Πάνος Βασιλόπουλος

η περιοχή μου στο Blogs.sch.gr κύρια για σχολική χρήση

  • ημερολόγιο γραπτών

    Αύγουστος 2010
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
     1
    2345678
    9101112131415
    16171819202122
    23242526272829
    3031  
  • Σελίδες

  • wordpress visitor
  • RSS γράφω κι αλλού

    • «Όλοι Ναζί τον φάγατε»
      Κατσάκος Πέτρος-Αυγή | Πέρυσι το καλοκαίρι είδες το διαφημιστικό τρέιλερ και γελούσες στο καφενείο. «Και λίγες έφαγε η παλιοκουμμούνα» έλεγες στον κολλητό σου κι αυτός σου απαντούσε «να αγιάσει το χέρι του Ηλία». Τον επιβράβευσες τον Ηλία με την ψήφο σου και τον έστειλες στο «μπουρδέλο» να τους πλακώσει όλους στο ξύλο. Μαζί έστειλες στη […]
  • RSS η ταινιοθήκη μου

    • The Warden- Ο (αρχι) Φύλακας
       Με σκηνικό μια φυλακή στο Ιραν το 1960 ένα ψυχολογικό δράμα ή και θρίλερ που περιγράφει τη πάλη ανάμεσα στο θάνατο και την επιβίωση, ή καλύτερα στο καθήκον και την ανθρωπιά.Επιπλέον το να θεωρεί κάποιος το Ιράν χώρα του κακού για τη Δύση η ταινία προσφέρεται τουλάχιστον για προβληματισμό...Iran 2019https://www.imdb.com/title/tt8522820/?ref_=ttmi_tt
  • RSS καλαμπούρια

Αντίο Γιάννη ,αντίο Μαρία…

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ στις 17 Αυγούστου 2010

Δύσκολη μέρα σήμερα στο χωριό.

Ο καύσωνας και η κρίση πέρασαν στην αφάνεια ,αφού ο αποχαιρετισμός δυο φίλων ήταν στο προσκήνιο.

Ο Γιάννης ,συνάδελφος και φίλος για πάνω από 20 χρόνια και η Μαρία πρώην μαθήτρια και φίλη φύγαν από κοντά μας , σχεδόν τις ίδιες ώρες.

Τον ένα τον αποχαιρέτισαν τα παιδιά του, την άλλη την αποχαιρέτισαν οι γονείς της.Η τραγικότητα φαίνεται δυσανάλογη αλλά η απώλεια μιας ζωής έχει μια περίεργη βαρύτητα για τον καθένα, πέρα από όλα αυτά τα ηλικιακά μέτρα.

Ο Γιάννης ήταν πλάι μας σαν διευθυντής στο σχολείο ,αλλά και σαν φίλος και σαν συμπότης στα απίστευτα τσιμπούσια που οργανώναμε.Πιστεύω τώρα να χλευάζει τα εγκόσμια στις αστρικές αγορές του Αλ Χαλίλι,πλάι στα ποτάμια του κόκκινου κρασιού και στη δροσιά των ατέλειωτων αμπελώνων.

Η Μαρία με το χαμόγελό της και την αγάπη της ,να καθοδηγεί τους Αγγέλους στο νόημα της ζωής .Θυσία και η η ίδια στην ανθρώπινη κιμαδομηχανή της ασφάλτου και της νεανικής ορμής ,για περισσότερη ζωή σε λιγότερα χρόνια.

Τους θάψαμε σήμερα δακρύζοντας , απέναντι στην ανυπαρξία της δροσιάς και του Θεού.

Ελπίζω όταν συναντηθούν στην υπερβατική αιωνιότητα να μη προσπαθήσει ο Γιάννης να της πει για το τριώνυμο και η Μαρία να  μη κάνει κοπάνα.Να συμφωνήσουν σε ένα τραγούδι κι ένα ποτηράκι, στην υγειά αυτών που άφησαν πίσω.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *