«Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός τε καί γή καί τά καταχθόνια.» «Δεύτε λάβετε φώς εκ τού ανεσπέρου φωτός.» «Εγώ ειμί τό φώς τού κόσμου.»
Τό Φώς πού ανέτειλε από τόν ζωηφόρο Τάφο τού Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, είναι τό άκτιστο (θείο) φώς τού Κυρίου, είναι τό φώς τής Μεταμορφώσεως, η δόξα τής Αναστάσεως, η πνοή τής Πεντηκοστής. Η ορθόδοξος Εκκλησία εν αντιθέσει μέ τίς Δυτικές ομολογίες, είναι Εκκλησία τής Αναστάσεως διότι μέσα της υπάρχει μονίμως τό Άκτιστο Φώς, η άκτιστη δόξα τού Αναστάντος Χριστού. Τό Άκτιστο Φώς, κατά τήν Μεταμόρφωση καί τήν Ανάσταση, δέν ήταν κάτι πού «γίνεται καί απογίνεται», δέν ήταν ένα φάσμα πού εξέλαμψε καί έπειτα έσβυσε (Ολυμπιακή φλόγα), όπως η αστραπή, αλλά τό «ανέσπερον καί αδιάδοχον» φώς.
Εάν αυτό δέν τό αντιλαμβάνονται οι Δωδεκαθε?στές-πολυθε?στές Νέο-Ειδωλολάτρες, άς θυμηθούν τόν χρησμόν τής Πυθίας γιά τόν Απόλλωνα (φοίβον)**. Αυτό τό αποκρυφιστικό, νεοπαγανιστικό κίνημα τής Νέας Εποχής θέλει νά οδηγήσει τόν Έλληνα στήν οπισθοδρόμηση, στή νηπιακή περίοδο τής ειδωλολατρίας. Είναι ένα κίνημα πού ήδη έχει αποδοκιμαστεί ακόμα καί από τούς Αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους (Θαλής ο Μιλήσιος, Πυθαγόρας, Αναξαγόρα, Αριστοτέλης).
Τό φώς πού είδαν οι Απόστολοι επάνω στό Θαβώρ («Έλαμψε τό πρόσωπό του σάν τόν Ήλιο καί τά ενδύματά του έγιναν λευκά σάν τό φώς» Ματθ. 17,2) υπήρχε καί πρό τής Μεταμορφώσεως μέσα στό Χριστό, δέν ήταν μιά τρίτη κρυμμένη φύση τού Χριστού, αλλά η φυσική λαμπρότης τής θεότητός Του.
Έτσι μέσα στήν Ορθόδοξη Εκκλησία μετέχουμε αυτής τής δόξης πού είδαν οι Απόστολοι στό Θαβώρ, πού βίωσαν οι μαθηταί μέ τήν εμφάνιση τού Αναστάντος, πού έζησαν στό υπερώο μέ τήν κάθοδο, τού Παναγίου Πνεύματος τήν Πεντηκοστή καί πού θά είναι η άλληκτη ευφροσύνη τών δικαίων στήν Βασιλεία τού Θεού.Η Έλλαμψη τού Παναγίου Πνεύματος δέν είναι ανυπόστατη, σάν μιά παροδική λάμψη τής αστραπής, αλλά υποστατικό φώς πού παραμένει πραγματικά στούς ελλαμπομένους. Είναι μιά μόνιμη κατάσταση στήν καρδιά καί στόν νού πού ο άνθρωπος βιώνει τήν πραγματική παρουσία τού Χριστού.
Ζώντας μέσα στήν Εκκλησία απολαμβάνουμε όλη αυτή τήν ενέργεια τού ακτίστου φωτός ? θείας χάριτος, τής θείας δόξης πού σάν φωτιά κατακαίει τά πάθη καί μάς οδηγεί στή μετάνοια. Τήν ζούμε σάν φώς πού θερμαίνει τήν καρδιά καί φωτίζει τόν νού, σάν αναζήτηση τού αληθινού Θεού. Αισθανόμαστε τό ενυπόστατο φώς, πού συλλαμβάνει όλα τά κεκρυμμένα μυστήρια τού Θεού. Επίσης αισθανόμαστε τό Άκτιστο Φώς, πού υπάρχει μέσα στήν Ορθοδοξία μας μέ τήν ζεστασιά, παρηγοριά καί παράκληση πού σκορπάει στίς καρδιές μας.
Φώς Χριστού φαίνει πάσι.
* Απόλλωνας: «θεός» τού φωτός, τής μουσικής καί τών χρησμών, υιός τού Δία καί τής Λητούς. Ο «θεός» τού πολιτισμού.
** Απάντηση τού Μαντείου τών Δελφών στόν Ιουλιανό τόν Παραβάτη: «Πέστε στόν Βασιλέα (Ιουλ. Τόν Παραβάτη), έπεσε κάτω ο αυλός τού δαιδάλου. Δέν έχει πλέον ο Απόλλωνας ναό, ούτε η πυθία έχει δάφνη, ούτε πηγή πού μιλάει. Έσβυσε?εστέρεψε καί τό νερό πού μιλάει.» Δηλαδή, τελείωσε, κατέρρευσε πλέον η Ειδωλολατρεία τών αρχαίων «θεών».
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.