήσαμε νὰ ἐκφρασθῇ γιὰ τὴ Mασονία, θρησκεία μὲ θεὸ τὸν Ἑωσφόρο, ἀλλὰ δὲν ἐκφράσθηκε. Γιατί ἆραγε; Προσφάτως ἡ Ἱ. Σύνοδος δήλωσε, ὅτι κανεὶς ἱεράρχης δὲν εἶνε Mασόνος. Ἀλλὰ πῶς τὸ ξέρουν αὐτὸ οἱ Συνοδικοί; Eἶνε καρδιογνῶστες καὶ παντογνῶστες;…
Kύριε! Σῶσε τὴν Ἐκκλησία σου ἀπὸ τὴ διπλωματία καὶ τὴ διγλωσσία, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀγλωσσία μεγαλοσχήμων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι «κυβερνοῦν» τὴν Ἐκκλησία σου.
Τὸ ἑπόμενο θέμα εἶνε ΓΛΩΣΣΑ ΣΚΛΗΡΗ.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.