Πάνος Βασιλόπουλος

η περιοχή μου στο Blogs.sch.gr κύρια για σχολική χρήση

  • ημερολόγιο γραπτών

    Ιούνιος 2021
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
     123456
    78910111213
    14151617181920
    21222324252627
    282930  
  • Σελίδες

  • wordpress visitor
  • RSS γράφω κι αλλού

    • «Όλοι Ναζί τον φάγατε»
      Κατσάκος Πέτρος-Αυγή | Πέρυσι το καλοκαίρι είδες το διαφημιστικό τρέιλερ και γελούσες στο καφενείο. «Και λίγες έφαγε η παλιοκουμμούνα» έλεγες στον κολλητό σου κι αυτός σου απαντούσε «να αγιάσει το χέρι του Ηλία». Τον επιβράβευσες τον Ηλία με την ψήφο σου και τον έστειλες στο «μπουρδέλο» να τους πλακώσει όλους στο ξύλο. Μαζί έστειλες στη […]
  • RSS η ταινιοθήκη μου

    • The Warden- Ο (αρχι) Φύλακας
       Με σκηνικό μια φυλακή στο Ιραν το 1960 ένα ψυχολογικό δράμα ή και θρίλερ που περιγράφει τη πάλη ανάμεσα στο θάνατο και την επιβίωση, ή καλύτερα στο καθήκον και την ανθρωπιά.Επιπλέον το να θεωρεί κάποιος το Ιράν χώρα του κακού για τη Δύση η ταινία προσφέρεται τουλάχιστον για προβληματισμό...Iran 2019https://www.imdb.com/title/tt8522820/?ref_=ttmi_tt
  • RSS καλαμπούρια

Απεργώ στις 10 Ιούνη!

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ στις 9 Ιουνίου 2021

Μπορεί να είναι εικόνα φύση και δέντρο

Απεργώ στις 10 Ιούνη!
Επειδή θέλω να κλείσω την εκπαιδευτική μου ζωή με τον ίδιο τρόπο που την άρχισα.
Επειδή σε όλα αυτά που τόσο γρήγορα κατεδαφίζονται γύρω μας θέλω αυτή την αλαζονική αντίδραση , να τους πετάξω έστω κι ένα μεροκάματο στη μούρη, πέρα από αυτά που μας κλέβουν.
Έχει σημασία να απεργεί κάποιος όταν δεν έχει τίποτα αυτές τις μέρες να κάνει στο σχολείο; Έτσι κι αλλιώς καθόμαστε για το πόπολο, που τόσα χρόνια δεν κάνουμε τίποτα. Και δεν αναρωτιούνται καν που έμαθαν ανάγνωση και γραφή τουλάχιστο.
Σκέφτομαι όλες τις Απεργίες που συμμετείχα ή δεν συμμετείχα. Που θα ήθελα να είμασταν όλοι και έμενα μόνος. Που είμασταν όλοι και ελάχιστοι έμεναν πίσω. Απεργίες που μαράζωσαν και τα τελευταία χρόνια με οδήγησαν στη συνδικαλιστική απογοήτευση και αποστασιοποίηση.
Αύριο δεν είναι ούτε τέλος ούτε αρχή. Είναι μια συνέχεια σε ένα κόσμο που ο εργαζόμενος έχει ακόμα την αδύναμη ασθενική του κουβέντα. Που αντιδρά ακόμα και σαν δούλος. Που χρειάζεται να συμπαρασταθεί σε χιλιάδες ανέργους ή σε χιλιάδες τσιγγάνους συναδέλφους, που γυρνάνε όλη την Ελλάδα με την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας για ένα πενιχρό μεροκάματο, για να μάθουν το κόσμο γράμματα.
Μεθαύριο μια μέρα μετά την απεργία ο κόσμος θα συνεχίσει να είναι ίδιος. Εκτός αν καταλάβουμε και πιστέψουμε ότι πρέπει να αλλάξει. Διαβάζοντας, μαθαίνοντας ακόμα και απεργώντας.
(κείμενο μετά από μια 5ετία και μάλλον το τελευταίο πριν την συνταξιοδότηση…)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *