ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ. Ιερόθεος αναφέρει σε άρθρο του σημαντικά στοιχεία τῆς Ογδόης Οικουμενικῆς Συνόδου (879-880). Πρόκειται για την τελευταία Οικουμενική Σύνοδο πρίν το σχίσμα μεταξύ Ανατολής και Δύσεως (1054).
Η 8^η Οικουμενική Σύνοδος ομόφωνα αποκατέστησε τον Μέγα Φώτιο στο Πατριαρχικό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, επεκύρωσε την Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο και κατεδίκασε την αίρεση τοῦ Filioque (δηλ. την προσθήκη στο Σύμβολο τῆς Πίστεως ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται εκ τοῦ Πατρός «και έκ τοῦ Υιοῦ», μία από τις πολλές αιρετικές διδασκαλίες τοῦ σημερινοῦ Παπισμοῦ). Η Σύνοδος αυτή καθήρεσε και αναθεμάτισε όσους επέβαλλαν και εδέχθηκαν το Filioque.

Ο τότε ορθόδοξος Πάπας Ρώμης Ιωάννης Η’ συμμετεĩχε στη Σύνοδο μέσω τῶν τοποτηρητῶν του.
Στά Πρακτικά της, η Σύνοδος τοῦ Μεγάλου Φωτίου τοῦ 879-880 αναφέρεται ως «αγία και οικουμενική σύνοδος»: «εν ταύτη τῆ αγία και οικουμενικῆ συνόδω» (π.χ. στην 5^η πράξη, Πρακτικά τῶν Αγίων και Οικουμενικῶν Συνόδων, σελ. 473).

Σήμερα οι Οικουμενισταί αποσιωπούν την ύπαρξη τῆς Ογδόης Οικουμενικῆς Συνόδου, επειδή οι αποφάσεις της είναι μεγάλο εμπόδιο στα σχέδιά τους. Εδώ θα ήθελα να αναφέρω τι είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος:

«…από το έτος 787, από τον 8ο αιώνα έχουμε να κάνουμε Οικουμενική Σύνοδο…» (βλ. http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3242 31/8/2010).

Δηλαδή ο κ. Βαρθολομαίος αγνοεĩ ή ψεύδεται;

Η Ιερά Σύνοδος τῆς Εκκλησίας τῆς Ελλάδος σε επιστολή της με αριθμ. πρωτ. 5130 π.ε. τῆς 16^ης Ιανουαρίου 2007, σχετικά με το θέμα τῆς επικυρώσεως τῆς Ογδόης Οικουμενικῆς Συνόδου, επισημαίνει

«…περί τῆς εν έτει 879-880 «8^ης» Οικουμενικῆς Συνόδου, γνωρίζομεν υμĩν, ότι το προβαλλόμενον θέμα εἶναι τῆς αρμοδιότητος μιᾶς Πανορθοδόξου Συνόδου.

Εντολῆ τῆς Ιερᾶς Συνόδου
Ο Αρχιγραμματεύων
Αρχιμ. Κύριλλος Μισιακούλης»

Αναδημοσιεύω την εισαγωγή τοῦ άρθρου τοῦ Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου καί τά πιό σημαντικά αποσπάσματα. Το πλήρες άρθρο (Μέρος Α’) δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Πειραïκή Εκκλησία», Δεκέμβριος 2010, σελ. 20-24 και βρίσκεται στην ιστοσελίδα  http://www.imp.gr/images/Period/2010/PEIRAIKH%20EKKLHSIA221.pdf

Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος

Ὁ Μέγας Φώτιος καὶ ἡ Η΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος

Μέρος Α΄

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου

Ἡ Σύνοδος ποὺ ἔγινε τὸ 879-880 μ.Χ. στὴν Κωνσταντινούπολη, τότε ποὺ ἦταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ Μ. Φώτιος, ἡ μεγάλη αὐτὴ πατερικὴ φυσιογνωμία, ἔχει πολὺ μεγάλη σημασία καὶ ἐξαιρετικὸ ἐνδιαφέρον ἀπὸ κάθε πλευρά, κυρίως γιατὶ ἔγινε αὐτὴ ἡ Μεγάλη Σύνοδος πρὶν τὴν κατάληψη τοῦ θρόνου τῆς Παλαιᾶς Ρώμης ἀπὸ τοὺς Φράγκους καὶ τὴν εἰσαγωγὴ ἐπισήμως τοῦ Filioque καὶ βεβαίως πρὶν τὴν ἀκοινωνησία ποὺ ἐπεβλήθη ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως στὸν Πάπα τῆς Ρώμης τὸ 1009.

Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο θὰ δοῦμε μερικὰ χαρακτηριστικὰ σημεῖα αὐτῆς τῆς Μεγάλης Συνόδου, ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ὡς Η΄ Οἰκουμενική, τὰ ὁποῖα σημεῖα ἔχουν ἔντονο ἐνδιαφέρον, κυρίως στὶς ἡμέρες μας.

Γιὰ τὴν μελέτη τοῦ θέματος αὐτοῦ διάβασα πρωτίστως τὰ διασωθέντα Πρακτικὰ τῆς Συνόδου, ἀλλὰ καὶ διάφορες θεολογικὲς μελέτες γιὰ τὴν Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.

1. Τὰ γεγονότα ποὺ προηγήθηκαν τῆς σύγκλησης τῆς Συνόδου τοῦ 879-880

……………

Ἡ Σύνοδος αὐτὴ ἀκύρωσε τοὺς ἀναθεματισμοὺς ποὺ ἐπεβλήθησαν στὸν Φώτιο ἀπὸ τὴν Σύνοδο τοῦ 869-870, κατεδίκασε τὸ Filioque, ἀντιμετώπισε θέματα ἐκκλησιαστικά, καὶ οὐσιαστικὰ ἀρνήθηκε τὸ Πρωτεῖο τοῦ Πάπα σὲ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες. Ἡ Σύνοδος αὐτὴ εἶναι πολὺ σημαντικὴ ἀπὸ ὀρθοδόξου πλευρᾶς καὶ ἔχει πολὺ μεγάλη σημασία. Πέρα ἀπὸ τὸ δογματικὸ θέμα τοῦ Filioque, καθόρισε τὴν αὐτοκεφαλία τῆς κάθε Ἐκκλησίας καὶ τῆς μὴ ἐπεμβάσεως τοῦ Πάπα στὶς ἄλλες ἐκκλησιαστικὲς δικαιοδοσίες, ὁπότε οὐσιαστικὰ ἀρνήθηκε τὸ πρωτεῖο τοῦ Πάπα. ……………

2. Τὰ Πρακτικὰ τῆς Συνόδου

Ὅταν διαβάσῃ κανεὶς τὰ δημοσιευθέντα Πρακτικὰ τῆς Συνόδου τοῦ ἔτους 879-880, τότε θὰ ἀντιληφθῇ τὴν μεγάλη ἀξία τῆς Συνόδου ποὺ ἔγινε σὲ ἑπτά πράξεις.

………………………

Ἡ πέμπτη Πράξη τῆς Συνόδου ἔγινε τὴν 26η Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 880, ἡμέρα Τρίτη, στὸ δεξιὸ μέρος τῶν κατηχουμένων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας. Κατ’ αὐτὴν ἀκυρώθηκε ἡ Σύνοδος τοῦ 869-870, καθὼς ἐπίσης ἐπικυρώθηκε ἡ Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, τὴν ὁποία εἶχε ἐπικυρώσει καὶ ἡ ἀκυρωθεῖσα Σύνοδος τοῦ 869-870. Ἐπίσης, ἐκδόθηκαν τρεῖς σημαντικοὶ ἱεροὶ κανόνες ποὺ ἀναφέρονται σὲ βασικὰ ἐκκλησιολογικὰ ζητήματα καὶ εἶναι χαρακτηρισμένοι στὸ κανονικὸ δίκαιο τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἱεροὶ Κανόνες τῆς «ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν τῷ Ναῷ τῆς Ἁγίας Σοφίας Συνόδου».

