Στόχος του εργαστηρίου είναι η ανίχνευση αρχικών ιδεών των παιδιών για την έννοια της διαφορετικότητας και η δημιουργία ενός εννοιολογικού χάρτη σε ομαδικό κολλάζ!
Αυτή η δραστηριότητα ανίχνευσης επαναλήφθηκε και στο 7ο εργαστήριο ως δραστηριότητα Μεταγνώσης.

Ξεκινήσαμε τοποθετώντας στον ελεύθερο χώρο αραιά απλωμένα παντού πράσινα χαρτιά Α4 και πάνω σε κάθε χαρτί είχαμε τοποθετήσει μία μολυβοθήκη με διάφορους μαρκαδόρους. Τα
χαρτιά και οι μολυβοθήκες ήταν τόσα όσα και τα παιδιά της τάξης. Η νηπιαγωγός με τη βοήθεια ενός ταμπουρίνου έδινε διάφορους ρυθμούς για περπατήματα στα παιδιά. Η οδηγία ήταν κάθε παιδί να κινείται μόνο του διατηρώντας τη σιωπή του περνώντας ανάμεσα από τα απλωμένα στο πάτωμα χαρτιά ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΑ ΠΑΤΑΕΙ και ανάμεσα από τους άλλους. Κατά τη διάρκεια της κίνησής του δε έπρεπε
να αγγίζει ούτε να μιλά στους άλλους. Ο ρυθμός που έδινε με το μουσικό όργανο η νηπιαγωγός στην αρχή είναι σταθερός για βάδισμα, χωρίς καμία εναλλαγή. Τα παιδιά προσπαθούσαν να περνούν από άλλους
καλύπτοντας όλες τις πιθανές διαδρομές στο χώρο της αίθουσας. Όταν τα παιδιά καταφέραν να συγκεντρωθούν και να αποκτήσουν έναν καλό ρυθμό βαδίσματος τηρώντας όλες τις οδηγίες (συγκέντρωση, κίνηση σε όλο το χώρο της αίθουσας, μη επικοινωνία με τους γύρω),  η νηπιαγωγός δοκίμασε και διαφορετικούς ρυθμούς με το μουσικό όργανο καθώς και σταματήματα- παύσεις αυτών. Η διατήρηση της παύσης του ρυθμού διαρκούσε περίπου 5 δευτερόλεπτα κατά τα οποία δεν έπρεπε να ακούγονται ούτε τα παιδιά –όσο γίνεται. Επιδιώχθηκε η συγκέντρωσή τους. Ακολουθήσαν εναλλαγές ρυθμού. Σε κάθε παύση σταματούσαν κ.ο.κ. Οι ρυθμοί εναλλάσσονταν γρήγορα.

Όταν ολοκληρώθηκε  αυτή η φάση (υπολογίζονται 5 λεπτά), στο τελευταίο σταμάτημα της μουσικής κάθε παιδί επέλεξε σε ποιο πράσινο χαρτί θα σταθεί και κάθισε δίπλα σε αυτό.

Τότε ζητήσαμε από τα παιδιά να μας ζωγραφίσουν ό,τι τους έρχεται στο μυαλό όταν ακούνε τη λέξη διαφορετικότητα

.

Ακολουθήσε παρουσίαση των ιχνογραφημάτων και συζήτηση για αυτά που ζωγράφισαν.