Το σαν σήμερα μου θύμισε μια δράση που κάναμε πέρυσι για τα Μαθηματικά, κατά την οποία οι μαθητές μας έκαναν διάφορες μετρήσεις σε κτίρια και σε σοκάκια του χωριού στο οποίο δούλευα. Πολλά παιδιά ενθουσιάστηκαν, αλλά εμένα και τον συνάδελφο, τον Στέλιο, κάτι μας έτρωγε… Καλά ήταν, λέγαμε. Αλλά είχε πραγματικό νόημα για τα παιδιά να μετράνε το μήκος του κύκλου ενός βοτσαλωτού του χωριού ή το εμβαδό του πλατύσκαλου στην πόρτα του κοινοτικού καταστήματος; Μάλλον όχι…

Έτσι αρχίσαμε να λέμε ότι θα ήταν καλό να πηγαίναμε τα παιδιά σε ένα σούπερ μάρκετ, για παράδειγμα, και να κάναμε Μαθηματικά εκεί. Να ζυγίζουμε, να μετράμε, να υπολογίζουμε κτλ. Αλλά όσοι ξέρουν το σχολικό πλαίσιο καταλαβαίνουν πόσο δύσκολες είναι τέτοιες ενέργειες. Οπότε, μας ήρθε στο μυαλό το «Αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ» κι αντί να σκεφτόμαστε τρόπους να πάμε τα παιδιά σε χώρους εργασίας, είπαμε να φέρουμε τους χώρους εργασίας στο σχολείο. Κι αφού η Κάλυμνος έχει στενή σχέση με τα ψάρια, δημιούργησα φέτος την παρακάτω σειρά μαθηματικών προβλημάτων.