Ἡ ἕκτη Πράξη τῆς Συνόδου ἔγινε τὴν 3η Μαρτίου, ἡμέρα Πέμπτη, στὴν πολυτελὴ καὶ ἐπισημότερη αἴθουσα τοῦ Παλατίου, προκαθεσθέντων τῶν Βασιλέων Βασιλείου, Λέοντος καὶ Ἀλεξάνδρου. Ἔγινε στὸ Παλάτι ἡ Συνεδρία τῆς Συνόδου, γιατὶ ὁ Βασιλεύς, λόγῳ πένθους, δὲν μποροῦσε νὰ παρουσιασθῇ δημοσίως καὶ ἔπρεπε νὰ ὑπογράψῃ τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, προκειμένου νὰ γίνουν νόμοι τῆς Αὐτοκρατορίας. Κατὰ τὴν Συνεδρίαση αὐτὴ ὁμίλησε ὁ Βασιλεὺς ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι ἔπρεπε νὰ γίνῃ αὐτὴ ἡ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος γιὰ νὰ ὑπάρξῃ ἑνότητα στὴν Ἐκκλησία, πρότεινε νὰ τεθῇ ὡς σφραγίδα τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως τῆς Νικαίας Κωνσταντινουπόλεως, καὶ νὰ ἰσχύσῃ σὲ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες, χωρὶς καμμιὰ προσθήκη ἢ ἀφαίρεση. Μὲ αὐτὴν τὴν πρόταση ὑπονοοῦνται οἱ Φράγκοι ποὺ προσέθεσαν στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως τὸ Filioque, δὲν ἀναφέρονται ὅμως ὀνομαστικὰ γιὰ τὴν εἰρήνη τῆς Ἐκκλησίας. Μετὰ ὑπεγράφησαν οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου ἀπὸ τὸν Βασιλέα καὶ τοὺς υἱούς του, γιὰ νὰ γίνουν νόμοι τῆς Αὐτοκρατορίας.

Ἡ ἕβδομη Πράξη, ἡ τελευταία τῆς Συνόδου, πραγματοποιήθηκε τὴν 13η Μαρτίου, ἡμέρα Κυριακή, στὸ δεξιὸ μέρος τῶν Κατηχουμένων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας. Κατὰ τὴν Συνεδρίαση αὐτὴ ἀναγνώσθηκε περίληψη τῶν Πρακτικῶν τῆς Συνόδου, ὥστε νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς ἀπὸ ὅλους οἱ ἀποφάσεις ποὺ εἶχαν ληφθῇ προηγουμένως.

Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι ὅλοι οἱ παρόντες ἀπέδωσαν τὸν ὀφειλόμενο σεβασμὸ στὸν Πατριάρχη Φώτιο.Μάλιστα οἱ τοποτηρητὲς τοῦ Πάπα Ρώμης ἐπήνεσαν τὸν Φώτιο γιὰ τὴν «ἀγαθὴ  φήμη» του σὲ ὅλον τὸν κόσμο, ὄχι μόνον στὴν Γαλλία, τὴν Ἰταλία, ἀλλὰ καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν ὑφήλιο, καὶ τὸ μαρτυροῦν αὐτὸ «οὐχὶ μόνον οἱ τὴν ἑλλάδα μετιόντες γλῶσσαν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ βαρβαρικὸν καὶ ὠμότατον γένος».

Εἶναι σημαντικὸς αὐτὸς ὁ λόγος, γιατὶ μὲ αυτὸν τὸν χαρακτηρισμὸ οἱ λεγάτοι τοῦ Πάπα ἐννοοῦσαν τοὺς Φράγκους ποὺ ἐνεργοῦσαν βαρβαρικὲς ἐνέργειες. Ὅλοι αὐτοὶ ὁμολογοῦν γιὰ τὸν Φώτιο, κατὰ τὸν λόγο τῶν λεγάτων τοῦ Πάπα: «ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτῷ ὅμοιος ἐν σοφίᾳ καὶ γνώσει, οὔτε ἐν ἐλεημοσύνῃ καὶ συμπαθείᾳ, οὔτε ἐν χρηστότητι καὶ ταπεινοφροσύνῃ καὶ ὅτι πάντοτε τὰ ἔργα αὐτοῦ πλείονα τῶν λόγων αὐτοῦ».

Καὶ ἡ Σύνοδος καταλήγει μὲ ἕναν ὕμνο γιὰ τὸν Μ. Φώτιο. Οἱ τοποτηρητὲς τοῦ Πάπα καὶ ὁ Καρδινάλιος Πέτρος εἶπαν: «Εἴ τις αὐτὸν οὐκ ἔχει Πατριάρχην ἅγιον καὶ τὴν μετ’ αὐτοῦ κοινωνίαν οὐκ ἀσπάζεται, ἔστω ἡ μερὶς αὐτοῦ μετὰ τοῦ Ἰούδα, καὶ μὴ συγκαταταγείη ὅλως μετὰ τῶν Χριστιανῶν». Καὶ ὅλη ἡ ἁγία Σύνοδος «ἐξεβόησεν»: «Ἅπαντες τὸ αὐτὸ φρονοῦμεν καὶ δοξάζομεν, καὶ εἴ τις αὐτὸν οὐκ ἔχει ἀρχιερέα Θεοῦ, μὴ ἴδοι τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. Καὶ ταῦτα εἰπόντες ἐπευφήμησαν πολλὰ τὰ ἔτη τῶν βασιλέων».