| Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια ελαφίνα στο δάσος της μαγικής αγάπης, που μόνο γτα ζώα ήξεραν και ήταν ευτυχισμένα για αυτό.Μια μέρα ένας επιστήμκονας με πολύ κακές προθέσεις βρήκε το δάσος. Με πολλές παγίδες έπιασε πολλά ζωάκια που γυρνούσαν ανέμελα κάνοντας βόλτες. Δεν ήξεραν ότι ο επιστήμονας ήθελε να καταστρέψει το δάσος. Εκείνη υτην ημέρα είχε βγει μια βόλτα και η ελαφίνα χαρούμενη με τις φίλες της χωρίς να υποψιάζεται τίποτα. Όταν ο κακός πήγε να ρίξει ένα δηλητήριο στο ποτάμι άκουσε φωνές και πήγε να δει. Έιδε την ελαφίνα, έτριψε τα χέρια του με ικανοποίηση και ένα σατανικό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του, γιατί ήταν σίγουρος πως θα την πιάσει. Η Ελίζαμπεθ, η ελαφίνα, φοβισμένη και απορημένη μαζί με τις φίλες της, όταν τον κατάλαβαν άρχισαν να τρέχουν, για να προειδοποιήσουν και τα άλλα ζώα.
Λαγουδάκια, ελάφια, σκαντζόχοιροι, πάπιες και πολλά άλλα ζώα συγκεντρώθηκαν στο δέντρο της σοφής κουκουβάγιας, για να φτιάξουν ένα σχέδιο. Η κουκουβάγια, που ήταν η πιο έξυπνη και ψύχραθιμη τους είπε το σχέδιό υτης και τους καθησύχασε. – Πρέπει να τελειώσουμε γρήγορα και αποτελεσματικά, είπε ένα λαγουδάκι. – Ναι! – Ναι, βιαστείτε! είπε η Ελίζαμπεθ χαρούμενη. Επιτέλους ξέφυγαν από την παγίδα. Ο κακός τρομαγμένος και λυπημένος έπεσε σε αυτήν και τα ζώα σώθηκαν. Όλα χοροπηδούσαν χαρούμενα, γιατί ποτέ δε θα τον ξαναέβλεπαν. Πήγαν και ελευθέρωσαν τα φυλακισμένα ζωάκια και έζησαν αυτοί καλά κκαι εμείς καλύτερα. Φυσελιά Δανάη, Ε2, 2013-2014 |