ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

ΑΠΟ “ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ”

9ο ΜΕΡΟΣ:

Σήμερον, και ο πλέον αδαής μελετητής των ιστορικών γεγονότων της εποχής εκείνης, μετά βεβαιότητος αποφαίνεται ότι, κατα την περίοδον αυτήν υπήρξεν ωργανωμένη εκστρατεία πασών των σκοτεινών δυνάμεων, προς καθολικήν διάβρωσιν της Ορθοδοξίας.
Η ορθόδοξος Ρωσσία το έτος 1917 παρεδόθη εις τας χείρας των κομμουνιστών. Το μέχρι τότε ορθόδοξον Πατριαρχείον της Κων/πόλεως περιήλθεν εις χείρας του οικουμενιστού τοποτηρητού Μητροπολιτού Προύσης Δωροθέου (1918-1922). Εις δέ τα ορθόδοξα βαλκανικά κράτη ωργίαζεν ο προσηλυτισμός της προσδέσεώς των εις το άρμα της «μεγάλης» Ρωσσίας.
Εις την ορθόδοξον Ελλάδα ο Μελέτιος Μεταξάκης ομού μετά του Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου και του καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών Αμίλκα Αλιβιζάτου, περιώδευε Αμερικήν και Ευρώπην, διαλεγόμενος «ανεπισήμως» περί ενώσεως μετά «επισκοπιανών, προτεσταντών» και πάσης φύσεως αιρετικών (Β. Σταυρίδου – Ορθοδοξία και Αγγλικανισμός κατά τον κ΄ αιώνα, σελ. 13).
Ο Προύσης Δωρόθεος τοποτηρητής του Οικουμενικού θρόνου, πατήρ της αιρετικής εγκυκλίου του 1920, επεσκέφθη επισήμως την δύσιν. Ούτος μετά την υπογραφήν της οικουμενιστικής εγκυκλίου επεσκέφθη τον «αρχιεπίσκοπον» Ράνταλ Δάβιδσον εν Αγγλία ίνα εκφράση και δια ζώσης τα αισθήματα της Εκκλησίας αυτού προς την «εκκλησίαν» της Αγγλίας, και ίνα τύχη μεγάλων τιμών και βασιλικών δεξιώσεων υπο των εκεί μασόνων, όπως και εγένετο. Και καθ΄ήν στιγμήν προσέφερεν εις τον αιρετικόν «αρχιεπίσκοπον» του αγγλικανισμού «το εγκόλπιον του Πατριάρχου Ιωακείμ Γ΄» (!!!), απέψυξεν πρηνής γενόμενος αιφνιδίως κατα την διάρκειαν της επισκέψεως εκείνης! (Σταυρίδου – Ορθοδοξία και Αγγλικανισμός κατά τον Κ΄ αιώνα, σελ. 16).

Αναζωπύρωσιν της αγάπης και της φιλίας, μεταξύ των διαφόρων ανα τον Κόσμον χριστιανικών «Εκκλησιών», επηγγέλθησαν της εγκυκλίου οι πάτρωνες· όμως σκοπόν απόκρυφον είχον

α) Την διαίρεσιν των Ορθοδόξων χριστιανών
β) Την καλλιέργειαν αμβλυωπίας προς το Ορθόδοξον δόγμα
γ) Το «περιμάντρωμα» των «ορθοδόξων» εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών.

Με το πρόσχημα της «αγάπης», ήν οι καιροί και οι περιστάσεις επιτάσσουν, επρότεινον ένδεκα βήματα, δι΄ών επραγματοποιείτο πλήρως ο απόκρυφος αυτών σκοπός.

Διαίρεσις των ορθοδόξων Εκκλησιών

Την διαίρεσιν της ηνωμένης Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας επέφερεν το πρώτον προταθέν βήμα «Η παραδοχή ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων Χριστιανικών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών». Ο κύριος υποκινητής της εγκυκλίου Μελέτιος Μεταξάκης εις τον εναρκτήριον λόγον του εις το «Πανορθόδοξον» συνέδριον ετόνισεν, «ότι ήλθεν η ώρα της εκ νέου αποκαταστάσεως της ενότητος των χριστιανών, τουλάχιστον εν τω σημείω τούτω» ήτοι, τω ημερολογιακώ (Πρακτικά και Αποφάσεις του εν λόγω συνεδρίου, σελ. 14). Τονίζων ταύτα εγνώριζεν, ότι η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία δεν θα απεδέχετο την καινοτομίαν και ούτω θα εσχίζετο εις παλαιοημερολογίτας και νεοημερολογίτας

