ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

Διακοπή μνημοσύνου του πατριάρχου  

Ιδιαιτέρως σεβόταν τον Οικουμενικό θρόνο. Αναγνώριζε την πανορθόδοξη αποστολή του και κατανοούσε την δύσκολη θέση που βρίσκεται. Προσευχόταν πολύ και τον υπερασπίστηκε δημόσια σε πολλές περιπτώσεις.  Από το Στόμιο είδαμε τον Γέροντα σφοδρό πολέμιο των αιρέσεων. Στα θέματα της πίστεως ήταν ακριβής και ασυγκατάβατος. Είχε μεγάλη ορθόδοξη ευαισθησία, γι’ αυτό δεν δεχόταν συμπροσευχές και κοινωνία με πρόσωπα μη ορθόδοξα. Τόνιζε: «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη». Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δη κληρικούς που συμμετείχαν σε κοινές προσευχές με ετεροδόξους. Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα αναγνώριζε και συμβούλευε οι προσερχόμενοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να κατηχούνται καλά πριν βαπτισθούν.  Καταπολέμησε τον οικουμενισμό και μιλούσε για το μεγαλείο και την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας, την πληροφορία του αρυόμενος από την εν καρδία του θεία χάρι. Ο βίος του αποδείκνυε την υπεροχή της Ορθοδοξίας.  Για ένα διάστημα είχε διακόψει, μαζί με όλο σχεδόν το υπόλοιπο Άγιον Όρος, το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα για τα επικίνδυνα ανοίγματά του προς τους Ρωμαιοκαθολικούς. Αλλά το έκανε με πόνο: «Κάνω προσευχή», είπε σε κάποιον, «για να κόβη ο Θεός μέρες από μένα και να τις δίνη στον πατριάρχη Αθηναγόρα, για να ολοκληρώση την μετάνοιά του».  Για τους Αντιχαλκηδονίους (μονοφυσίτες) είπε: «Αυτοί δεν λένε ότι δεν κατάλαβαν τους αγίους Πατέρες, αλλ’ ότι οι άγιοι Πατέρες δεν τους κατάλαβαν. Δηλαδή σαν να έχουν αυτοί δίκαιο και τους παρεξηγήσανε».Χαρακτήρισε ως βλασφημία κατά των αγίων Πατέρων την προτεινόμενη κάθαρση των Λειτουργικών βιβλίων από τον χαρακτηρισμό του αιρετικού για τον Διόσκορο και Σεβήρο. Είπε: «Τόσοι άγιοι Πατέρες που είχαν θείο φωτισμό και ήταν σύγχρονοι δεν τους κατάλαβαν και τους παρεξήγησαν, και ερχόμαστε εμείς μετά από τόσους αιώνες να διορθώσουμε τους αγίους Πατέρες; Αλλά και το θαύμα της αγίας Ευφημίας δεν το υπολογίζουν; Και αυτή παρεξήγησε τον τόμο των αιρετικών;». Χωρίς να επιδιώκη να φαίνεται ομολογητής, με τον τρόπο του, αντιδρούσε, μιλούσε και έγραφε σε εκκλησιαστικά πρόσωπα. «Η Εκκλησία», έλεγε, «δεν είναι καράβι του κάθε επισκόπου να κάνει ό,τι θέλει». Οι αντιδράσεις του αυτές συνωδεύονταν από πολλή προσευχή και αγάπη για την Εκκλησία, αλλά και για τους παρεκτρεπομένους, και προϋπέθεταν απάθεια, διάκριση και άνωθεν φωτισμό. († Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Άγιον Όρος 2004, σ.690-691)
Από: http://www.impantokratoros.gr/33DC5EAF.el.aspx

Ο μεγάλος πόνος του και η ξεκάθαρη αντίθεσίς του διά τις κατά καιρούς – και με διαφόρους προφάσεις- διενεργούμενες συμπροσευχές ορθοδόξων μετά αιρετικών και πολύ περισσότερον μετά ετεροθρήσκων· ακόμη και ειδωλολατρών! Παρά την προσπάθειά του να αυτοσυγκρατήται και να μην εκδηλώνεται δημοσίως –διότι την στάσιν του, όπως έλεγε, «θά την εκμεταλλευόντουσαν μερικοί για ιδιοτελείς εμπαθείς σκοπούς και θα γινόταν μεγαλύτερο κακό»- σε μερικές περιπτώσεις «πού ξεπερνούσαν κάθε όριο» άφηνε να εκραγή η ιερά του αγανάκτησις. Δεν δίσταζε τά συνέδρια αυτά με τις συμπροσευχές τους (λ.χ. για την ειρήνη του κόσμου) να τά αποκαλέση «κουρελούδες του διαβόλου, από τις οποίες κανένα καλό δεν είναι δυνατόν να βγή». Ενθυμούμεθα μίαν τέτοιαν «έκρηξίν» του παρουσία συγκεντρωμένων πατέρων, πρίν την έναρξιν αγρυπνίας σε γειτονικό του κελλί, εξ αφορμής της πρώτης «Ασσίζης» το 1986. (Μαρτυρίες Προσκυνητών, Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994, του Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου, σελ. 124 (5^η έκδοση).

Έλεγε ο παππούλης: «Στα θέματα της πίστεως και στα θέματα της πατρίδος θα είστε αμετακίνητοι και αυστηροί. Εκεί δε χωράνε παζάρια». (Μαρτυρίες Προσκυνητών, Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994, του Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου, σελ. 175).

Άλλη φορά: «Οι οικουμενιστές της Δύσεως και οι παπικοί θέλουν να καταργήσουν το άβατον του Αγίου Όρους, θέλουν να κάνουν κέντρα διασκεδάσεως στις παραθαλάσσιες ακτές του, για να διαταράσσουν την ησυχία και τη γαλήνη των μοναχών. Στην κορυφή του Άθω θέλουν να τοποθετήσουν ραντάρ». (Μαρτυρίες Προσκυνητών, Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994, του Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου, σελ. 266).

Οικουμενισμός – Συγκρητισμός Σχέδια διαβόλων
Οικουμενισμός, και κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων. Οι Σιωνιστές ετοιμάζουν κάποιον για Μεσσία. Γι’ αυτούς ο Μεσσίας είναι βασιλιάς, δηλαδή θα κυβερνήση εδώ στην γη. Οι Ιεχωβάδες και αυτοί αποβλέπουν σε έναν βασιλιά επίγειο. Θα παρουσιάσουν οι Σιωνιστές έναν, και οι Ιεχωβάδες θα τον δεχθούν. Θα πουν «αυτός είναι». Θα γίνη μεγάλη σύγχυση. Μέσα στην σύγχυση αυτή όλοι θα ζητούν έναν Μεσσία, για να τους σώση. Και τότε θα παρουσιάσουν κάποιον που θα πη: «Εγώ είμαι ο Ιμάμης, εγώ είμαι ο πέμπτος Βούδας, εγώ είμαι ο Χριστός που περιμένουν οι Χριστιανοί, εγώ είμαι αυτός που περιμένουν οι Ιεχωβάδες, εγώ είμαι ο Μεσσίας των Εβραίων». Πέντε «εγώ» θα έχη!… (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τ. Β’- Πνευματική αφύπνιση, Ι. Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θες/νίκης 1999,σ.176)
Από: http://www.impantokratoros.gr/33DC5EAF.el.aspx