Όταν η Χημεία έχασε τη μπάλα.
Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ στις 7 Ιουνίου 2014
Τα θέματα που δεν θα έβαζα φέτος στους μαθητές μου είναι:
1.Β1,α: επειδή η έλλειψη δυνατότητας σχολιασμού ότι ο ημιπολικός είναι ομοιοπολικός δεσμός, το κάνει διφορούμενο, για τον αν το χλώριο σχηματίζει μόνο ένα ομοιοπολικό δεσμό, ιδιαίτερα για προβληματισμένους μαθητές στη …κυριολεξία.
2.Β1,γ:Η εκτίμηση για τη δράση των Na2CO3 και NaΗCO3 προκύπτει από την αξιολόγηση ενός πίνακα στη σελίδα 111 και χωρίς προηγούμενο μέσα στο βιβλίο για την συμπεριφορά αμφολυτών σε ρυθμιστικά διαλύματα.
3.Β2,β: επειδή δίνοντας 4 ενέργειες ιονισμού για σύγκριση στο πολύ ή λίγο μεταξύ τους, αποτελεί κριτήριο μόνο για όποιον ξέρει το θέμα και όχι για όποιον διαβάσει το σχολικό βιβλίο.
4.Β2,δ:επειδή η πολυπλοκότητα του θέματος ομολογείται στο παράθεμα της σελίδας 113 του βιβλίου, για άλατα που προέρχονται από ασθενές οξύ και ασθενή βάση με διαφορετικά Κα, Κβ
5.Δ4:Αφού βρε συνάδελφε εξεταστή λες στο τέλος, ότι οι γνωστές προσεγγίσεις επιτρέπονται από τα δεδομένα , γιατί βάζεις μια άσκηση που για να την απαντήσει (με απόδειξη) ο μαθητής χρειάζεται να μη κάνει προσεγγίσεις;
Επί πλέον ο χρόνος και η πολυπλοκότητα των πράξεων, όχι μόνο στις ασκήσεις αλλά και σε θέματα σωστό-λάθος ή θεωρίας (Β2γ-Β2δ), μετατρέπει το διαγώνισμα από άσκηση σκέψης σε ιπποδρόμιο. Όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε. Ιδιαίτερα όταν οι μαθητές του ΑΟΔΕ και των Λατινικών έχουν ήδη σχολάσει, οι ιδρωμένοι μαθητές της θετικής κατεύθυνσης τους βλέπουν και απορούν.
Οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι εκείνη η δοκιμασία που κάθε εκπαιδευτικός πέρα από τα παιδιά αξιολογεί και τη δουλειά του. Βλέποντας τα χτεσινά θέματα της Χημείας με στενοχωρούν περισσότερο οι λεπτομέρειες, παρά η συνολική τους θεώρηση. Νομίζω ότι το δημόσιο σχολείο δεν μπορεί πια να παρέχει τις γνώσεις για να απαντηθούν όλα αυτά τα θέματα. Το να επιλέγεις ερωτήματα για να βρεις ταλέντα Χημείας το κάνει ο μαθητικός διαγωνισμός της Ένωσης Χημικών ,αλλά αυτό δεν σημαίνει αντίστροφα ότι τα θέματα της ΕΕΧ κάνουν στο σύνολό τους και για τις πανελλήνιες εξετάσεις.
Ερευνώντας το θέμα με καλούς μαθητές που φοιτούσαν σε «καλά» φροντιστήρια οι παραπάνω ερωτήσεις τους φάνηκαν «κοινές». Χρησιμοποιώντας λοιπόν σαν εφαλτήριο το δημόσιο σχολείο, η ιδιωτική εκπαίδευση φαίνεται να επιβάλλει τους δικούς της όρους στα θέματα. Εκείνους τους όρους που κάνουν το «καλό» φροντιστήριο αναγκαίο και την δημόσια εκπαίδευση «ανεπαρκή». Απαραίτητο και αποκλειστικό δε στην επιλογή των Ιατρικών σχολών. Μόνο και μόνο με τα «κατάλληλα» μικρά θέματα στις πανελλήνιες εξετάσεις.
15 χρόνια εξετάσεων το ίδιο σχολικό βιβλίο έχει στραγγίσει από πρωτότυπα θέματα, αλλά δεν απαγορεύει αυτό στις επιτροπές να βάζουν μέσα από αυτό, νέα διαβαθμισμένης δυσκολίας.
Η θύελλα με τη τράπεζα θεμάτων έχει μόλις ξεκινήσει. Η δημόσια εκπαίδευση δεν είναι ότι χωλαίνει αλλά ότι την κουτσαίνουν. Και οι Χημικοί που βάζουν θέματα τα δυο τελευταία χρόνια, νομίζω ότι βοηθούν σε αυτή τη κατεύθυνση: Χάνουν τη μπάλα.
Αφήστε μια απάντηση