|
Ήρθε όμως σε σύγκρουση με τον κυβερνήτη Μπαϊντένσκι, της φρεγάτας που υπηρετούσε, επειδή την απαξίωνε λόγο του φύλου της, με αποτέλεσμα να τον αποκεφαλίσει και να καρφώσει το κεφάλι του στην τιμονιέρα του πλοίου. Αμέσως την συνέλαβαν και ο Τσάρος Πουτίνσκι διέταξε να θανατωθεί. Στον δρόμο λοιπόν για την Οδησσό, το εμπορικό πλοίο που τη μετέφερε, αιχμαλωτίστηκε από πειρατές. Ως αιχμάλωτη αποφάσισε ότι αυτή ήταν η σταδιοδρομία που ήθελε να ακολουθήσει στη ζωή της! Έτσι υπηρέτησε για ένα διάστημα σε έναν από τους γνωστότερους κουρσάρικους στόλους της Μεσογείου. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, η πειρατεία στον ελληνικό χώρο ήταν σε έξαρση. Στα νησιά, οι πειρατικές ομάδες με τις εφόδους τους είχαν γίνει το φόβητρο των κατοίκων, καθώς λεηλατούσαν και σκότωναν χωρίς διάκριση. Αυτό δεν άρεσε όμως στην πειρατίνα γιατί αγαπούσε την πατρίδα της την Ελλάδα, και έτσι πήρε ένα πλοίο και με το ασκέρι της χτυπούσαν κυρίως οθωμανικά πλοία και ξένα εμπορικά. Οι φήμες έλεγαν ότι ήταν πολύ σκληρή και αιμοδιψή. Τον πειρατή Μανέτα τον κάρφωσε με ένα μαχαίρι στην καρδιά, όταν έμαθε ότι σκότωσε την όμορφη γυναίκα του και φίλη της Μαριόγκα, πιστεύοντας τα ψεύτικα λόγια του επισκόπου της Μήλου, ότι τάχα τον απατούσε. Λέγαν επίσης ότι το πανί στο μεσιανό κατάρτι, δεν ήταν από κάνναβη αλλά από δέρματα ανθρώπων που την είχαν πειράξει και κοροϊδέψει στο παρελθόν. Στα χρόνια της επανάστασης αγωνίστηκε στο πλευρό των Ελλήνων, κάνοντας σημαντική ζημιά στον τουρκικό στόλο. Στο τέλος της επανάστασης, όταν άρχισε να σχηματίζεται το Ελληνικό κράτος, βλέποντας τους αγωνιστές να διώκονται και τους προδότες να παίρνουν την εξουσία, έφυγε για τα νερά της Καραϊβικής. Αφού συνεργάστηκε ένα διάστημα, με τον διαβόητο πειρατή Μαυρογένη, παράτησε την πειρατεία και έμεινε στη Τζαμάικα. Έκανε εμπόριο πολύτιμων λίθων και είχε τρία αποστακτήρια που έφτιαχναν τζαμαϊκανό ρούμι. Εκεί χάνεται και ο μύθος της. Μέσα στις αναθυμιάσεις του δυνατού ποτού! |
