ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

Πρόσφατα ο Πάπας Ράτσινγκερ σκοπίμως απάλειψεν τόν τίτλον «πατριάρχης τής Δύσεως» διά νά υπερτονίση τούς ετέρους τίτλους … Οι τίτλοι πού εκράτησεν είναι οι εξής: «Επισκόπου τής Ρώμης, τοποτηρητού τού Ιησού Χριστού έπι τής γής, διαδόχου τού πρίγκιπα τών Αποστόλων Πέτρου, Άκρου Αρχιερέα τής Παγκοσμίου Εκκλησίας, Πριμάτου τής Ιταλίας, Αρχιεπισκόπου καί Μητροπολίτη τής Ρώμης καί Δούλου τών Δούλων τού Θεού» (Βλ. «ΒΗΜΑ» 25-3-2006).   

         Την 29^ην Ιουνίου 2005 ο Ράτσινγκερ (Βενέδικτος) εδηλωσεν: «ο πάπας υπό τήν ιδιότητά του ως επισκόπου Ρώμης, ασκεί ένα μοναδικό καί απαραίτητο γιά την παγκόσμιο εκκλησία διακόνημα, εκείνο τού νά είναι η αρχή καί το ορατό, εις τό διηνεκές, θεμέλιον τής ενότητος όλων τών πιστών…» [Vatican Information Service-VIS, 29 Ιουνίου 2005 αρ. 050630330].
         Επίσης έχει σημασία μεγάλη η παπική αλλοίωση τού συμβόλου τής πίστεως. Ενώ μέχρι τώρα εμείς οι Ορθόδοξοι υποστηρίζαμε ότι οι Παπικοί πρέπει νά αφαιρέσουν τό FILIOGUE από τό σύμβολο τής πίστεως, τώρα στό Νέο Σύμβολο τής Πίστεως αφαιρέθηκαν πολλές φράσεις καί προστέθηκαν άλλες. Ο Καρδινάλιος Ράτσινγκερ (ο σημερινός Πάπας Βενέδικτος) μέ κείμενό του πού έγραψε τήν 18 Φεβρουαρίου 2005, προλογίζει τήν αλλοίωση τού συμβόλου τής πίστεως σέ ένα μικρό βιβλίο πού εξέδωσε τό περιοδικό «30 DAYS» μέ τίτλο «Όποιος προσεύχεται σώζεται». «Μητροπολίτης Ναυπάκτου, ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Οκτώβριος 2006».
         Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ υπέβαλλε τό ερώτημα σέ Θεολόγους άν τό Βατικανό είναι Εκκλησία ή κράτος. Ως γνωστόν τό Βατικανό είναι τό κέντρο τού διοικητικού μηχανισμού-συστήματος τής Ρωμαιοκαθολικής-Παπικής Εκκλησίας καί του Παπικού κράτους. Ο Πάπας είναι αρχηγός τής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας καί συγχρόνως αρχηγός τού κράτους τού Βατικανού, πού διαθέτει υπουργούς, οικονομία, παλαιότερα στρατό καί σήμερα αστυνομία, διπλωματία καί ό,τι άλλο συνιστά ένα κράτος.
         «Καί σήμερα παρά τήν εδαφική του σμίκρυνσι τό Βατικανό αναμιγνύεται ενεργώς καί προωθεί λύσεις υπέρ τών συμφερόντων του, μέ αποτέλεσμα νά πλήττωνται άλλοι λαοί καί μάλιστα Ορθόδοξοι, όπως πρόσφατα στόν πόλεμο Κροατών καί Μουσουλμάνων κατά τών Ορθοδόξων Σέρβων.
         Ο Πάπας στίς διάφορες χώρες εκπροσωπείται από τόν Νούντσιο, πού είναι ο οφθαλμός καί τό αυτί του. Στήν Αθήνα υπάρχει ο Λατίνος Αρχιεπίσκοπος, ο Ουνίτης επίσκοπος καί ο Νούντσιος. Τρείς εκπρόσωποι τού Πάπα. Αυτές οι παποκαισαρικές αξιώσεις συνοψίζονται χαρακτηριστικά σέ όσα είπε ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ? (1198-1216), ο μεγαλύτερος από τούς μεσαιωνικούς Πάπες, στόν ενθρονιστήριο λόγο του.»
         «Ως σύμβολον τών κοσμικών αγαθών μοί έδωσε τό Στέμμα, τήν Μίτραν υπέρ τής Ιερωσύνης, τό Στέμμα διά τήν βασιλείαν καί μέ κατέστησεν αντιπρόσωπον Εκείνου εις τό ένδυμα καί τώ μηρώ τού οποίου εγράφη: ο Βασιλεύς τών βασιλευόντων καί Κύριος τών κυρίων (Αρχιμ. Σπ. Μπιλάλη, Ορθοδοξία καί Παπισμός, σέλ. 155).» Κατά τήν δυτική παράδοσι, ο αυτοκράτορας ώφειλε νά κρατά τό χαλινάρι καί τόν αναβολέα τού παπικού ίππου στίς επίσημες συναντήσεις, καταδεικνύοντας έτσι τήν υποταγή του στόν Πάπα.

         Εξ αφορμής τής επιχειρουμένης αυτο-προβολής τού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ως δήθεν «Προκαθημένου τής Ορθοδοξίας», έχομεν νά παρατηρήσωμεν τά εξής: Ουδέν πατριαρχείον είναι κατώτερον τού άλλου, καί ουδείς Πατριάρχης εξουσιάζει επί τών λοιπών διοικητικώς ή δικαστικώς. Ο ΣΤ΄ Κανών τής Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, καί ο Β΄ Κανών τής Β΄ Οικουμενικής Συνόδου λέγει: «Μόνη γάρ η Οικουμενική Σύνοδος είναι ο έσχατος καί κοινότατος κριτής πάντων τών Πατριαρχών». Η Ορθοδοξία δέν γνωρίζει ως ο Πάπας ορατόν Αρχηγόν τής Εκκλησίας. Οικουμενικοί είναι όλοι οι Πατριάρχαι εν πίστει καί διδασκαλία. Όλοι οι πατριάρχαι έχουν τήν φροντίδα καί ευθύνην τής πίστεως εν τή Ορθοδοξία, καί ολοι μαζύ – ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ – επιλαμβάνονται τήν λύσιν τών αναφυομένων εκκλησιαστικών ζητημάτων.
         Εκάστη τών τοπικών Εκκλησιών έχει σαφώς καθορισμένα όρια καί ίδιον προκαθήμενον (Πατριάρχην, Αρχιεπίσκοπον). Ο 28^ος Κανών τής Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, αναφέρει τά όρια δικαιοδοσίας τού Πατριάρχου τής Κωνσταντίνου-πόλεως, «τά τής Ποντικής καί τής Ασιανής καί τής Θρακικής διοικήσεως».           Πάντες οι προκαθήμενοι τών κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών είναι ίσοι μεταξύ των καί ουδείς έχει θέσιν υπεροχής έναντι τών άλλων. Διά θέματα πανορθοδόξου σημασίας αποφαίνεται η Ορθόδοξος Οικουμενική Σύνοδος (πηδάλιον σελ. 119). Μέ άλλα λόγια, εν αντιθέσει πρός τήν παπικήν αίρεσιν, η Ορθόδοξος Εκκλησία δέν έχει «Πάπαν»,  δέν έχει «Προκαθήμενον», «πνευματικόν ηγέτην», «επικεφαλής» « εφ?όλης τής Οικουμένης ».