Η συνάντηση του Έκτορα με την Ανδρομάχη και το μικρό Αστυάνακτα (Ζ, 369-529) είναι ένας κορυφαίος σταθμός στην Ιλιάδα του Ομήρου.
Ο μικρός Αστυάνακτας, δεν ξεχνιέται εύκολα.
Ποιος από σας δεν θυμάται την αντίδρασή του μπροστά στην περικεφαλαία του πατέρα του!!!
(Αν θες να θυμηθείς τη συνάντησή τους, δες εδώ τι γράφει ο ίδιος ο Όμηρος, ενώ αν πας εδώ, μπορείς να δοκιμάσεις τη μνήμη σου).
Παρόλο που ο Όμηρος δεν μας δίνει στοιχεία για την τύχη του μικρού μετά την άλωση της Τροίας, ένας άλλος ποιητής της αρχαιότητας, ο Ευριπίδης, μας πληροφορεί για την τύχη του μικρού αγοριού…. Μετά την άλωση της Τροίας η τύχη των γυναικών και των παιδιών της Τροίας είναι αποφασισμένη: οι γυναίκες θα γίνουν σκλάβες των Αχαιών, ενώ τα παιδιά θα μείνουν στο έλεος της τύχης.
Ο Ευριπίδης στο έργο “Τρωάδες” μας πληροφορεί για το φρικτό τέλος του Αστυάνακτα. Οι Αχαιοί στρατηγοί στο συμβούλιό τους, ύστερα από πρόταση του πολυμήχανου Οδυσσέα, αποφασίζουν ότι ο μικρός είναι ανάγκη να θανατωθεί και μάλιστα με φρικτό τρόπο: να γκρεμιστεί από τα τείχη της Τροίας.
Το 1971 ο σκηνοθέτης Μιχάλης Κακογιάννης γυρίζει την ταινία Τρωάδες με διάσημους πρωταγωνιστές.
Εδώ μπορείς να παρακολουθήσεις ένα μικρό στιγμιότυπο, ακούγοντας παράλληλα το τραγούδι “Αστυάνακτας” του Μ.Θεοδωράκη (σε στίχους του Γ. Σεφέρη) που είναι αφιερωμένο στο μικρό πρίγκιπα της Τροίας.
Η δική σου αποστολή:
Ας υποθέσουμε ότι ζούσες εκείνη την εποχή. Γράψε ένα γράμμα προς το συμβούλιο των Αχαιών που αποφάσισε την εξόντωση του Αστυάνακτα και διαμαρτυρήσου για την απόφασή τους αυτή. Προσπάθησε να τους πείσεις ώστε να σωθεί το μικρό αγόρι. Δεν είναι εύκολο, αλλά πρέπει να τους αποδείξεις ότι η απόφασή τους είναι άδικη.
Οδηγίες:
Άνοιξε πρώτα ένα αρχείο word και γράψε εκεί το γράμμα σου. Έπειτα, επίλεξε το κείμενό σου και με δεξί κλικ αντίγραψέ το. Στη συνέχεια μπες στα σχόλια αυτής της ανάρτησης χρησιμοποιώντας τους κωδικούς σου στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο και επικόλλησε το γράμμα σου. Η προθεσμία λήγει την Τετάρτη το βράδυ, 8/4/20.
Καλή επιτυχια!
Μπορείς να ζητήσεις βοήθεια και διευκρινήσεις στην “Ομάδα Επικοινωνίας” στο messenger.
Αν ήμουνα στα χρόνια της Τροίας
1. Μετά την άλωση της Τροίας που ήθελαν να θανατώσουν τον μικρό Αστυάνακτα. Εγώ διαφωνούσα μαζί τους και τους έλεγα να μην σκοτωθεί γιατί μπορεί να μας βοηθήσει όταν μεγαλώσει άλλο λίγο μπορεί να τον έκαναν στρατιώτη και να τους βοηθήσει σε καμιά μάχη. Έτσι άρχισα σιγά σιγά να τους λέω πράγματα που μπορεί να μας βοηθήσει και άρχιζαν να με ακούνε.
2. Ο Αρχηγός όμως δεν ήθελε να γίνει αυτό και επίσης έβαλε εμένα να τον ρίξω από τα τοίχοι της Τροίας. Όταν ήρθε η ώρα να τον ρίξω δεν το έκανα και τον πήγα στον βασιλιά και του έλεγα ότι μπορεί να μας βοηθήσει πάρα πολύ και του έλεγα σε πια πράγματα μπορεί να μας βοηθήσει.
