Και έλεγα να σου γράψω ένα γράμμα,κι έλεγα..κι έκλαιγα!
Πάριος

Εντυπωσιακός ο Χανιώτης μαθητής Αλέξανδρος, για πολλούς λόγους πέρα από το γράμμα του σαν περιεχόμενο.: Ανήκει σε εκείνη τη μειοψηφία των μαθητών του σχολείου που ασχολούνται με τη πολιτική, στους ελάχιστους εφήβους που τολμούν να αυθαδιάσουν με επιχειρήματα ενάντια στη πολιτική εξουσία, στους ελάχιστους μαθητές που η κριτική τους γνώση ανακατεύει τη κοινωνία με τα σχολικά μαθήματα και τέλος σε αυτούς που προτιμούν ακόμα να γράφουν γράμματα παρά να στέλνουν γκρικλις η-μέιλ ή να ασχολούνται αποκλειστικά με το φέισμπουκ.

Όσο αφορά το περιεχόμενο, είναι αυτονόητο ότι η επιστημονική γνώση έρχεται σε σύγκρουση με τη πραγματικότητα. Οικονομία και κοινωνία δέχονται διαφορετικές ερμηνείες για τις δραστηριότητές τους ανάλογα με το ποια συμφέροντα έχεις , τι ψηφίζεις ή πόσα γράμματα ξέρεις.

Αν του τα ’λεγε του Στουρνάρα, θα ον συμβούλευα «όσο θέλεις βρόντα στου Κουφού τη πόρτα». Τώρα που του τα ’γραψε, προμήθευσε αυτόν με χαρτί για ανακύκλωση και μια αφορμή σηκώματος, του αλαζονικού του φρυδιού.

Γράμματα στον (κάθε) Στουρνάρα έχουν στείλει κι άλλοι συμπολίτες μας, σας θυμίζω πέρσι τέτοια εποχή έστειλε ο Δημήτρης Χριστούλιας αυτοκτονώντας στο Σύνταγμα στις 4 Απρίλη του 2012 (περνάει ο καιρός και ξεχνάμε) , αλλά και όλα τα ιδιόχειρα σημειώματα όπως του πατέρα που φούνταρε προχτές στο λιμάνι της Πάτρας και 4-5 χιλιάδων αγνώστων αυτοχείρων , που περνάνε στην ηθελημένη άγνοια των ειδήσεων.

Αλέξανδρε, δεν έχει απορίες ο κόσμος για το τι να γράψει στις πανελλήνιες στο μάθημα της οικονομίας. Έχει απορία πως είναι δυνατόν να αποφοιτούν από τα οικονομικά πανεπιστήμια ,με μάστερ και ντοκτορά τόσοι εγκέφαλοι επιστημονικοί διαχειριστές της παγκόσμιας οικονομίας και ο κόσμος να πεινάει, να πεθαίνει, να αυτοκτονεί. Ίσως πια επιβάλλεται η διδασκαλία του μαθήματος ΔΕΝΜΕΜΕΛΛΕΙ , που κοινωνιολογικά θα σε κάνει να αδιαφορείς για τους διπλανούς σου, τους συμπολίτες σου και τους συμμαθητές σου σήμερα, αύριο και για πάντα.

Στον Ιππόδρομο της ζωής μας κάποιοι ποντάρουν επάνω μας καθώς τρέχουμε και διαγκωνιζόμαστε – η ζωή σου, θανατός μου- για το καρότο της επιβίωσης, με προσφορά τον πλούτο  των χρηματιστηρίων.

Αλέξανδρε το γράμμα θα έπρεπε να το απευθύνεις στο κόσμο γύρω σου. Να κάνεις τα άλογα  λογικά και επιθετικά, να σηκωθούν στα πίσω πόδια και να τρομάξουν τους στυλοβάτες της κρίσης. Τα γράμματα και η μόρφωση δεν ζητάνε πια μόνο τη συμπάθεια των δυναστών. Εξοπλίζουν με γνώση ένα ολόκληρο κόσμο για να πάψει να ζει αυτός στο λήθαργο της ανέχειας, να μην υφίσταται τη δικαιολογία της κατάντιας και να κάνει τα πολλά γράμματα πακέτο ,σκληρά σαν τούβλο ή τσιμεντόλιθο.

