Η εικόνα είναι εκείνη που στις πυραμίδες του Ματσουπίτσου, οι Ίνκας κόβουν τα κεφάλια των εχθρών τους και τα αφήνουν στις σκάλες να κυλούν, σκορπίζοντας το αίμα παντού, βάφοντας τις κατασκευές με κόκκινο.
Η ιστορία τους λέει ότι πραγματοποιούσαν ανθρωποθυσίες στους Θεούς, όχι μόνο στο πλαίσιο θρησκευτικών τελετών, αλλά και ως ένα μέσο πολιτικής πίεσης και έμμεσης τρομοκράτησης των γειτονικών φυλών και αντιπάλων.
Επειδή στην εποχή μας τα αίματα τα βλέπουμε μόνο στη τηλεόραση, ας φανταστούμε τη νέα εκδοχή:
Για να εξευμενίσει τη τρόικα που ο ίδιος έφερε, ο αρχιερέας Σαμαρόζελος, απολύει καθηγητές,αστυνομικούς,φύλακες ενώ στις ουρές του κράτους περιμένουν όλοι να σφαχτούν.
Περισσεύουν στο ιερατείο , άθικτοι και άσπιλοι, συνήθως οι φταίχτες.Κανένας τραπεζίτης, κανένας Σεβίτης,κανένας υπουργός δεν κοκκινίζει με το αίμα του τις σκάλες του βωμού των συμφερόντων τους.
Ο παπουτσής μνημονολάτρης διορίζεται στη παγκόσμια τράπεζα, ο τροϊκανός σύμβουλος φοροαπαλάσσεται, ο εφοπλιστής ευεργέτης κρύβεται πίσω από την εικόνα του Σχινά που αυτοκτόνησε.
Το παράξενο στο Ελληνο Ματσών Πίτσου είναι ότι οι θυσίες άλλους αφορούν κι άλλους βολεύουν.Αντί να συγχωρήσει ο θεός τον Αβραάμ που σφάζει τον Ισαάκ , δίνει μια καραβιά φακές στον Προβόπουλο. Αντί να τιμηθεί το Αρκάδι των αυτοπυρπολημένων, χαρίζεται ο ΟΠΑΠ, τα πετρέλαια, η ΔΕΗ, η Αγροτική στους εφιάλτες.
Ακόμα πιο παράξενο είναι ότι τα ιδιωτικά κανάλια που λειτουργούν με δανεικό κι αγύριστο δημόσιο χρήμα προβάλουν ακατάπαυστα το ότι ο Σαμαρόζελος είναι ο καταλληλότερος αρχιερέας , και οι υποψήφιοι για σφάξιμο , τον θέλουν , τον θέλουν πολύ.
Έχει μάλιστα εφευρεθεί και η προχωρημένη ανακύκλωση, για να μη βρωμάνε τα πτώματα των απολυμένων, όσοι περιμένουν στην ουρά της απόλυσης τα τρώνε με κραυγές όπως “τεμπέληδες, βολεμένοι,άχρηστοι” κλπ κλπ.
Τέλος υπάρχει και ένα σοβαρό ποσοστό Ελλαδοματσουπιστών που τους έχει πάρει το σπίτι η τράπεζα για χρέη,αλλά αυτοί ευλογούν το θεό τους που πρόφτασε η τράπεζα και δεν το πήραν οι κομμουνιστές.
Οι Ίνκας σαν πολιτισμός διαλύθηκε τελικά από τους κατακτητές.Χαρακτηριστικό τους ήταν ότι δεν είχαν γραπτό λόγο.
Σήμερα οι 2000 απολυμένοι καθηγητές , είναι σταγόνα στον ωκεανό των απολυμένων στο Ελληνο Ματσών Πίτσου. Το αν απολυθούμε όλοι δεν έχει καμιά σημασία , επειδή και στο Μπαγκλαντές τα σχολεία σπανίζουν , αλλά στην Ελλάδα οι φράουλες μαζεύονται.(εσένα αυτό σου φαίνεται ασύνδετο , αλλά για αυτό φτάσαμε ως εδώ).
Το να είναι κόσμος στους δρόμους , σημαίνει ότι υπάρχει κόσμος που νοιώθει και καταλαβαίνει.
Το να είναι λίγος αυτός ο κόσμος σημαίνει ότι οι Ίνκας δεν είναι, ούτε θα μείνουν μόνοι τους στην ιστορία.
Έχουν το Μπαγκλαντές και το Περού καλοκαιρινές διακοπές;
Κατακαλόκαιρο, ούτε η ζέστη πια με αφορά.