Κάπνισμα & καρκίνος του πνεύμονα
Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ στις 1 Ιουνίου 2009
«Ο Καπνός του τσιγάρου περιέχει 4.000 χημικές ουσίες, 55 από τις οποίες είναι δυνητικά καρκινογόνες»
Χωρίς καμία αμφιβολία, ο Καρκίνος του Πνεύμονα (ΚΠ) αποτελεί μία σύγχρονη επιδημία. Κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται παγκοσμίως πάνω από 1,5 εκατομμύρια άτομα με ΚΠ, ενώ στην Ελλάδα καταγράφονται 7.000 θάνατοι από ΚΠ ετησίως. Οι περισσότεροι ασθενείς με ΚΠ είναι καπνιστές. Τόσο οι ίδιοι όσο και οι συγγενείς τους, παρουσιάζουν ένα «ενοχικό σύνδρομο» που απορρέει από την άποψη ότι «αφού κάπνιζαν, υφίστανται τις συνέπειες». Είναι πλέον τεκμηριωμένο ότι το κάπνισμα ενοχοποιείται για τις περισσότερες περιπτώσεις ΚΠ. Το 90% των ασθενών με ΚΠ είναι ενεργοί ή πρώην καπνιστές. 0 ΚΠ στατιστικά είναι 10 φορές συχνότερος στους καπνιστές απ’ ότι στους μη καπνιστές. Ο κίνδυνος αυξάνει όσο αυξάνει η ποσότητα και η διάρκεια του καπνίσματος και όσο μικρότερη είναι η ηλικία έναρξης. Το κάπνισμα ευθύνεται και για άλλες κακοήθειες, όπως είναι ο καρκίνος του λάρυγγα, του οισοφάγου, της ουροδόχου κύστης κ.ά., αλλά και για το 80-90% των χρόνιων αναπνευστικών νοσημάτων και το 23-40% των εμφραγμάτων του μυοκαρδίου. Και το παθητικό κάπνισμα έχει ενοχοποιηθεί για την ανάπτυξη ΚΠ. Επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι ενήλικες που συζούν με καπνιστές και δεν καπνίζουν, έχουν 15% περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν από ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα και να καταλήξουν από αυτές, σε σύγκριση με ενήλικες που κατοικούν σε σπίτι που δεν υπάρχουν καπνιστές. Ο κίνδυνος ανάπτυξης του ΚΠ αυξάνεται κατά 20-30%.
Το κάπνισμα παραμένει μια στοχευμένη, δύσκολα αντιμετωπίσιμη συνήθεια, που αποτελεί δυστυχώς σημαντική αιτία θνησιμότητας παγκοσμίως. Η διακοπή του καπνίσματος έχει άμεσες και μακροπρόθεσμες ωφέλειες σε κάθε ηλικία και είναι ευεργετική, τόσο σε άτομα που δεν έχουν οποιαδήποτε συμπτώματα νοσηρότητας, όσο και σε εκείνα που υποφέρουν από σοβαρά προβλήματα υγείας. Οι αποτελεσματικές προσεγγίσεις για τη διακοπή του καπνίσματος, περιλαμβάνουν την παροχή σύντομης συμβουλευτικής παρακίνησης από τους επαγγελματίες υγείας, τη φαρμακοθεραπεία, τη χορήγηση υλικού αυτοβοήθειας, τη συνέντευξη παροχής κινήτρων (Σ.Π.Κ.) καθώς και τη γνωσιακή-συμπεριφορίστικη θεραπεία (Γ.Σ.Θ.). Ενδεδειγμένη θεραπεία είναι η θεραπεία υποκατάστασης με νικοτίνη. Υπάρχουν 6 ενδεδειγμένες διαθέσιμες μορφές: η τσίχλα, το αυτοκόλλητο, η ρινική και η εισπνεύσιμη μορφή χορήγησης, η υπογλώσσια μορφή και οι παστίλιες.Άλλες εναλλακτικές είναι η θεραπεία με βουπροπιόνη, τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά όπως η νορτριπτυλίνη και η κλονιδίνη και η βαρενικλίνη. Παράλληλα με τη φαρμακευτική ή τη συμβουλευτική παρέμβαση ενδείκνυται η χορήγηση ενημερωτικών δελτίων, εγχειριδίων και οπτικοακουστικού υλικού.
Πηγή
ΝΕΑ ΥΓΕΙΑ, τεύχος 62
Για τη Συντακτική Επιτροπή των Χημικών Χρονικών τ.4/2009 Οριάνα Λανίτου
Αφήστε μια απάντηση