η ψηφιακή μας τάξη  

 Ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος ο Σπουτνικ 1, που στα ρώσικα σημαίνει συνοδός, ήταν μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα. Ο δορυφόρος, που επίσημα ονομάστηκε “Τεχνητός Δορυφόρος της Γης” (ISZ στα ρώσικα), κατασκευάστηκε και εκτοξεύτηκε στην Σοβιετική Ένωση από την εξέδρα εκτόξευσης “Γκαγκάριν”.

Επρόκειτο για ένα μεταλλικό, στρογγυλό σώμα από αλουμίνιο, που είχε σχήμα διαμέτρου 58 εκατοστά και ζύγιζε 83 κιλά περίπου. Η μέγιστη ταχύτητα του ήταν 29.000 χλμ./ώρα, η ταχύτητα κατά την τροχιά ήταν 8km/s και το τροχιακό ύψος ήταν 577 χλ.

Αυτό φτιάχτηκε για να μελετάει το περιβάλλον έξω από την ατμόσφαιρα, να καταγράφει θερμοκρασία, την πυκνότητα της ανώτερης ατμόσφαιρας και την διάδοση ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στην Ιονόσφαιρα.

Ελένη Κ., ΣΤ1, 2018-2019

Οι πρώτες γραπτές αναφορές έγιναν από τον Αθηναίο φιλόσοφο Πλάτωνα, στους διαλόγους «Κριτίας» και «Τιμαίος», όπου περιγράφεται ότι οι Άτλαντες ήταν ένας λαός με υπερφυσικές ικανότητες και θεϊκή καταγωγή, που ζούσαν ειρηνικά σε ένα εύφορο νησί πέρα από τις Πύλες των Ηρακλειδών (πιθανόν κάπου ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αμερική). Σταδιακά άρχισαν να χάνουν τη θεϊκή τους δύναμη και όταν τελικά κυριεύτηκαν από ανθρώπινες αδυναμίες αποφάσισαν να στραφούν ενάντια σε άλλους εύπορους λαούς με σκοπό την υποταγή. Έτσι, ταξίδεψαν προς τη Μεσόγειο, ώσπου συναντήθηκαν με τους Αθηναίους, οι οποίοι είχαν τρομερές δυνάμεις και ήταν πολύ γενναίοι. Για πρώτη φορά οι Άτλαντες νικήθηκαν, αλλά μετά από εξαντλητικές μάχες, οι Αθηναίοι τελικά λύγισαν. Τότε οι θεοί εξοργίστηκαν με τους Άτλαντες, κι αποφάσισαν να τους τιμωρήσουν. Ο θυμός τους ήταν τόσο μεγάλος, που τους κατάστρεψαν μέσα σε μία μόνο νύχτα, αφήνοντας πίσω μόνο μάζες από λάσπη και πυκνούς καπνούς.

Κάποιοι ερευνητές συνδέουν τη χαμένη Ατλαντίδα με την αρχαία Θήρα, αφού, όπως υποστηρίζουν, ήταν ένα νησί με εύπορη ζωή που εξαφανίστηκε μετά από μία μεγάλη έκρηξη, που προκάλεσε φοβερούς σεισμούς και καπνούς. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, οι καπνοί φαίνονταν από τις ακτές της Ανατολικής και Κεντρικής Μεσογείου και οι άνθρω2ποι που παρακολουθούσαν αυτό το φαινόμενο, νόμιζαν ότι έβλεπαν τον ίδιο τον Άτλαντα να κρατά τον ουρανό στους ώμους του. Έτσι προέκυψε και το όνομα Ατλαντίδα .      

Παρά τις πολύχρονες μελέτες, εξακολουθούν να υπάρχουν αμέτρητα αναπάντητα ερωτήματα, γεγονός που οδηγεί κάποιους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι η χαμένη Ατλαντίδα, ίσως να μην υπήρξε ποτέ τελικά.