( Κατὰ τὴν συνεδρίαν τῆς Ι. Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου (τῆς 10 Ἰανουαρίου 1919), ὁ Βιζύης (κατόπιν Μαρωνείας) Ἄνθιμος, ὑπέβαλεν πρότασιν «περὶ ἀναθεωρήσεως καὶ μελέτης τοῦ ζητήματος τοῦ Ἡμερολογίου». Ἡ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, λαβοῦσα ὑπ’ ὄψιν τὴν πρότασιν ταύτην, διώρισεν Ἐπιτροπήν, ἡ ὁποία ὑπέβαλε τὴν σχετικὴν αὐτῆς «Ἔκθεσιν» τὴν 1 Σεπτεμβρίου καὶ περιλαμβάνονται καὶ ταῦτα:

«Ἀποδοχὴν τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου προτείνει ὁ Μητροπολίτης Σελευκείας, φρονῶν ὅτι ἡ χρησιμοποίησις αὐτοῦ καὶ ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας εἰς οὐδένα κανονικὸν λόγον προσκρούει, ἀποτελεῖ δὲ μάλιστα τὸ πρῶτον βῆμα πρὸς τὴν ποθητὴν Κοινωνίαν τῶν Ἐκκλησιῶν…Φόβος σκανδαλισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων ἐκ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερεολογίου δὲν ὑφίσταται πλέον, κατ’ αὐτόν. Πρὸς τὴν τοιαύτην ἀντίληψιν διαφωνεῖ ὁ Μητροπολ. Πρ. Καισαρείας, φρονῶν ὅτι τὸ πλεῖστον τῶν Ἑλληνορθοδόξων Χριστιανῶν θέλει θορυβηθῆ καὶ σκανδαλισθῆ ἐκ τῆς γενησομένης τυχὸν ἀμέσου ἀντικαταστάσεως τοῦ Ἰουλιακοῦ διὰ τοῦ Γρηγοριακοῦ Ἡμερολογίου καὶ ὅτι τοῦ θορύβου τούτου καὶ σκανδαλισμοῦ ἐπωφελούμενοι οἱ καθολικοὶ ἱεραπόστολοι θέλουσι κατενέγκει βαρὺ πλῆγμα κατὰ τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας, τοσούτω μᾶλλον ὅσω τὸ Ἰουλιακὸν ἡμερολόγιον στενώτατα συνδέεται πρὸς τὸ ἑορτολόγιον τὸ ἐκφραζων ζωηρῶς τὸν θρησκευτικὸν βίον τῶν χριστιανῶν, κηρύσσεται ὑπερ τῆς ἀπαρεκκλίτου τηρήσεως τοῦ νῦν ἐν χρήσει παρ’ ἡμῶν Ἰουλιακοῦ ἡμερολογίου».).

Αυτόν τον ενδιέφερε η «παγχριστιανική ενότης», δεν τον απασχολούσε η διάσπασις της ενότητος των ορθοδόξων. Όμως η προσπάθειά του απέτυχε και η ορισθείσα ημερομηνία αναπροσαρμογής του ημερολογίου κατεφρονήθη υπ΄ όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Ότι δεν κατάφερε ο Μελέτιος Μεταξάκης, το επέτυχεν ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος. Εν γνώσει του, διήρεσιν και – έσχισεν – την Ανατολικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν εις δύο· εις τους αποδεχομένους τον νεωτερισμόν και εις τους απορρίπτοντας αυτόν.

