(δηλαδή σκορπάτε τις στάχτες …σας)
Στα συγκλονιστικά διλήμματα της εποχής , προστέθηκε ο προβληματισμός που ‘βάλαν τα Νέα Ελληνικά στους υποψηφίους.
Οι υπόλοιποι δεν έχουν προβληματιστεί για αυτό το θέμα ποτέ.
Τώρα θα προβληματιστούν οι φιλόλογοι βαθμολογητές διαβάζοντας τα γραπτά που διορθώνουν , και ο Τερζάκης, αν υπάρχει μετά θάνατον επικοινωνία με τα εγκόσμια.
Για να βοηθήσω στην διόρθωση των γραπτών, προσθέτω αναμνήσεις.
Θυμάμαι την χαρά που έκανα το ’68 με τον πρώτο μου δίσκο βινυλίου και το πικαπάκι μπαταρίας που μου πήρε δώρο ο πατέρας μου.(δεν είναι άσχετο έχει παρακάτω….) Μετά την ατέλειωτη συλλογή δίσκων LP και SP ή 33 και 45 στροφών.Άλλαζα και πικάπ για να παίζουν καλύτερα.Μετά με την εφεύρεση της κασσέτας άρχισα να ηχογραφώ δίσκους φίλων και να στοιβάζω κασσέτες με τραγούδια που δεν θα μπορούσα να αγοράσω ποτέ.Μετά με τα cd και τα DVD, MP3, HD external USB, απέκτησα μεγάλο πατάρι να στοιβάζω ατέλειωτες συλλογές που ενώ χωράγαν πια σε ολοένα και μικρότερους χώρους, αλλά τα αρχαία μνημεία τους, πανάκριβες επενδύσεις και καπρίτσια μιας ζωής δεν ήθελα να τα πετάξω.
Άσε και τα ηχοσυστήματα, πικάπ, κασετόφωνα, βιντεοκάμερες, VHS PLAYERS( τρεις μισθοί στοίχισε το ΤζιΒι Σι το 1985),αναλογικές φωτογραφικές μηχανές, αναλογικά τιούνερ όλα πεταμένα σε αχρηστία πιάνοντας χώρο στα μαυσωλεία της τεχνολογίας.
Μαζί από μαθητής (για να δείτε ότι δεν ξέχασα γιατί άρχισα να γράφω) κουβάλαγα την εγκυκλοπαίδεια του Μιχιώτη 6τομη , μαζί με την 20τομη Δομή και με περηφάνεια περισσή αγόρασα νέο έπιπλο να βάλω την 62άρα Πάπυρος-Λαρούς- Μπριτάνικα στο σαλόνι και να έχω του κόσμου τη σοφία πλάι μου.Μιλάμε για καμάρι 500.000 δραχμών προ ευρώ, αγορασμένο σε προσφορά εφημερίδας με μισθό καθηγητή.
Εδώ και δυο χρόνια το γρήγορο ίντερνετ με τον παλιό μου υπολογιστή, με έκαναν να μελαγχολήσω.Η πληροφορία στο πιάτο μου στη στιγμή, η ταινία που θα δουν οι Αθηναίοι του χρόνου παίζει τώρα μπροστά μου, μουσική τόσο πολλή που δεν προφταίνω σε 10 ζωές να ακούσω, και όλα αυτά μπορεί κάποιος να τα έχει με 500 ευρώ ένα φορητό, 15 ευρώ το μήνα μια σύνδεση ή τσάμπα στον υπολογιστή της δουλειάς ή υποκλέπτοντας την σύνδεση …του γείτονα.
Το θέαμα , η γνώση, έγιναν πια προσβάσιμα, στον καθένα αρκετά φτωχότερο από μένα, χωρίς να τρέχει σε μεγαλουπόλεις, βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, δισκάδικα, συναυλίες και όπου, τόσα χρόνια, τους αμύθητους μισθούς μου ακούμπαγα.
Προχτές ατένιζα την ολοκαίνουργια σχολική βιβλιοθήκη με 5000 τόμους να περιμένει αναγνώστες.
Οραματίστικα τον νέο υπουργό Παιδείας αγκαλιά με τον Μπαμπινιώτη να προωθούν την καλλιέργεια παπύρων και την τεχνολογία σκαλίσματος μαρμάρινων πλακών.
Φαντάζομαι τον δύσμοιρο υποψήφιο που έγραψε ότι (…καλά κάνουμε και καίμε τα βιβλία γιατί είναι άχρηστα …) μπροστά στην κατακόκκινη πένα του αιμοσταγή φιλόλογου βαθμολογητή του.
Η Βικιπαίδεια δεν έχει γράψει σήμερα τίποτα για όλα αυτά.Τα υπουργεία της Ελλάδας έχουν απαγορεύσει τα κινητά στα σχολεία ενώ εισάγουν το πισι που επικοινωνεί, φωτογραφίζει, βιντεοσκοπεί, καταγράφει οτιδήποτε οπουδήποτε,χωρίς κανένα φραγμό, ενδοιασμό ή όριο.
Η απέραντη δημοκρατία του Τερζάκη δεν θα μορούσε να εκφρασθεί ποτέ μέσα από όλα τα βιβλία, που δεν μπορούσε ποτέ κανείς να αγοράσει ή να διαβάσει.(Την δικιά μου την βλακεία ή του καθενός τη σοφία την διαβάζεις τώρα τσάμπα)
Σιγά σιγά όμως η πρόσβαση στην παγκόσμια σκέψη και δημιουργία θα γίνει δυνατή και από τους ανίδεους.
Και τότε οι ειδικοί του σήμερα, θα φέρουν τα πτυχία τους, τα βιβλία τους και τις απόψεις τους να τις βάλουν στο πατάρι μου, μαζί με τα ελπι μου χωρίς όμως τις ελπίδες μου.