3. Έτσι δεν τον ρίξαμε και τον πήγαμε στην Ανδρομάχη και μας ευχαριστούσε πάρα πολύ και μας έδωσε και χρήματα
Αγαπητοί Αχαιοί η γνώμη μου πρόκιτε να κάνετε στον μικρό Αστυάνακτα δεν είναι και η καλύτερη. Διαφωνώ με αυτή την απόφαση. Είναι ένα μικρό παιδί γιατί να τα τραβάει όλα αυτά δεν πρέπει να τον βασανίζουμε. Σκεφτήτε να ήσασταν εσείς στην θέση του παιδιού ή το ίδιο σας το παιδί, και έπειτα σκεφτήτε και την μάνα του παιδιού που μόλις έχασε τον άνδρα της γιατί να χάσει και τον γιό της. Αυτά είχα να σας πω σκεφτήτετα μιλάμε για μια ζωή. Σας ευχαριστώ.
Στο συμβούλιο των Αχαιών θα έγραφα ότι είναι κρίμα να των σκοτώσουν ,διότι ήδη έχουν σκοτώσει των πατέρα του. Τι φταίει ο μικρός Αστυάνακτας. Την μητέρα του δεν την σκέφτεστε που έχασε τον άντρα της και τώρα και το γιό της. Αφήστε το μικρό Αστυάνακτα να ζήση και όταν μεγαλώσει και γίνει ένας γενναίος πολεμιστής σαν των πατέρα του τότε ας μονομαχήσετε και ο καλύτερος ας νικήσει. Σκέφτητε την μητέρα του σε πόσο άσχημη ψυχολογική κατάσταση θα είναι μετά το θάνατο του άντρα της και τώρα και του παιδιού της. Αφού σκοτώσατε των πατέρα του Έκτορα τώρα γιατί να σκοτώσετε και των μικρό Αστυάνακτα τι μπορεί να σας κάνει ένα παιδάκι.
Προς τους Αχαιούς.
Γιατί να σκοτώσετε τον Αστυάνακτα; Μήπως γιατί τον φοβάστε και όταν μεγαλώσει θα γίνει καλύτερος από εσάς και το ξέρετε; Λοιπόν αν είστε άντρες μην το κάνετε αυτό. Το να σκοτώσετε έναν μικρό που δεν σας φταίει δεν είναι λύση. Δεν υπάρχει λόγος να το κάνετε αυτό. Σκεφτείτε το λίγο λογικά σας παρακαλώ. Και ποτέ μην αποφασίζετε πάνω στα νέυρα σας.
Αγαπητέ Αγαμέμνωνα,
Γεια σας! Είμαι ένας απλός πολίτης της Τροίας και σας γράφω αυτό το γράμμα για να σας πείσω πως η απόφαση να σκοτώσετε τον Αστυάνακτα είναι λάθος.
Εγώ και οι υπόλοιποι πολίτες αυτού του μέρους έχουμε την ίδια άποψη και πρέπει να μας ακούσετε και να επεξεργαστείτε αυτά που θα σας πω. Αρχικά μία τέτοια κίνηση είναι πολύ εγωιστική γιατί ένα παιδί σαν τον Αστυάνακτα δεν θα μπορέσει να θυμηθεί μετά από τόσα χρόνια που θα έχει μεγαλώσει ότι ο πατέρας του θα γινόταν βασιλιάς άρα το ίδιο και εκείνος και έτσι με ξαναγεννηθεί η Τροία. Σκεφτείτε ναι ήταν στη θέση του κάποιο από τα παιδιά σας. Επίσης είναι τραγικό να σκοτώσεις ένα παιδί χωρίς να φταίει σε τίποτα επειδή απλά θα γίνει αρχηγός το οποίο μετά από τόσο καιρό δεν θα θυμάται. Ακόμα μπορείτε να το παραδώσετε στη μητέρα του και να ζήσει αλλά με την προϋπόθεση να μην του μιλήσει ποτέ για αυτό τον πόλεμο και για το ότι θα γινόταν βασιλιάς αν κέρδιζαν οι αχαιοί σε εκείνο τον πόλεμο. Τέλος αν σκοτώσετε αυτό το παιδί θα δείξετε σε όλους ,μέχρι και στους συμπολίτες σας, ότι φοβάστε αυτό το παιδί αφού είναι γιός του Έκτορα και πολύ πιθανόν να έχει την ίδια γενναιότητα και θάρρος με εκείνον. Άρα αν το κάνετε αυτό θα δείξετε ότι είστε δειλοί και φοβιτσιάρηδες και θα χάσετε την εμπιστοσύνη τους.
