| ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ |
 Το άγαλμα της ελευθερίας Το Άγαλμα της Ελευθερίας βρίσκεται στην Αμερική. Πιο συγκεκριμένα στη νησίδα Liberty Island. Το άγαλμα απεικονίζει μία γυναίκα η οποία κρατάει στο δεξί της χέρι έναν πυρσό και στο αριστερό μία ξύλινη πλάκα που γράφει 4 Ιουλίου 1776. Δηλαδή την ημερομηνία ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
 Auguste Bartholdi  Gustave Eiffel Την ιδέα κατασκευής του αγάλματος την είχε ο Γάλλος ιστορικός Edouard de Laboulaye. Οι κατασκευαστές του αγάλματος ήταν οι Auguste Bartholdi και ο Gustave Eiffel. Το Άγαλμα της Ελευθερίας ζυγίζει 228.456 τόνους και έχει ύψος 93 μέτρα.Στο εσωτερικό του υπάρχουν 168 σκαλιά που σε φτάνουν στο κεφάλι. Χάρης, Σ., ΣΤ1, 2018-2019 |
Συγγραφέας: Παντελής Τσολάκος | Κατηγορία ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ | , στις 25-02-2019
Συγγραφέας: Παντελής Τσολάκος | Κατηγορία ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ | , στις 31-12-2013
|
Η γέφυρα του Ρίου –Αντιρρίου ενώνει την Πελοπόννησο (από το Ρίο του νομού Αχαΐας) με την Στερεά Ελλάδα (στο Αντίριο του νομού Αιτωλ/νιας) και η επίσημη ονομασία της είναι «Γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης » αφού ο συγκεκριμένος, όταν ήταν πρωθυπουργός, ήταν ο πρώτος που είχε την ιδέα για την δημιουργία της στις αρχές του 20ου αιώνα. Μια ιδέα που άργησε 100 χρόνια και πέρασε από χίλια κύματα αφού τα προβλήματα που έπρεπε να ξεπεραστούν ήταν πολλά και διαφορετικά. Από τα δυνατά θαλάσσια ρεύματα μέχρι τους δυνατούς ανέμους του Κορινθιακού κόλπου.  γέφυρα Ρίο-Αντίριο Πρόκειται για μία καλωδιακή γέφυρα με τέσσερις πυλώνες στην θάλασσα και το μήκος της είναι περίπου 2.500 μέτρα. Η γέφυρα έχει εντυπωσιακές αντοχές σε σχεδόν όλα τα καιρικά φαινόμενα. Αντέχει σεισμούς μεγαλύτερους από 7 Ρίχτερ σύγκρουση με τεράστια τάνκερ και τυφώνα κατηγορίας 5. Υπάρχουν βέβαια και τα αρνητικά στοιχεία αφού δεν υπήρξε πρόβλεψη για γραμμή τραίνου καθώς και ότι την εποχή που ολοκληρώθηκε η κατασκευή της – λίγο πριν τους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004 – οι εθνικοί δρόμοι που ενώνει η γέφυρα, είναι από ανεπαρκείς έως ανύπαρκτοι.
Σίγουρα είναι μια από τις μεγαλύτερες, ομορφότερες και καλύτερες γέφυρες της Ευρώπης, σημείο αναφοράς για ολόκληρη την περιοχή αφού χιλιάδες επιβάτες την χρησιμοποιούν κάθε μέρα για να περάσουν με τα αυτοκίνητά τους, αλλά και πεζοί για να θαυμάσουν την υπέροχη θέα από το κατάστρωμά της, και οι ντόπιοι φυσικά είναι πολύ περήφανοι γι’ αυτήν. Μόλις ολοκληρωθούν οι οδικές αρτηρίες και από τις δύο πλευρές δηλαδή η Ολυμπία και η Ιονία οδός τότε σίγουρα η χρησιμότητά της θα γίνει περισσότερο αισθητή σε όλους. |
Συγγραφέας: Παντελής Τσολάκος | Κατηγορία ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ | , στις 19-12-2013
|
Οι πυραμίδες της Γκίζας είναι ένα απο τα πιο σημαντικά και αναγνωρίσημα μνημεία του κόσμου. Μάλιστα είναι και ένα από τα επτά (7) θαύματα της αιρχαιότητας. Βρίσκονται στην Αίγυπτο και συγκεκριμένα στο αρχαίο νεκροταφείο, στη “Νεκρόπολη” που είναι λίγο έξω απο την πόλη του Καϊρου, δίπλα στον ποταμό Νείλο.
Οι πυραμίδες φτιάχτηκαν για να ταφούν οι βασιλιάδες της Αιγύπτου, οι Φαραώ.
Η πιο μεγάλη απο τις πυραμίδες της Νεκρόπολης της Γκίζας είναι αυτή του Χέοπα. Η επόμενη σε μέγεθος είναι αυτή του Χεφρήνου και η μικρότερη του Μυκερίνου.
Υπάρχουν βέβαια και πολλές άλλες, πάνω από 60, μικρότερες που ανήκουν σε άλλους βασιλείς και αξιωματούχους της αρχαίας Αυγύπτου. Εκεί βρίσκεται και η περίφημη Μεγάλη Σφίγγα.
Η ολοκλήρωση της πυραμίδας του Χέοπα, χρονολογείται στο 2580 πχ. Χρειάστηκαν 30 χρόνια, 100.000 χιλ. εργάτες και περίπου 2 εκατομμύρια ογκόλιθοι ασβεστόλιθοι που ζύγιζαν 2,5 τόνους ο καθένας, για να ολοκληρωθεί.
 Το ύψος της πυραμίδας φτάνει τα 147 μέτρα και κάθε πλευρά της βάσης φτάνει τα 230 μέτρα. Ήταν δηλαδή ένα τεράστιο και μεγαλόπρεπο κατασκεύασμα που κάλυπτε μια έκταση μεγαλύτερη απο 9 γήπεδα ποδοσφαίρου και ήταν ορατό από χιλιόμετρα μακριά.
Όλη αυτή η προσπάθεια και ο κόπος γίνονταν γιατί οι Αρχαίοι Αυγύπτιοι πίστευαν ότι μετά το θάνατο έπρεπε να φροντίσουν το σώμα του νεκρού έτσι ώστε το πνεύμα του να επιβιώσει. Αφαιρούσαν τα εσωτερικά όργανα και κάλυπταν το σώμα με άλατα και μετά το τύλιγαν με γάζες. Έτσι, γίνονταν μια μούμια. Μετά η μούμια έμπαινε στη σαρκοφάγο και μαζί με τρόφιμα, ρούχα, κοσμήματα και ότι άλλο πίστευαν οτι χειάζεται για την μεταθανάτιο ζωή, τοποθετούνταν σε ένα ταφικό θάλαμο μέσα στην πυραμίδα. Για την ασφάλεια του νεκρού και των πολύτιμων κτερισμάτων το εσωτερικό της πυραμίδας ήταν σαν λαβύρινθος απο διαδρόμους και αίθουσες που ήταν σχεδόν αδύνατο κάποιος εισβολέας να μπορέσει να ξαναβγεί.
Το μεγαλείο και η τεχνική των πυραμίδων είναι κάτι που θαυμάζεται απο εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο, αλλά και προβληματίζει τους σύγχρονους ειδικούς για το πώς μπόρεσαν πριν απο χιλιάδες χρόνια με πρωτόγονα σχεδόν μέσα να δημιουργήσουν κάτι που θα θαυμάζεται για χιλιάδες χρόνια μετά.
Κουφοπούλου Ελευθερία, Ε2,2013-2014
|