ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

  Η οντολογία του Παπισμού

Τού Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ. Ιεροθέου

1. ………………..

2. Αποστολική διαδοχή και Παπισμός
Επειδή εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχουν μυστήρια, γι’ αυτό και οι Κληρικοί των Παπικών και αυτός ο Πάπας, για μας τους Ορθοδόξους, δεν έχουν ιερωσύνη, δηλαδή έχει διακοπή σε αυτούς η Αποστολική Διαδοχή.

Αυτό, βέβαια, μπορεί να ακούγεται λίγο παράξενα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, βάσει της Ορθοδόξου Θεολογίας.

Η αποστολική διαδοχή δεν είναι απλώς μια σειρά χειροτονιών, αλλά συγχρόνως και μετοχή στην αποκαλυπτική αλήθεια. Όταν μια Εκκλησία αποκόπτεται από τον κορμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας, λόγω δογματικών διαφορών, αυτό σημαίνει ότι υπολείπεται και στο μυστήριο της ιερωσύνης. Δηλαδή, όταν χάνεται η αποκαλυπτική αλήθεια και υιοθετούνται αιρετικές απόψεις, αυτό έχει συνέπειες και στην αποστολική διαδοχή. Διότι οι άγιοι Απόστολοι μετέδιδαν το χάρισμα της ιερωσύνης, αλλά ταυτόχρονα παρέδιδαν, δια της αναγεννήσεως, και όλη την αποκαλυπτική παράδοση.

Στο σημείο αυτό πρέπει να υπενθυμίσουμε την διδασκαλία του αγίου Ειρηναίου Επισκόπου Λυώνος, στην οποία φαίνεται καθαρά ότι η Εκκλησία συνδέεται στενώτατα με την Ορθοδοξία και την θεία Ευχαριστία, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι όταν χάνεται η Ορθόδοξη πίστη, τότε δεν υπάρχει ούτε Εκκλησία ούτε και θεία Ευχαριστία. Οπότε ο Κληρικός που χάνει την ορθόδοξη πίστη αποκόπτεται από την Εκκλησία καί, βεβαίως, τότε δεν υφίσταται και η αποστολική παράδοση και αποστολική διαδοχή. Το ότι ο άγιος Ειρηναίος συνδέει την αποστολική διαδοχή όχι μόνον με την χειροτονία, αλλά και με την διατήρηση της αληθούς πίστεως, φαίνεται από ένα χωρίο: “Δια τούτο τοις εν τη Εκκλησία πρεσβυτέροις υπακούειν δεί, τοις την διαδοχήν έχουσιν από των αποστόλων, καθώς επεδείξαμεν, τοις σύν τη επισκοπική διαδοχή το χάρισμα της αληθείας ασφαλές, κατά την ευδοκίαν του Πατρός ειληφόσι”.

Επειδή, λοιπόν, δεν υπάρχει ιερωσύνη στους Παπικούς, γι’ αυτό και δεν υπάρχουν μυστήρια, και όσα τελούνται δεν είναι αγιαστικά μυστήρια. Εάν όμως, όπως ισχυρίζονται μερικοί, ο Πάπας έχει ιερωσύνη, τότε το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας είναι έγκυρο και ο άρτος ο ευρισκόμενος στην Αγία Τράπεζα είναι ο Χριστός, οπότε περιπίπτουν σε δύο σφάλματα, ή να κοινωνούν των αχράντων μυστηρίων, παραβαίνοντας πληθώρα ιερών Κανόνων ή να αποστρέφωνται τον Ίδιο τον Χριστό, ευρισκόμενον κατ’ αυτούς πάνω στην Αγία Τράπεζα.

Γενικά, πρέπει να πούμε ότι το Βατικανό δεν είναι Εκκλησία, αλλά ένα πολιτικοοικονομικό σύστημα, ευρισκόμενο εκτός της Εκκλησίας, και ο Πάπας, καθώς και όλοι οι “Κληρικοί” του Βατικανού δεν είναι διάδοχοι των Αποστόλων, δεν έχουν αποστολική παράδοση και διαδοχή.

Επομένως, πρέπει να υπογραμμισθή ότι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είμαστε και Ρωμαίοι – Ρωμηοί, δηλαδή απόγονοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και Καθολικοί, δηλαδή Ορθόδοξοι, διότι ο όρος Καθολικός δηλώνει το καθ’ όλου, το ορθόδοξο. Οι Παπικοί είναι Φραγκολατίνοι, μετά την κατάληψη του θρόνου της Ρώμης από τους Φράγκους, καθώς επίσης και αιρετικοί.

Σε καιρό συγχύσεως, όπως η εποχή μας, πρέπει να είμαστε ομολογητές της Πίστεως, μάρτυρες της αληθείας και ποιμένες που θα ποιμαίνουμε τον λαό του Θεού με κριτήρια και προϋποθέσεις εκκλησιολογικές, οι οποίες οδηγούν στην σωτηρία.

Περιοδικό «Εκκλησιαστική Παρέμβαση», τεύχος 62, Μάρτιος 2001

Στή παρουσίαση τού ανωτέρω, παραθέτω διαφωτιστική απάντηση στό θέμα “ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ” ως ουσιώδη συνάφεια καί αποτέλεσμα τής οντολογίας τού παπισμού.

Ν.Σ.

