Για τον καθηγητή ηλεκτρολογίας-μηχανικής του MIT Μάρκους Ζαν, η καταστροφή έδωσε το έναυσμα για γόνιμες σκέψεις: εάν το πετρέλαιο ήταν μαγνητικό, σκέφτηκε, θα μπορούσε να απομακρυνθεί από το νερό με τη χρήση ισχυρών μαγνητών. Το πετρέλαιο φυσικά δεν είναι μαγνητικό, όμως εάν του προστεθούν μαγνητικά νανοσωματίδια, μπορεί να μετατραπεί σε ένα μαγνητικό υγρό γνωστό ως ferrofluid.
Στο παρελθόν και άλλες ερευνητικές ομάδες έχουν χρησιμοποιήσει τα υδατοαπωθητικά ferrofluids στο πλαίσιο τεχνικών για τον καθαρισμό πετρελαιοκηλίδων. Για να φέρουν αποτέλεσμα ωστόσο, τέτοιες μέθοδοι προϋποθέτουν ότι ο χρήστης γνωρίζει την ακριβή συγκέντρωση ferrofluid, η οποία θα πρέπει επίσης να παραμένει αμετάβλητη καθ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, κάτι που είναι πρακτικά αδύνατο σε μια επιχείρηση για την αντιμετώπιση πετρελαιοκηλίδας.
Η νέα μέθοδος καταργεί αυτές τις προϋποθέσεις χάρη σε δύο καθοριστικής σημασίας τροποποιήσεις που έκανε η ομάδα του MIT στη θέση των μαγνητών, οι οποίοι προορίζονται να απομακρύνουν το πετρέλαιο. Η εφαρμογή αυτής της τεχνικής διαχωρισμού, «μας δίνει καθαρό νερό και μαγνητικό πετρέλαιο», όπως εξηγεί ο Σαχριάρ Χουσρουσάχι, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Με υπάρχουσες τεχνολογίες, τα νανοσωματίδια απομακρύνονται από το πετρέλαιο, το οποίο στη συνέχεια μπορεί να διοχετευθεί σε διυλιστήρια και να ξαναχρησιμοποιηθεί.»