Να το εκσφενδονίσει ή να χτίσει το μέλλον του.

*Αλληλο-γραφία:

γράφει ο ένας στον άλλο ή γράφει ο ένας τον άλλο (Panospedia.com)

Δημοσιεύθηκε στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας στις 9-4-2013

Θυμάμαι αρκετά τρανταχτά αδέλφια που είχα(με) κατά καιρούς σαν Έλληνες. Το αδελφό κόμμα Μπάαθ σε Συρία και Ιράκ, ο αδελφός Καντάφι στη Λιβύη, τα αδελφά κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης και τους αδελφούς Κυπρίους.

Τους τελευταίους αδελφούς τους θυμάμαι πιο πολύ, γιατί με τη Χούντα και τον Ιωαννίδη το 1974 τους δρομολογήσαμε την τούρκικη εισβολή και  τους υποχρεώσαμε σε ένα άνισο πόλεμο, και έκτοτε μάλλιαζε η γλώσσα μας σε δηλώσεις και διαδηλώσεις, για την ενιαία και ανεξάρτητη Κύπρο.

Από όλα τα διεθνή αδέλφια μας σήμερα δεν μπορούμε να βρούμε σήμερα κάποιο να υπάρχει ή κάποιο τέλος πάντων κάποιο έστω να μας εκτιμά.

Αδέλφια Κυπρίους είχα τόσο σαν συναγωνιστές στο φοιτητικό κίνημα και στις πολιτικές οργανώσεις που συμμετείχα, δίνοντας κατά καιρούς αγώνες για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη διεθνή αλληλεγγύη.

Προχτές μπερδεύτηκα. Καταχάρηκα με το ΟΧΙ της Κυπριακής βουλής στους κοινούς δυνάστες μας και καταεκνευρίστηκα όταν η συνέχεια ήταν ότι με πρόσχημα τους μικροκαταθέτες των 100.000 ευρώ (ο ορισμός του φτωχοκαταθέτη ποιος είναι πια;) ένα ολόκληρο κοινοβούλιο  λέει το ίδιο ΝΑΙ αλλιώς …και πάει κατά διαόλου!

Είδα «αδελφούς» από τον Αναστασιάδη ως το Σαρρή και από τους διάφορους ανευθυνοϋπεύθυνους τραπεζίτες ως και επιχειρηματίες , σε αλλεπάλληλα τηλεπαράθυρα να εγκωμιάζουν τη σωτηρία από το Γιουρογκρουπ ή να ρίχνουν ευθύνες σε άλλους. Είδα τους μανιακούς ρεπόρτερ να ψάχνουν για «αναλήπτες» στα ΑΤΜ Κύπρου μόνο με 300 ευρώ τη μέρα, ενώ στην Ελλάδα είναι ζήτημα αν μπορούμε να κάνουμε ανάληψη 300 ευρώ το μήνα οι περισσότεροι.

Βρήκα επιτέλους και ένα αδελφό Κύπριο τον Αλκίνοο Ιωαννίδη που με την προβοκατόρικη πρόκληση ότι «το ‘74 κλαίγαμε για τα σπίτια μας ενώ τώρα κλαίμε για τις βίλες μας» έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.

Τα αδέλφια μου στο κόσμο συνεχίζουν να υπάρχουν όχι αναγκαστικά πίσω από σημαίες, αλλά πίσω από απόψεις. Δεν θεωρώ συγγενείς όλους αυτούς τους δουλικούς που πασχίζουν για το παντεσπάνι τους πάνω στη πείνα των λαών. Δεν είμαι στην ίδια Ελλάδα με τους χιτλερικούς, δεν μπορώ να συνδιαλέγομαι με τη πίκρα του ομοεθνή Βγενόπουλου. Το έθνος τον καιρό των πολυεθνικών, είναι το οχυρό των τραπεζιτών απέναντι στη κοινή λογική του πολιτισμού, της ελευθερίας , της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Το δράμα του Τσάκου (τον μάθαμε μετά τη βόμβα) δεν είναι ίδιο με το δράμα του καθενός που έβαλε μια θηλιά στον απελπισμένο λαιμό του και πήδηξε στο κενό αντί να πηδήξει αυτούς που του φταίνε. Έλληνες είμαστε όλοι, αλλά δεν είμαστε όλοι αδέλφια. Αυτό το χύμα της αδελφοσύνης ισοπεδώνει τη τσέπη μου με του Προβόπουλου , το μυαλό μου με του Κασιδιάρη και το διεθνισμό μου με του Αναστασιάδη. Όχι και αμάν!