Σημαντικόν να αναφέρωμεν ότι «Οὖτος, ὡς ἱστορικός, ἐπανειλημμένως ἔγραφεν εἰς τὰ βιβλία του περὶ τῆς κατακρίσεως καὶ καταδίκης τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ τῶν φράγκων ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν. Καὶ ὡς ἀρχιμανδρίτης μὲ ζῆλον καὶ κατ’ ἐπανάληψιν ἐκάκιζε δριμέως καὶ κατεδίκαζε τὴν παράνομον καὶ αὐθαίρετον μεταρρύθμισιν τοῦ Πάπα, χαρακτηρίζων αὐτὴν ὡς «μίαν τῶν καινοτομιῶν τοῦ Πάπα, παγκόσμιον σκάνδαλον» κλπ. Ἀπεφαίνετο δὲ ἐν ἐπισήμοις ἐκθέσεσιν, ὅτι «δὲν ἠδύνατο ἡ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία νὰ μεταρρυθμίση τὸ ἡμερολόγιον χωρὶς νὰ καταστῆ σχισματικὴ ἀπέναντι τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν». Ἐνῶ δὲ ταῦτα ἐκήρυσσε καὶ ἐβεβαίωνεν, ὅταν τοῦ ἔταξαν ἐξουσίαν καὶ, ἀντὶ τοῦ μητροπολίτου ἀνεπέτασαν ἐνώπιόν του τὸ ὀφφίκιον τοῦ ἀρχιεπισκόπου, μητροπολιτῶν δὲ τῶν λοιπῶν Ἑλλαδιτῶν ἐπισκόπων, ὡσὰν τὸν Ἰωάννην Βέκκον, μετέστη εἰς τὰ ἀντίθετα φρονήματα, ὅ,τι προηγουμένως ἔπτυε καὶ ἐκεραυνοβόλει, τώρα ἠσπάζετο καὶ περιεποιεῖτο».

Εγνώριζον ότι οι Ορθόδοξοι θα διασπαστούν εις δυο μερίδες και τούτος ήτο ο σκοπός τους!

Καλλιέργειαν Αμβλυωπίας εις τους ορθοδόξους προς καθορισμόν των ορθοδόξων δογμάτων

Αμβλυωπίαν εις τας τάξεις των ορθοδόξων επέφεραν μικρόν προς μικρόν, τα ακόλουθα 10 προταθέντα μέτρα της βλασφήμου εγκυκλίου

1) «Η ανταλλαγή αδελφικών γραμμάτων κατα τας μεγάλας εορτάς και εν άλλαις περιστάσεσιν».

2) «Η οικειοτέρα συσχέτισις των αντιπροσώπων των διαφόρων Εκκλησιών».

3) «Η επικοινωνία των Θεολογικών Σχολών και των θεολόγων και η ανταλλαγή των εν εκάστη Εκκλησία εκδιδομένων εντύπων».

4) «Η αποστολή νέων χάριν σπουδών απο της μίας εις τας Σχολάς της άλλης Εκκλησίας».

5) «Η συγκρότησις παγχριστιανικών συνεδρίων».

6) «Η… απαθής εξέτασις των δογματικών διαφορών».

7) «Ο αμοιβαίος σεβασμός των ηθών και εθίμων των διαφόρων Εκκλησιών».

8) «Η αμοιβαία παροχή ναών και κοιμητηρίων εις τας άλλας ομολογίας».

9) «Ο διακανονισμός των μικτών γάμων».

10)«Η αμοιβαία υποστήριξις των Εκκλησιών εις τα έργα της θρησκευτικότητος, της φιλανθρωπίας».

Η πολυχρόνιος εφαρμογή των ανωτέρω μέτρων, πάντοτε με το πνεύμα και την τακτικήν του Οικουμενισμού, εμείωσεν το ενδιαφέρον των ηχμαλωτισμένων ορθοδόξων περί της ορθής πίστεως και εκαλλιέργησεν κλίμα και πνεύμα θρησκευτικής αδιαφορίας. Ο ανύποπτος συναγελασμός των ορθοδόξων μετά των αιρετικών, αί συμπροσευχαί και η μυστηριακή κοινωνία μετ΄ αυτών, δια του μακροχρονίου εθισμού κατηδάφισαν τα διαχωριστικά όρια τα οποία εχάραξαν οι Άγιοι Πατέρες ημών και έταξαν να φυλάττωμεν αμετακίνητα. Προ τοιαύτης αποδυναμώσεως των ατόμων και των Εκκλησιών, άτομα και Εκκλησίαι περιεμανδρώθησαν εις το «Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών».

