Πάνος Βασιλόπουλος

Φέτος το Πολυτεχνείο , μια πληγή.

Κοιτάω τα συνθήματα στους τοίχους στο φωτογραφικό υλικό, ακούω τις φωνές στις διαδηλώσεις από τα ηχητικά ντοκουμέντα.

Η δική μου μνήμη έσβησε, μαζί με την απαίτηση της ιστορικής δικαίωσης .

Κάτω η Χούντα, Ψωμί Παιδεία Ελευθερία,Εθνική Ανεξαρτησία.

Τι να πω στα παιδιά , έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.Τι να ξέρουν τα παιδιά, σαν ο Άδωνις πάει να καταθέσει στεφάνι ενώ ο Ανδρουλάκης και η Δαμανάκη(τι δουλειά έχουν με το Πολυτεχνείο αυτοί;) τον ανέχονται ή τον στηρίζουν.

Άλλαξε ο κόσμος, αλλάξαμε και μεις.

Η πατρίδα μας το ευρώ, που λέει κι ο Σαρκοζί  του Ελλάς Γαλλία Συμμαχία,έχει τη κόκκινη γραμμή: από τη μια οι Τραπεζίτες κι από την άλλη όσοι θεωρούν τον εαυτό τους, Υπόλοιπο.

Έχω το υλικό μπροστά μου:

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, ένα το χελιδόνι, είμαστε άοπλοι είμαστε άοπλοι, πότε θα κάνει ξαστεριά,σας μιλάει ο  ραδιοσταθμός του Πολυτεχνείου…

Βίντεο,φωτογραφίες,ποιήματα, Μαρτυρίες

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο.

Από πάνω του οι βιαστές του, εξαργύρωσαν τη δόξα τους με υπουργιλίκια, με αναθέσεις έργων, με εμπρός Αντρέα για μια Ελλάδα νέα.

Ένας λαός παρακατιανός πια, όπως δεν μας άνοιγε τις πόρτες εκείνο το βράδυ , έτσι και τώρα αποδέχεται τον ξεφτιλισμό του, σε αντάλλαγμα με ένα γλειμμένο κόκκαλο.

Η ιστορική μνήμη υπέστη DELETE,η 6η δόση οδήγησε πια στον εθισμό που καμμιά κοινότητα Ιθάκη δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.

Η χώρα πια καμαρώνει που παραδόθηκε όχι στον έλεγχο αλλά και στη διακυβέρνηση του Λουκά των Τραπεζών, στον αγώνα να μοιάσουμε με τους δουλευταράδες Γερμανούς.

Ας διαβάσουμε λίγο, όσο τα βιβλία υπάρχουν ακόμα.

Ας κοιτάξουμε μπροστά να δούμε τον τραπεζικό λογαριασμό μας, τη δουλειά μας, το ευρωπαϊκό μας μέλλον.

Το Πολυτεχνείο πεθαίνει , όπως και οι γονείς μας. Μετά από λίγα μνημόσυνα, ξεχνάμε τις ημερομηνίες περιμένοντας τη σειρά μας.

(Θα τους δώσω τα ποιήματα να πουν, και γω θα φύγω…Ντρέπομαι να ακούω , να βλέπω και να χαμογελάω με συγκατάβαση.)