Από τη Κύπρο έχω ένα αδελφό σήμερα. Τον Αλκίνοο.

Βιβλιογραφία:

Ελεύθεροι Κατακτημένοι, του Αλκίνοου Ιωαννίδη

http://pvlimni.blogspot.gr/2013/03/blog-post_29.html

δημοσιεύθηκε στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας , στις  2-4-2013

Η κινητοποίηση για τα διόδια μου θύμισε αρχικά την Μελίνα Μερκούρη, με την αποχή από την καταβολή δικαιωμάτων της ΕΡΤ στο λογαριασμό της ΔΕΗ.Έγινε υπουργός και τα πλήρωσε αναδρομικά.(Τι δουλειά έχει τώρα η αντιδικτατορική αγωνίστρια με τους υποτακτικούς της Τρόϊκας;-έτσι μου’ρθε ! )
Μετά θυμήθηκα τους “Ρομπέν των Σούπερ Μάρκετς” και το ανθρωπιστικό πλιάτσικο που επιδίδονται.
Τέλος διάβασα για την περικοπή των επιδομάτων μας και την νέα αναπροσαρμογή των μισθών μας και φτιάχτηκα.
Είπα λοιπόν να ξαναπιάσω το πληκτρολόγιο και να ξαναγράψω μετά από καιρό, για να ξαναφωνάξω στην έρημο.
Όταν δεν πληρώνω λοιπόν το 2,05 (τιμολόγιο προκλητικής βλακείας στις Αφίδνες) , είμαι κλέφτης και με τραβάνε.
Όταν μου κρατάνε τα δώρα, τα επιδόματα και τελικά το μισθό μου είναι εθνοσωτήρες και δοξάζονται.
Άσε που αν τους είχα κλέψει σαν τον “αρχιλαδά” Χριστοφοράκο με τους υπουργούς τους, τώρα θα ήμουν πλούσιος με πολυκατοικία πλάι στην Ακρόπολη.
Ζητούν τα λεφτά τους οι φαρμακοποιοί, οι γιατροί , οι δικηγόροι, οι οδηγοί Μετρό και λεωφορείων, οι εκπαιδευτικοί και τρώνε ξύλο ή δακρυγόνα.
Για τον συνταξιούχο φταίει ο γιατρός του ΙΚΑ, για τον γιατρό ο οδηγός του ΜΕΤΡΟ , για τον οδηγό ο φαρμακοποιός, για τον φαρμακοποιό ο καθηγητής, για την Έλλη Στάη όλοι οι άλλοι.
Η πανεθνική κινητοποίηση ενάντια στην ηλιθιότητα των καιρών είναι ουτοπία, ενώ η πραγματικότητα που αποδεχόμαστε είναι στην ουσία η λογική του Πάγκαλου,(μαζί τα φάγαμε, μαζί τα κάναμε) αλλά για τους… άλλους.
Η εξίσωση των ευθυνών της κρίσης είναι και εξίσωση (υπεραπλούστευση) των λογαριασμών της.
Και περιμένω στο παρακμιακό κράτος της Ελλάδας, ποιο είναι εκείνο το φως στην άκρη του τούνελ που θα φέρει την θετική πορεία.
Η φασιστική επιβολή μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατίας, σε ένα ανήμπορο, παχύσαρκο (και) στο μυαλό πληθυσμό, που αγνοεί την ιστορία του σαν έθνος, είναι πραγματικότητα.
Η αποτυχία των οικονομικών μέτρων προδιαγεγραμμένη και ο λόγος της αποτυχίας πάλι ψευδεπίγραφος: οι αναποτελεσματικές κινητοποιήσεις μας.
Το πολιτικό σύστημα των ενισχυμένων αναλογικών και της οικογενειοκρατίας,της διάσπαρτης Αριστεράς και της χειραγωγημένης δικαιοσύνης, μένει στο απυρόβλητο για να ξαναγεννηθεί από τη νέα τέφρα του.
Σε αυτές τις συνθήκες η μάχη για την παιδεία είναι η Πραγματική Ουτοπία.
Οι κοινωνίες των δούλων, των σκλάβων και των υποτακτικών ποτέ δεν χρειάστηκαν παιδεία.
Ένα ξεροκόμματο πάντα έφτανε.
Το να πληρωνόμαστε είναι και αυτό πια θεοποιημένο…

για την αξιοπρέπεια -για την εθνική ανεξαρτησία.