Δια το «περιμάντρωμα των Ορθοδόξων εις το Π.Σ.Ε.» θα συνεχίσουμε εις άλλα άρθρα μας όταν ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ αναλύσωμεν τα γεγονότα της εποχής 1920 και μετά.

http://entoytwnika.blogspot.com/2011/05/9.html

10ο ΜΕΡΟΣ:

Παρά την απόφασιν επι της ημερολογιακής μεταρρυθμίσεως συνελθούσης επιτροπής, της οποία μέλος ήτο και ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, και παρά το νομοθετικό διάταγμα της 18ης Ιανουαρίου 1923 περί του Νέου Ημερολογίου Άρθρον 3ον… «Διατηρείται εν ισχύει το Ιουλιανόν Ημερολόγιον όσον αφορά εν γένει την Εκκλησίαν και τας θρησκευτικάς εορτάς» (σ.σ. πατήστε την φωτό ώστε να μεγενθύνει δια να το διαβάσετε καλύτερα) ο Αρχιεπίσκοπος υπέβαλε υπόμνημα δια του οποίου υπεδείκνυε την ανάγκην της ταυτίσεως του Εκκλησιαστικού ημερολογίου πρός το Πολιτικόν, ως επιβαλλομένης, δήθεν, υπό υψίστων εθνικών συμφερόντων και αποτελούσαν Πανελλήνιον πόθον.

Η Ιεραρχία απεδέχθη τότε κατ΄ αρχήν την εισήγησιν, αλλά υπό την προυπόθεσιν η μεταρρύθμισις να γίνη δεκτή και υπό των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών και δή υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως· ανέθεσεν δε εις αυτό την συνεννόησιν.

Ιδού η απόφασις «Εις το Ιουλιανόν Ημερολόγιον προστίθενται δέκα τρείς ημέραι χωρίς να μεταβληθή απολύτως το Πασχάλιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας… επαφίεται τη Ιερά Συνόδω να προτείνη τω Οικουμενικώ Πατριαρχείω ίνα επιδιώξη την επίλυσιν του ημερολογιακού ζητήματος, εν συννενοήσει δια γραμμάτων μετά των Ορθοδόξων Εκκλησιών».
Αλλά και κατ΄ αυτό το αποκληθέν, κακώς, Πανορθόδοξον συνέδριον, ενεκρίθη κατ΄ αρχήν αποδοχή του νέου ημερολογίου, υπό τον όρον η χρήσις και η εφαρμογή αυτού εν τη Εκκλησία να γίνη κατόπιν συμφωνίας απασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Ταύτα έχων υπ΄ όψιν ο Μεταρρυθμιστής Αρχιεπίσκοπος, δεν έπαυσε να πιέζη τας Αρχιεπισκοπάς δια να αποδεχθούν την μεταρρύθμισιν. Αί Εκκλησίαι όμως αυταί, κατά το πλείστον, δεν την απεδέχθησαν και απήντησαν εις τούτον αρνητικώς. Και αυτό τούτο το Οικουμενικόν Πατριαρχείον δεχθέν υπό επιφύλαξιν την μεταρρύθμισιν απήντησε εγγράφως ως εξής «Η μεταρρύθμισις την οποίαν πρόκειται να κάμωμεν, δεν πρέπει να επιφέρη σκανδαλισμόν εις το Χριστεπώνυμο πλήρωμα». Κατόπιν όμως των ασκηθεισών επανειλημμένων πιέσεων, ηναγκάσθη να αποδεχθή την μεταρρύθμισιν ως έγραφε τότε

«Επειδή όμως ως και εν τη επιστολή της Υμετέρας Μακαριότητος σημειούται, η επι μακρόν εισέτι παράτασις της νυν ανωμαλίας πολλήν αναμφιβόλως και την θρησκευτικήν και την Εκκλησιαστικήν ζημίαν συνεπάγεται και απειλήν, η μετριότης ημών μετά της καθ΄ ημάς, Αγίας και Ιεράς Συνόδου έγνωμεν, αποδέξασθαι την υπό της αδελφής Εκκλησίας της Ελλάδος εισηγουμένην γνώμην περί αποδοχής της εφαρμογής του Νέου Ημερολογίου, δι΄ απάσας τας ακινήτους Εορτάς του Ορθοδόξου Εορτολογίου, και προτείνωμεν πρός αποδοχήν ημέρας κοινής υπό πασών των αδελφών Εκκλησιών εφαρμογής του Νέου Ημερολογίου, την δεκάτην του μηνός Μαρτίου του αρξαμένου έτους 1924 εισηγούμενοι, όπως αύτη εν πάσαις ταίς αδελφαίς Ορθοδόξοις Εκκλησίαις λογισθή και εορτασθή ως 23 Μαρτίου του ημετέρου εορτολογίου».

