Παλιά πραγματοποιούσαμε μια δραστηριότητα με τα παιδιά που μάθαιναν γερμανικά: τους βάζαμε να ζωγραφίσουν τη Γερμανία, όπως τη φαντάζονται. Τα αποτελέσματα ήταν ανά τον κόσμο ίδια: όλα φαντάζονταν αυτοκίνητα και μπύρα, αυτά τα δύο δέσποζαν στις ζωγραφιές, όπως είπα ήδη, παλιά. Σήμερα βλέπουμε τα πράγματα απελπιστικά πιο διαφοροποιημένα και δυνάμεθα, ό,τι δεν γνωρίζουμε να το μάθουμε γρήγορα, ανώδυνα και χωρίς να εκτεθούμε σοβαρά σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Όσοι ήδη διάβασαν τα άρθρα για το Βερολίνο, που δεν είναι μόνο η πρωτεύουσα της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, αλλά και μια πολύπλευρη και πολυπολιτισμική πόλη, δεν θα πρέπει να εξάγουν συμπεράσματα για τις γερμανικές πόλεις. Κάθε μια έχει τη χάρη της ή καλά της ή ακόμα και τα κακά της. Στρέφουμε λοιπόν με ανοιχτό μυαλό το βλέμμα μας στο νότο, στην πρωτεύουσα του κρατιδίου της Βαυαρίας, το Μόναχο. Ό,τι ειπώθηκε παραπάνω για το Βερολίνο δεν ισχύει καθόλου, μα καθόλου για το Μόναχο. Έχει περισσότερο χαρακτηριστικά επαρχίας, παρά στοιχεία μεγαλούπολης. Δεν υπάρχει “εναλλακτική” σκηνή, ό,τι γίνεται είναι μέσα σε πλαίσια, μαζεμένο, φρόνιμο, ήσυχο, απευθυνόμενο σε άτομα “πολιτισμένα”, γνώστες των τεχνών, κάτοχοι διπλώνατος καλού γούστου, τίποτα που να ξεσηκώνει, που να θορυβεί, που να ζητά δράση, αλλαγή, λίγη αγανάκτηση τέλος πάντων, μια κραυγή ενάντια σε κάτι……με ελάχιστες, λαμπρές όμως εξαιρέσεις (που όμως πάλι έχουν τις ρίζες τους στο Βερολίνο)!
Το βίντεο που ακολουθεί πραγματοποιήθηκε με μαθητές του Λυκείου Μονάχου στο πλαίσιο μιας συνεργασίας etwinning με σχολείο της Ελλάδας κατά το σχολικό έτος 2015/16.