Όχι στα μνημόνια-μνημόσυνα των λαών

Με τη μισή Ελλάδα να ψηφίζει βρίζοντας και την άλλη μισή να απέχει βογκώντας,οι εκλογές τέλος, διάλειμμα τέλος, τα κεφάλια πάλι μέσα, στο σχολείο.

Από την πρώτη Κυριακή χάσαμε την ελπίδα για πρόωρες βουλευτικές,δηλαδή άλλες δυο μέρες καθισιό τον δύσκολο Δεκέμβρη.

Σε τρία , τριάμισυ χρόνια πάλι!

Η σιγουριά του πρωθυπουργού με σκοτώνει , σαν τη 1η Μάη Πάσχα και Κυριακή!

Χωρίς καμιά συστολή πια το παιδαγωγικοεκπαιδευτικό μας σύστημα, μας σπρώχνει στη συνεχή εργασία , εμάς και τα άμοιρα παιδιά, για να τα μάθουμε, να τα μάθουμε, να τα μάθουμε.

Το τι να τα μάθουμε, ακόμα δεν είναι αντιληπτό , αλλά μέχρι τις επόμενες εκλογές πιστεύω να έχει ολοκληρωθεί το νέο πρόγραμμα σπουδών,να έχουμε αρκετούς μονοήμερους ή μονόωρους συναδέλφους για να το εκτελέσουμε, και στα σχολεία-τσαντίρια του ΔΝΤ, που θα έχουν απομείνει, να καίμε τα παλιά βιβλία ιστορίας για να ζεσταινόμαστε.

Οι χαμένες ώρες λόγω εκλογών , δεν θα μπορέσουν να συναγωνιστούν ποτέ τις χαμένες ώρες της ζωής των παιδιών λόγω μαθημάτων.

Αν πάλι τα προβλήματα της παιδείας λυνόντουσαν με τις εκλογές τότε δεν θα μας άφηναν να ψηφίσουμε ή θα τις έκαναν 15Αύγουστο για να μη πήγαινε κανείς να ψηφίσει.

Ευτυχώς όμως που ο εκλογικός προσανατολισμός του έθνους είναι πια τόσο προβλέψιμα σταθερός, που και χωρίς εκλογές πορευόμαστε το ίδιο.Λίγο πιο πράσινη, λίγο πιο μπλε Ελλάδα, σιγά τα λάχανα.

Σαν τον μισοκοιμισμένο γάιδαρο , στο ίδιο μονοπάτι.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς ενόψει της αυριανής παραμονής της Αργίας(σχεδόν) του Πολυτεχνείου.

Καλή Δουλειά!