Εκ της απαντήσεως ταύτης εμφαίνεται ότι την πρωτοβουλίαν της αλλαγής δεν την είχεν, ως ώφειλεν, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, αλλά ο Αρχιέπισκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος εκμεταλλευόμενος την δεινήν κατάστασιν του Πατριαρχείου, λόγω της Μικρασιατικής καταστροφής και του εξαφανισμού των Ορθοδόξων Αποστολικών Εκκλησιών της Ιωνίας. Πόσον εδέχθησαν αί αδελφαί Ορθόδοξοι Εκκλησίαι την καινοτομίαν ταύτην είναι φανερόν τοίς πάσιν. Μόνο αί Ελληνικαί Εκκλησίαι, κατά το πλείστον, εδέχθησαν· και αύται όχι αμέσως και άνευ διαμαρτυρίας, ως εμφαίνεται απο την απάντησιν του αειμνήστου Πατριάρχου Αλεξανδρείας Φωτίου, απαντώντος τηλεγραφικώς δια των εξής «Αποκρούομεν πάσαν προσθήκην ή πάσαν μεταρρύθμισιν Ημερολογίου πρό συγκλήσεως Οικουμενικής Συνόδου, μόνης αρμοδίας εις συζήτησιν αυτού, και προτείνομεν ταχίστην Σύγκλησιν αυτής».

Ιδού και το κείμενον αυτούσιον της επιστολής του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Κυρού Φωτίου

Αριθ. 226

Τω Μακαριωτάτω και Σεβασμιωτάτω Αρχιεπισκόπω
Αθηνών και πάσης Ελλάδος Κυρίω Χρυσοστόμω
Προέδρω της Ιεράς Συνόδου της εν Ελλάδι Εκκλησίας
χαίρειν εν Χριστώ τω Αναστάντι Θεώ.

