ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

Αφιέρωμα εις τούς αγωνιστάς τής Κύπρου

Τό 732 μ.Χ., ως γνωστόν έγινε η περίφημη μάχη τού Πουατιέ. Αυτή η μάχη εις τά Ιστορικά βιβλία τής Ελλάδος, περιγράφεται ως διαμάχη, η μεγάλη διαμάχη μεταξύ τού Ισλάμ καί τού Χριστιανισμού, εις τήν οποίαν σώθηκε ο «Χριστιανισμός» τής Ευρώπης. Καί όπως ο Λέων ο Ίσαυρος έσωσε τήν Κωνσταντινούπολη από τούς Άραβες, έτσι καί ο Κάρολος Μαρτέλ έσωσε τήν Δύση (τόν «Χριστιανισμό») από τούς Άραβες.

Εις τάς Φραγκικάς πηγάς η επανάστασις εναντίον τών Φράγκων, είχε Ηγέτη έναν Δούκα Ρωμαίο ονόματι Joud. Αυτός ήταν αρχηγός τών Ρωμαίων επαναστατών εναντίον τών Φράγκων. Είχε επιτύχει τόσο πολύ πού είχε καταλάβει καί τό Παρίσι ακόμα. Καταφθάνει ο Κάρολος Μαρτέλ καί τού διώκει από τό Παρίσι. Συνεχίζει νά τόν καταδιώκει τό Ρωμαϊκό στρατό, δηλαδή τούς επαναστάτας Ρωμαίους. Ο Δούκας Joud τής Ακουϊτανείας ο Ρωμαίος, κάλεσε τούς Άραβας σέ βοήθεια. Οπότε η μάχη τού Πουατιέ τό 732 δέν ήταν μεταξύ Μουσουλμάνων καί Χριστιανών, αλλά συμμαχία Ορθοδόξων καί Αράβων (Ορθοδόξων Ρωμαίων καί Αράβων Μουσουλμάνων) εναντίον τού Καρόλου Μαρτέλ.

Οι Ρωμαίοι μέ τούς Άραβας έχασαν τήν μάχη αλλά τήν επανέλαβαν τό 739 εις τήν Προβηγγία, μέ συμμαχία πάλι Ρωμαίων καί Αράβων εναντίον τών Φράγκων.

Οι Ρωμαίοι πού ζούσαν στή Γαλλία προτιμούσαν νά συμμαχήσουν μέ τούς Άραβας παρά νά υποταχθούν εις τούς Φράγκους. Γιατί; Διότι οι Άραβες επέτρεπαν εις τούς Ρωμαίους νά έχουν τή δική τούς Διοίκηση (Τό Ρωμαϊκό νόμο καί τούς δικούς τους Επισκόπους), όπως είχε επικρατήσει σέ όλα τά Αραβικά Κράτη πού υπήρχαν οι Ρωμαίοι μέχρι σήμερα. Η Ρωμηοσύνη στά Αραβικά κράτη μέχρι σήμερα, ζούν εις όλα τά οικογενειακά θέματα ακόμα μέ τό Ρωμαϊκό Δίκαιο τού Ιουστινιανού. Εμείς ακολουθούμε ένα παράξενο Δίκαιο Ευρωπαϊκό-Ρωμαϊκό.

Ο Κάρολος Μαρτέλ όμως πάλι κέρδισε τό 739 τήν μάχη, καί σιγά-σιγά ολοκλήρωσε τήν κατάκτηση όλων τών επαρχιών πού είχαν επαναστατήσει εναντίον τών Φράγκων. Η Ισπανία καί όλη η Γαλλία πλέον περιήλθε εις τήν απόλυτον Κυριαρχίαν τών Γότθων καί τών Αράβων. Οπότε οι Φράγκοι καί οι Άραβες μοιράσανε τή Ρωμηοσύνη τής Δύσεως μεταξύ τούς δηλαδή αυτή ήταν η κατάστασις πλέον.

Μέσα εις αυτή τήν κατάσταση, όταν οι Φράγκοι κατάλαβαν ότι ο Αυτοκράτωρ τής Κωνσταντινουπόλεως, συνεχίζει νά έχει μεγάλη επιρροή επί τών Ρωμαΐων τής Δύσεως έπρεπε κάτι νά κάνουν. (Σημείωσις: Υπήρχαν εντολές από τόν Ορθόδοξο τότε Πάπα τής Ρώμης πρός όλους τούς Ρωμαίους τής Δύσεως, νά προσεύχονται γιά τόν Αυτοκράτορα τής Κωνσταντινουπόλεως).

Καί συνέλαβαν τήν ιδέα ότι πρέπει αυτός εις τήν Ανατολή νά παύσει νά υπάρχει στή συνείδηση τών Ρωμαίων τής Δύσεως ως Αυτοκράτωρ τών Ρωμαίων καί Προστάτης όλων τών Ορθοδόξων Χριστιανών καί τών Ρωμαίων. Συνέλαβαν τήν ιδέα, ότι είναι απόλυτη ανάγκη οι Ανατολικοί Ρωμαίοι νά καταδικατούν ως αιρετικοί, ώστε νά μή δικαιολογείται πλέον νά λέγωνται «Βασιλεύς τών Ρωμαίων». Οι Ρωμαίοι νά ονομασθούν Γραικοί καί τό όνομα «Βασιλεύς τών Ρωμαίων» είναι απόλυτη ανάγκη νά τό πάρει ΜΟΝΟΝ ο Φράγκος. Γι’ αυτό καί ο Καρλομάγνος τό 800 κατάφερε νά στεφθεί από τόν Πάπα τής Ρώμης τόν Λέοντα τόν Γ’ «Αυτοκράτωρ τών Ρωμαίων». Οπότε όλες οι προσευχές τών Ρωμαίων (Ρωμηών) τής Δύσεως νά απευθύνονται εις τόν Φράγκο Αυτοκράτορα τών Ρωμαίων, καί όχι εις τόν Αυτοκράτορα Κων/λεως τής Ανατολής, πρόσφατα Βαπτισθέντα.

Γιά πρώτη φορά εις τήν Ιστορίαν εμφανίζεται πλέον καταδίκη εθνότητος καί όχι αιρετικών. Διότι εις τήν Σύνοδος τής Φραγκφούρτης τό 794 γιά πρώτη φορά εις τήν Ιστορίαν καταδικάσθηκε ως αιρετικό ένα ολόκληρο έθνος. Ενώ προηγουμένως οι αιρετικοί ήσαν άτομα (Άρειος, Νεστόριος, Ευτυχής κ.λπ.). Καταδικάζεται ο Αρχηγός τής αιρέσεως ή καταδικάζεται η αίρεσις. Όχι όμως όλο τό ΕΘΝΟΣ. Γιά πρώτη φορά οι Φράγκοι καταδικάζουν Έθνος. Μέ τό νά καταδικάζουν τούς Ρωμηούς τής Ανατολής ως «Γραικούς = Αιρετικούς. Μετά από μερικά χρόνια εμφανίζεται μιά ολόκληρη συλλογή από Contra Graecorum. Γίνεται δηλαδή πλέον ένας τίτλος σύνηθες εις τίς Πηγές τών Φράγκων. Απ’ εκεί πλέον φαίνεται ο πραγματικός χαρακτήρας αυτής τής Διαμάχης Ανατολικών καί Δυτικών επάνω εις αυτά τά θέματα.

Πηγή: Παραδόσεις τού Μακαριστού Καθηγητού μου π. Ιωάννου Ρωμανίδου