Καθώς η ψυχή του Αλέξανδρου πλανιέται ανάμεσα στα σπασμένα μπουκάλια,τους βαμμένους τοίχους και τις στρογγυλές πέτρινες μπάλες των Εξαρχείων, η Άμφισσα μας έδωσε τη λύση της ηθικής ικανοποίησης για τον φόνο του.
Ο δυστυχισμένος μπάτσος που τον σημάδεψε, τον πυροβόλησε και τον σκότωσε θα μείνει όλη την υπόλοιπη παραγωγική ζωή του στη φυλακή περιμένοντας τη λήθη και την έκτιση των 1ή 2 τρίτων της ποινής του για να βγει υπό όρους έξω.
Οι ηθικοί αυτουργοί,αυτοί που εξοπλίζουν την αστυνομία και την διαπαιδαγωγούν σαν φύλακα της άρχουσας τάξης και των οικονομικών της συμφερόντων, θα συνεχίσουν ελεύθεροι , να διαπαιδαγωγούν και να χτίζουν γύρω τους το αστυνομικό κράτος, προστάτη των μνημονίων τους.
Οι υπόλοιποι θύτες και θύματα μαζί θα ζούμε ανακατεμένοι, καθώς θα αρπάζουμε τη τσάντα της γριούλας για να βγάλουμε την πρέζα μας, θα μας αρπάζουν το πορτοφόλι για να φάνε μια μπουκιά ψωμί,θα κλέβουμε τα ρούχα από τη μπουγάδα να ντυθούμε, θα μας παίρνουν το κασετόφωνο από το αυτοκίνητο να το πάνε σε μουσείο.
Οι ίδιοι αγγελικά πλασμένοι της κοινωνίας θα βάζουν υποψηφιότητα στις εκλογές, να δουν το τάλεντ σόου των κοπαδιών των ψηφοφόρων, της ψυχοφθόρας Δημοκρατίας, ή θα πίνουν εις υγεία των κορόιδων τα λεφτά από τις μίζες ,τα φακελάκια και τα κομμένα πόδια των διαβητικών.
Ο παραδειγματισμός από τη δίκη του Κορκονέα (και του φίλου του, του άστοχου), λειτουργεί ήδη εκδικητικά για τα επόμενα θύματα.
Τα πτώματα στη Μαρφιν ψήνονται ακόμα,το Αφγανόπουλο πετάει πάνω από τα σκαλιά της Δημόσιας επιχείρησης κομματιασμένο,η Κούνεβα είναι ήδη ολομόναχη.
Το δίκαιο λειτουργεί μόνο για τον Χριστοφοράκο,τον Εφραίμ, τον Τσουκάτο , τον Μαντέλη,τον Βουλγαράκη, τόσους λησμονημένους και τις κυβερνήσεις τους.Οι ίδιες λειτουργούν σαν τους έμπορους ναρκωτικών που “δίνουν” ένα θύμα για να γλυτώνουν τα υπόλοιπα φορτία και να καταλαγιάζει ο πανικός.
Ο Βάρβαρος Κορκονέας είναι λοιπόν στη φυλακή.
Τι θα γίνουμε τώρα χωρίς βαρβάρους;
Μην ανησυχείς.
Ο επόμενος βάρβαρος είναι ήδη εδώ!
ΠΒ

Φέτος θα σουβλίσω 15χρονο αφγανόπουλο (η εκδίκηση για τον Αθανάσιο Διάκο) και με τα βεγγαλικά μου θα τυφλώσω την 10χρονη αδελφή του. Έτσι θα μπορέσω να διαμαρτυρηθώ για το ότι το αρνάκι έφτασε τόσο ψηλά και τα ψιλά που μου έμμειναν δεν μου φτάνουν να το αγοράσω.

Δεν θα πάω στην ανάσταση και θα προτιμήσω να δω το βίντεο της Τζούλιας , και όσοι με πάρουν για ευχές θα ακούσουν το: « δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ , Αλβανέ, Σκοπιανέ!»

«Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί, Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,

Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί, πως είμαστ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί»…

…έγραφε στον Θούριο ο Ρήγας Φεραίος.

Για αυτό θα κάψω τα ιστορικά από τη βιβλιοθήκη και θα πάρω τα άπαντα του «Μπουμπούκου» που και ωραίος σαν Έλλην (αν και μελαχρινός για Άρειος) και μου τα λέει πιο Ελληνικά από τον ψευτοεπεναστάτη, ψευτογκεμπελίσκο, Ρήγα Φεραίο.

Στο τέλος θα αφοσιωθώ στη καταμέτρηση όλων των κόκκινων νομισμάτων από το τασάκι να τα καταθέσω στο ταμείο της Ελληνικής οικονομικής στήριξης.

Η σύγχρονη Ελλάδα με γεμίζει επιτέλους αισιοδοξία και θυμό.

Όχι άλλη παρελθοντολογία.

Ας κοιτάξουμε μπροστά:

(το 2ο ντιβιντι κυκλοφορεί,ας ξενυχτήσουμε περιμένοντας στην Ομόνοια)

(χωρίς τη βάση του 10 θα γεμίσουν οι παραμεθόριες χασαποταβέρνες από φοιτητές)

(με τον υποβιβασμό της Καβάλας-τα δύο χι ίσον πρωτάθλημα- θα εξαλειφτούν τα φαινόμενα βίας στα γήπεδα)

( με τη φορολόγηση 95% των κερδών του ΛΟΤΟ θα εξαλειφτεί η βουλιμία μου για τον πλούτο)

(με την απόλυση των συμβασιούχων σκουπιδιαρέων, θα περπατάμε όλοι μαζί με τις σκουπιδοσακούλες μας, μέχρι τα ΧΥΤΑ)

…..