Τα απο δευτέρας μεν και δεκάτης του παρελθόντος μηνός κατά το Γρηγοριανόν ημερολόγιον απεσταλμένα ημίν αδελφικά γράμματα της Υμετέρας Μακαριότητος, τα περί ημερολογίου και Πασχαλίου, μετά της δεούσης με και αυτοί ανέγνωμεν επιστάσεως, εσπεύσαμεν δέ ανακοινώσασθαι αυτά και τη καθ΄ ημάς των Ιερωτάτων Μητροπολιτών Χορεία Συνοδικώς, διασκεπτομένων τη δεκάτη και τετάρτη του αυτού μηνός Μαρτίου, καθ΄ ό παρειλήφαμεν πάτριον ημερολόγιον, ότε πολλή τη προσοχή και φροντίδι και μετριοπάθεια και φιλαδελφία εμελετήθη εν αυτοίς, πάντων και εθελόντων και αγωνιζομένων πείσαι εαυτούς μη μόνον κατιδείν, αλλά και ασπάσασθαι τας εν αυτοίς γνώμας, είγε τη αληθεία μη ευρεθείεν αντικείμεναι. Κατά την Συνοδικήν ούν απόφασιν την ούτω μεμορφωμένην τότε απαντώμεν τα εξής
Ότι μεν ουδεμίαν ουδαμώς η καθ΄ ημάς Αγιωτάτη Εκκλησία έβλεπεν πόθεν, ούτε ανάγκη, αλλά ουδ΄ απλώς περιστάσεων συνθήκην ή φοράν, επιβάλλουσαν την διόρθωσιν του εν χρήσει εκκλησιαστικού ημερολογίου, τούτο και ημείς παρά τη Αγιωτάτη Εκκλησία των Αλεξανδρέων και οι εν Χριστώ των Θεώ Σεβασμιώτατοι αδελφοί και συλλειτουργοί, οι τας αρχεγόνους και Αποστολικάς Εκκλησίας ανά την Εώαν Θεία Χάριτι εκπροσωπούντες, ότε Πατριάρχης της Μεγάλης Θεουπόλεως Αντιοχείας και πάσης Ανατολίας Κύριος Γρηγόριος και ο πατήρ και Πατριάρχης της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης Κύριος Δαμιανός και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κύριος Κύριλλος, εις τα τηλεγραφήματα και τα γράμματα της Υμετέρας Μακαριότητος, απο έτους ήδη κατ΄ επανάληψιν απαντώντες, εδήλωσαν αποφάσεσι και αυτοί στοιχούντες Συνοδικαίς επί ρυθμίσει των πραγμάτων, μη μόνον ειρηνική, αλλά και της αληθείας μη ξένη και προτείναντες και αποδεξάμενοι συγκρότησιν Συνόδου πασών των Αγιωτάτων Εκκλησιών του Θεού, μόνης δυναμένης αρμοδίως και οριστικώς αποφήνασθαι. Ότι δέ ουκ εν πάσιν ακριβής ο ισχυρισμός, ο εν τοίς γράμμασι της Υμετέρας Μακαριότητος ευθύς εν αρχή αναγεγραμμένος, καθ΄όν τάχα «Δογματικώς τε και Κανονικώς ακώλυτος αν είη η υπ΄ Αυτής αναιτίως επισπευδομένη διόρθωσις» τούτο Αυτή βεβαιοί μεγάλοις γράμμασι και τρανή τη φωνή η Υμετέρα Μακαριότης μόλις μετά στίχους δέκα απο του πρώτου εκείνου ισχυρισμού, αποφαινομένη «διορθωθήναι δέ κατά το λοιπόν μέρος το Ιουλιανόν Ημερολόγιον πρός άρσιν της συγχύσεως των Ορθοδόξων Λαών, σκανδαλιζομένων εκ της διαφοράς των ημερολογίων και κινδυνευόντων αποξενωθήναι της Εκκλησίας». Πως δή αγαπητέ και περισπούδαστε αδελφέ Δογματικών τε και Κανονικών σχέσεων και συνθηκών λογισθήσεται ξένη, ή και απλώς απηλλαγμένη διαφορά, ήσπερ ένεκεν όλοι λαοί σκανδαλιζόμενοι κινδυνεύουσιν αποξενωθήναι της Εκκλησίας; Και τούτων μέντοι κατ΄ αναμφήριστον βεβαιότητα ούτως εχόντων, η Υμετέρα Μακαριότης αγγέλει, ότι η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ουκ επ΄ αθετήσει των υπό της Αης Οικουμενικής Συνόδου νενομεθετημένων, αλλά της σωτηρίας και της προκοπής επί το κρείττον των Ορθοδόξων προμηθουμένη, απαραίτητον έκρινε μετά την συναίνεσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου την διόρθωσιν του εν χρήσει της Εκκλησίας Ιουλιανού Ημερολογίου. Ου κρύπτομεν Μακαριώτατε αδελφέ, ότι επί τη πολλών ένεκεν αδοκήτω ταύτη αγγελία και ημείς σκληράν έσχομεν την έκπληξιν εν τη Συνόδω και εγκάρδιος συνέσχε θλίψις τους Ιερωτάτους αδελφούς, κατιδόντας, ότι άνευ αιτίας πραγματικής κατά δέ την ομολογίαν και βεβαίωσιν της Υμετέρας Μακαριότητος, άνευ λόγων Δογματικών ή Κανονικών απεκρούσθη η αδελφική σύστασις και παράκλησις τεσσάρων Αποστολικών θρόνων, εξ΄ αιώνων υπέρ της αληθείας τον αγώνα βασταζόντων και μονομερώς εις νόμον Εκκλησιαστικού Τύπου ανενεχθήναι, προτείνεται διόρθωσις καθεστώτος, εν χρήσει της Ορθοδόξου Εκκλησίας πάσης και άρα, ου της εν Ελλάδι Εκκλησίας μόνης· και ταύτα, ότε υπ΄ Αυτής ωμολόγηται της περινοίας Αυτής, ότι «εκ της διαφοράς των ημερολογίων κινδυνεύουσιν αποξενωθήναι της Εκκλησίας, ουχί βεβαίως μόνης της εν Ελλάδι, όλοι λαοί Ορθόδοξοι».