Αγαπητέ συντάκτη του άρθρου, Οικουμενισμός και Ημερολόγιο, του περιοδικού Χριστιανική Σπίθα τεύχους μηνός Δεκεμβρίου 2009, θα επιθυμούσα με το παρόν σχόλιο να διατυπώσω κάποιες σκέψεις αδελφικές, οι οποίες ελπίζω να φανούν χρήσιμες και εποικοδομητικές για όλους μας. Προσωπικά ανήκω στην απέναντι θεωρητικά όχθη, δηλαδή σε αυτούς που ακολουθούν το Πάτριο Ημερολόγιο, αλλά δεν σταματώ να σας παρακολουθώ σε όσα γράφετε και στις ανησυχίες που διατυπώνετε, καθώς σας γνώρισα στα νεανικά μου χρόνια από κοντά, έστω και αν δεν θυμάστε σεις εμένα προσωπικά και διαπίστωσα την καλή σας πρόθεση και την αγνότητα της ψυχής σας. Πολλά από όσα γράφετε στο άρθρο τα βρίσκω ορθά, όπως για παράδειγμα, ότι πολλοί του Παλαιού Ημερολογίου υπερέβαλαν κηρύσσοντας άκυρα τα μυστήρια του Νέου Ημερολογίου, αλλά μην ξεχνάτε ότι πρώτη απεκάλεσε σχισματικούς και εκτός Εκκλησίας τους Παλαιοημερολογίτες η επίσημη Εκκλησία το έτος 1926,αν θυμάμε καλά την ημερομηνία. Ανεξαρτήτως βέβαια του ποιός έσφαλλε σε αυτό το σημείο πρώτος, καλά θα ήταν οι αγωνιστές Ορθόδοξοι να μην ακολουθούσαν το ίδιο σφάλμα, έως ότου ολοκληρωθεί η δογματική πτώση των Νεοημερολογιτών, είτε με την επισημοποίηση των ψευδοενώσεων, είτε έστω με την πλήρη παραδοχή του Γρηγοριανού Ημερολογίου την αποδοχή δηλαδή και του Νέου Πασχαλίου. Στις περιπτώσεις αυτές δεν θα υπήρχε καμμία αμφιβολία για τις κανονικές και σωτηριολογικές συνέπειες. Το αναμφισβήτητο γεγονός της διαίρεσης των Χριστιανών, λόγω της εισαγωγής του Νέου Ημερολογίου δημιούργησε εκ των πραγμάτων Σχίσμα μεταξύ των Χριστιανών, αλλά ουδείς ορθά σκεπτόμενος μπορεί να συμπεράνει τον πνευματικό θάνατο της άλλης Μερίδας, ανεξαρτήτως αριθμού μελών, λαμβάνοντας υπόψη τα πραγματικά γεγονότα, παλαιότερα και νεώτερα, καθώς η μικροτέρα αριθμητικά μερίδα συνέστησε ουσιατικά επαινετό Σχίσμα μη έχουσα εισέτι δικαίωμα καταδίκης της άλλης Μερίδος, η δε μεγαλυτέρα αριθμητικά Μερίδα ακολουθούσα μία πορεία σταδιακής πτώσεως και αποστασίας απώλεσε κάθε κανονικό δικαίωμα να τιμωρήσει την μικροτέρα Μερίδα για Εκκλησιαστική απείθεια. Για τους παραπάνω λόγους πλανώνται όσοι κηρύσσουν την απώλεια της Χάριτος από τους Νεοημερολογίτες, αλλά στο αυτό Κρίμα και την αυτή βλασφημεία ευρίσκονται και όσοι εκ των Νεοημερολογιτών λέγουν τά ίδια για τους Παλαιοημερολογίτες. Προσέξατε παρακαλώ ,διότι μία τέτοια άποψη διατυπωνετε και σείς στό άρθρο σας. ΄Αλλο πεπλανημένος Παλαιοημερολογίτης σε μία θεολογική του άποψη και άλλο χωρίς Χάρι Παλαιοημερολογίτης επειδή έχει αυτή την άποψη. Οπως γνωρίζετε σε όλη την διάρκεια του Αντιοικουμενιστικού αγώνα υπήρχαν και υπάρχουν αγωνιστές του Παλαιού Ημερολογίου με ορθές θεολογικές θέσεις, έστω και αν η φωνή τους ακούγεται λιγότερο, γιατί έχουμε δυστυχώς μάθει να ακούμε τίς δυνατότερες και φανατικότερες φωνές. Οι δεύτερες δυστυχώς δεν οικοδομούν αντιθέτως γκρεμίζουν ψυχές και βλάπτουν την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Επειδή καταλαβαίνω από τα γραφόμενά σας, ότι πονάτε για την Εκκλησία μας σας παρακαλώ να βρήτε αυτή την μερίδα των ορθά σκεπτόμενων Παλαιοημερολογιτών, δεν είναι άλλωστε κρυφή αυτή η μερίδα, να συζητήσετε μαζί τους, να δημιουργήσετε την αληθινή βάσι αντίστασης στα σχέδια του Οικουμενισμού και το πρόπλασμα της μελλοντικής Ορθόδοξης μαρτυρίας. Η συνάντηση αυτή θα αποκαλύψει ότι εμείς και εσείς είμαστε περισσότερο αδέλφια από ότι εσείς με τους Οικουμενιστές και τους συνοδοιπόρους τους και εμείς με τους ακραία σκεπτόμενους εκ των Παλαιοημερολογιτών. Εμάς οι πάντες μας παραθεωρούν και μοναδική μας παράκληση είναι ο Κύριός μας, η Παναγία μας και οι Αγιοι, η πρωτοβουλία, τα μέσα και το καθήκον ανήκει περισσότερο σε εσάς.

Μετά τιμής
Πολυμενόπουλος Διονύσιος
Πάτρα