Αυτά ήταν αυτά που θέλω να σας πω πρέπει να τα σκεφτείτε και να αποφασίσετε αντικειμενικά χωρίς να φοβάστε αυτό το αθώο παιδί. Πρέπει να το σεβαστείτε και εκείνο και την μητέρα του από πλέον δεν έχει κανέναν κοντινό άνθρωπο σε αυτό τον κόσμο.
Με πολύ εκτίμηση Βασιλική
Β1 Μαρία Γεωργία Γεωργούλη
Γεια σας !
Είμαι η Μαρία και σας γράφω αυτό το γράμμα επειδή πιστεύω ότι η απόφαση που έχετε πάρει είναι πολύ άδικη για τον Αστυάνακτα . Εκτός ότι δεν φταίει σε τίποτα, αυτό που θα σας προτείνω σας συμφέρει .Καταρχάς είναι παιδί και τα παιδία δεν φταίνε σε τίποτα και γι αυτό δεν πρέπει να τα σκοτώνουμε. Επίσης είναι ο γιός του Έκτορα και θεωρητικά όταν μεγαλώσει ,θα είναι ισάξιος με τον πατέρα του γιατί γνωρίζουμε ότι ήταν ένας πολύ γενναίος και καλός πολεμιστής οπότε θα ωφεληθείτε στο μέλλον . Αυτά είχα να σας πω και πιστεύω να σας άλλαξα την γνώμη και στο τέλος να πάρετε την σωστή απόφαση .
Αχαιοί, την απόφαση σας να σκοτώσετε τον Αστυανακτα δεν την βρίσκω τίμια και δίκαιη. Αν τον αφήσετε να ζήσει και να μεγαλώσει, θα γινει ένας άξιος πολεμιστής όπως ο πατέρας του τον οποίο μπορειτε να χρησιμοποιήσετε προς όφελος σας. Επίσης είναι απλά ένα παιδί και δεν είναι υπεύθυνο για τις πράξεις του πατέρα του. Ακομα, για σκευτειτε την Ανδρομάχη που έχασε άντρα με άσχημο τρόπο, να χάσει και παιδί. Για τους παραπάνω λόγους δεν θεωρώ ότι πρέπει να αφαιρέσετε την ζωή του Αστυανακτα.
Άρχοντες Αχαιοί,
Πληροφορήθηκα την απόφαση της Πανελλήνιας Συνέλευσης , που έγινε πριν λίγες ημέρες , η οποία αναφέρεται στην τύχη του Αστυάνακτα . Θα ήθελα να ξέρετε ότι εγώ δεν συμφωνώ με την απόφασή σας . Πιστεύω πως η Τροία τιμωρήθηκε αρκετά και με το παραπάνω , ήδη έχει χάσει πολλούς γενναίους άνδρες , τον βασιλιά , αρχηγούς … Οι οικογένειες του Πρίαμου και του Έκτορα έχουν ξεκληριστεί και θεωρώ ότι είναι αρκετό αυτό.
Με το να χαρίσετε τη ζωή στον Αστυάνακτα δείχνετε μεγαλοψυχία και αντίθετα με τους κανόνες που επικρατούν ως τώρα , με τον τρόπο αυτό δείχνετε σεβασμό στους αρχηγούς της πόλης.
Με τιμή,
Ιάκωβος
Αγαπητέ Αγαμέμνονα,
Ως αρχιστράτηγος απευθύνομαι σε εσάς, και στο θέμα που θα σας αναλύσω θα ήθελα να συζητηθεί στο συμβούλιο σας διότι είναι ένα αρκετά σοβαρό θέμα. Η απόφαση που πήρατε, να καταδικάσετε την ζωή του μικρού Αστυάνακτα κατά την γνώμη μου είναι απαίσια. Πως γίνετε εμείς οι άνθρωποι να κρύβουμε τόσο μίσος; Πως σας πάει η καρδιά να σκοτώσετε ένα παιδί; Μετά από όσα έχετε κάνει στην οικογένειά του στην πόλη του θέλετε να τον σκοτώσετε; Θα μπορούσατε πολύ απλά να το πάρετε σε ένα δικό σας σπίτι κι να τον αναθρέψετε. Δεν χρειάζεται να είστε τόσο βίαιοι. Και σίγουρα με αυτή σας την κίνηση θα δεχόσασταν πολύτιμο σεβασμό.
Με μεγάλη εκτίμηση,
Κλειώ Μαργιόλα