Καιρία λοιπόν η λύπη δια ταύτα, καίτοι γαρ εις δικαιολογίαν της διορθώσεως προβάλλεται και η συναίνεσις του Οικουμενικού Πατριάρχου, τούτο όμως μάλλον εντείνει ή μετριάζει την λύπην παντός τέκνου της Αγιωτάτης Εκκλησίας, σκεπτομένου εν οία νυν τελεί καταστάσει ο Αγιώτατος Αποστολικός και Πατριαρχικός θρόνος, απορφανισμένος μεν τα πολλά κρίμασιν, οίς οίδε Κύριος, της ποτέ δυσαριθμήτου και εκλάμπρου Ιεραρχίας, απορφανισμένος δέ του πλείστου ίνα μη λέγωμεν παντός του Ποιμνίου, γυμνός δέ και πάσης της προτέρας δυνάμεως και χρήζει αυτός συγκροτήσεως εν τη νέα καταστάσει και πανθομολογουμένως υπό περιπετείας διατελών θλιβερωτάτας. Διό και θεία χάριτι αυτόν νυν καταπεπιστευμένος θεόλεκτος ποιμήν, έν γε τοίς πρός ημάς αδελφικοίς γράμμασι περί του αυτού θέματος επί την Ιεράν Σύνοδον της εν Ελλάδι Εκκλησίας δοκεί την περί διορθώσεως πρωτοβουλίαν αναφέρειν.
Ανακεφαλαιούντες δή τα ανωτέρω Μακαριώτατε εν Κυρίω αδελφέ, γνωρίζομεν τη Υμετέρα Μακαριότητι, ότι η καθ΄ ημάς Ιερά Σύνοδος, την μέν διόρθωσιν, ήν τεθεσπισμένη ήδη αγγέλει η περίνοια Αυτής, αποκρούσει ετοίμως μέντοι έχουσα συνεξετάσαι τα κατ΄ αυτήν εν προσήκοντι χρόνω και τόπω μετά των αδελφών Αγιωτάτων Εκκλησιών, εμμένουσα δέ εν τοίς πρότερον περί τούτου προδεδογμένοις, προτείνει και αύθις την συγκρότησιν Συνόδου ή μεγάλης Τοπικής ή Οικουμενικής, ήσπερ άνευ ουδεμία περί καθεστώτος κοινού τη όλη Εκκλησία, είτε απόφασις μονομερής έσται ή λογισθήσεται έγκυρος Κανονικώς και τη απαραιτήτω ισχύει κατοχυρωμένη.
Ούτως ούν γνώμης έχουσα η καθ΄ ημάς Αγιωτάτη Εκκλησία, ου σμικράν ηρύσατο την παραμυθίαν απο τε της βεβαιώσεως της Υμετέρας Μακαριότητος, ότι η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδος «προθύμως έχει συνεργήσαι εις την εν Συνόδω της Καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας εξέτασιν και διόρθωσιν του Πασχαλίου Κανόνος». Καίτοι γαρ ρητώς και εκπεφασμένως αποκλείει πάσαν αθέτησιν Κανόνων,, ελπίζει, όμως ότι πολλά μέν τα δεινά προληφθήσεται, πολλά δέ τα ωφέλιμα υποδειχθήσεται και τη θεία χάριτι καθορισθήσεται εν Συνόδω τοιαύτη, εγκαίρως συγκροτουμένη και εν Αγίω Πνεύματι συνδιασκεπτομένη.
Τούτων μεν άλις, εις απάντησιν ο δέ Θεός της Αγάπης και της ειρήνης δώη την αγάπην και την ειρήνην δια παντός και εν παντί τρόπω αμήν.

Εν Αλεξανδρεία Μηνί Απριλίω 20 1924
Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας
Φώτιος

Ο αοίδιμος Πατριάρχης Αλεξάνδρειας εφάμιλλος κατά την πίστιν και την ακραιφνή ορθοδοξίαν προς τον μεγαλεπήβολον πρόμαχον και προκάτοχόν Του Μελέτιον τον Πηγάν, επιθυμών να αποτρέψη τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών Χρυσόστομο Παπαδόπουλο απο την καινοτομία ταύτην, εξέδωκεν ιδιαίτερον τεύχος υπο τον τίτλον «Ημερολογιακά», η ανάγνωσις των οποίων τους καινοτόμους κατετάραξε και εκλόνισε! Επίσης εις το περιοδικόν του θρόνου «Πάνταινον» κατέδειξε δια σθεναρών και ακαταγωνίστων επιχειρημάτων το απροσάρμοστον του νέου ημερολογίου.

http://entoytwnika.blogspot.com/2011/05/10.html

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