Ο τρόπος που βάφονται αυγά από οικονόμους, αλλά και ο πίνακας με το κρυφό σχολειό, μου έρχονται στο μυαλό μπροστά από τις (απειλούμενες;) αλλαγές στην εκπαίδευση.

Το πρωί στο σχολείο καλημέρισα άλλους δυο ωρομίσθιους συναδέλφους, που έρχονται στη Λίμνη από την Ιστιαία (70 χιλιόμετρα πηγαινέλα) για 6 ώρες και από τη Λαμία ( 80+100+χ ναυτικά μίλια …πηγαινέλα και κολύμπα) για 10 ώρες τη βδομάδα.

Η αμοιβή τους δεν φτάνει για τις βενζίνες και ανήκουν στη κατηγορία των πιο ξεφτιλιζομένων υπαλλήλων του υπουργείου ΠΔΒΜΚΘ ,αυτή  των εκβιαζόμενων σκλάβων.

Όλοι οι άλλοι  , μόνιμοι καθηγητές, γονείς ,μαθητές, υπουργοί, πρωθυπουργοί νυν και πρώην, μιλάμε για τη γενιά των 700 ευρώ όταν αυτή πια δουλεύει και με 380.

Άσε το εκπαιδευτικό, παιδαγωγικό αποτέλεσμα, άσε την λειτουργία του σχολείου ,άσε την προοπτική να μετατραπούν οι εκπαιδευτικοί σε ωρομίσθιους ραγιάδες του …Καλλικράτη.

Επιπλέον συνεχίζουμε να τρίβουμε τα πόμολα με οινόπνευμα, να αγοράζουμε αντισηπτική λοσιόν και να ..δοξολογούμε.

Ίσως για την Αϊτή σήμερα, αυτή να είναι μια βολική κατάσταση να αναπτύξη την παιδεία της.

Για μας όμως είναι απαξίωση πολιτισμική και πρόκληση.

Φεύγοντας από το σχολείο αποχαιρέτισα την ωρομίσθια συναδέλφισσα στην ΠΔΣ που έρχεται από το Μαντούδι (60 χιλιόμετρα πηγαινέλα) για 2 ώρες την εβδομάδα …

Γυρνάει σπίτι της με ορθοπεταλιές για οικονομία.

…του Αη Γιαννιού την άλλη μέρα, μετά το 15νθήμερο και πριν το Σαββατοκύριακο.
Πιστεύω ότι το πρώτο “ποστ” του 2010 δεν θα έπρεπε να αρχίζει καταθλιπτικά, αλλά χαρούμενα.
Να λέει δηλαδή:
Ότι για να μην εξαπλωθεί  παραπέρα η  γρίπη τώρα που την ξεχάσαμε, τα σχολεία θα μείνουν κλειστά και την Παρασκευή και 8.
Ότι για να τιμήσουμε τους 45 Γιάννηδες (…ενός κοκκόρου γνώση  ) με παρατεταμένο ξενύχτι στις 7, μόνο η αργία στις 8 Γενάρη θα το επέτρεπε.
Ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη από ξεκούραση από τις επαναλήψεις των διακοπών  , άστα λίγο ακόμα.
Ότι οικονομία στο πετρέλαιο των καλοριφέρ για μια μέρα ακόμα, λόγω περικοπών στις δαπάνες του ΥΕΠΔΒΜΚΘ, επιβάλλει μια επιπλέον αργία.
Εγώ λοιπόν προσφέρω τις επίσημες, ουσιαστικές δικαιολογίες, τα σχολεία να κλείσουν στις 8 και Παρασκευή για φέτος.

  Τώρα όσοι από τους εμπλεκόμενους νομίζουν ότι η Παρασκευή και 8 ,είναι ένα λιθαράκι εκπαίδευσης και μόρφωσης  , τους περιμένω στο σχολείο , να τους αγκαλιάσω και να τους ευχηθώ Καλή Χρονιά και καλή κάθε Νέα Χρονιά!