Πάνος Βασιλόπουλος

Μετά από μια έντονη συνεδρίαση με τον σύλλογο γονέων, ο σύλλογος του σχολείου μου ανακοίνωσε ότι δεν έχει διαθέσιμους καθηγητές συνοδούς και πενταήμερη φέτος δεν γίνεται.

Ανάμεσα στα προβλήματα που οδήγησαν την άρνηση των καθηγητών να συνοδεύσουν πέρα από τα προσωπικά, ήταν και τα εξής:

Η ανεξέλεγκτη κατάσταση στα παραδοσιακά κέντρα υποδοχής ?Ρόδο, Κρήτη, Κέρκυρα- που αφορά συμπεριφορές και ασφάλεια των μαθητών.

Η εμπορευματοποίηση των 5ήμερων εκδρομών μέσα από το κύκλωμα τουριστικών πρακτόρων, ξενοδόχων, εστιατόρων και πλήθος εμπλεκομένων που οδηγεί σε πρωτοφανείς πιέσεις για συγκεκριμένα πακέτα και προγράμματα εκδρομών.

H εμπειρία συνοδών καθηγητών προηγούμενων ετών που δεν θέλουν να υποστούν ξανά τον ρόλο του εκπαιδευτικού κομπάρσου στο θέατρο του παραλόγου.

Αναλυτικά οι εμπειρίες δικές μου (4 φορές) και πολλών συναδέλφων χρειάζονται ολόκληρο το σκουλτζιαρ για να περιγραφούν. Ο αντίλογος πάλι, ο λυπησιάρης, λέει γιατί να μη πάνε τα παιδιά να γνωρίσουν και αυτά, τις χαρές της ανέμελης, ασύδοτης, άναρχης ζωής κάτω από το προκάλυμμα μιας εκπαιδευτικής εκδρομής.

Για άλλη μια φορά, πέντε ολονυχτίες αξημέρωτες, σε πισίνες γεμάτες πάθος, αλκοόλ τσιγάρο και γιατί όχι και όλα όσα η μαμά, ο μπαμπάς, ο δάσκαλος και ο παπάς απαγορεύουν, να γίνουν πίσω από το Αχίλλειο, την Κνωσό ή τις Πεταλούδες.

Ό έρωτας, η διασκέδαση, το πάθος, η ανεμελιά είναι ιδιαίτερες απαιτήσεις και προτεραιότητες για τα παιδιά, απόλυτα σεβαστές από τον καθένα. Γιατί όμως όλα αυτά πρέπει να συγκαλύπτονται από ένα υπουργείο που κάνει ότι δεν ξέρει τι γίνεται και παίζει στα κρυφά τον ρόλο κάποιας «τσατσάς» ή επιεικέστερα προαγωγού.

Ο μεθυσμένος λυκειάρχης του Πύργου ήταν το φετινό γνωστό θύμα της βιομηχανίας των 5νθήμερων εκδρομών. Οι επόμενοι συνοδοί συνάδελφοι, περισσότεροι νέοι και παρορμητικοί, γύρω στο Πάσχα θα δουν πόσο τα πράγματα είναι πιο «μπροστά» από τα δικά τους μαθητικά χρόνια.

Θα ήταν μια λύση η εκδρομή να γινόταν αποκλειστικά με τους απόφοιτους μετά το απολυτήριό τους σαν δώρο αποφοίτησης και ανάμνηση της σχολικής τους παρέας. Άλλη λύση, να αποφάσιζε ο σύλλογος καθηγητών μαζί με γονείς και μαθητές χρόνο, προορισμό και περιεχόμενο, αποφεύγοντας την εγκληματική ομαδική συνάθροιση, επιδίωξη των τουριστικών συμφερόντων.

Όμως η ενταγμένη στην εκπαιδευτική διαδικασία 5ήμερη από χαρά έχει γίνει εδώ και χρόνια εφιάλτης για όσους (εκπαιδευτικούς) καταλαβαίνουν τι τους γίνεται, ενώ πιστεύω η πλειοψηφία των καθηγητών απλά ξεφορτώνεται την πίεση αναθέτοντάς την σε αυτούς που δεν?ξέρουν.

(Και το ΥΠΕΠΘ νίβει τας χείρας του, ποιώντας την νήσσα, μέχρι ο διάλογος για την παιδεία να αποδώσει.)