Μιχαέλα Χαλκιώτη, Β Λυκείου
Την ίδια στιγμή που όλοι ενημερωνόμαστε με μεγάλες ταχύτητες για τα δεδομένα του νέου ιού που είναι ευμετάβλητα, κάνοντας σχέδια για το τι θα συμβεί όταν τα τραγικά γεγονότα της πανδημίας λάβουν τέλος, κάποιοι άνθρωποι πασχίζουν να αντιμετωπίσουν την δύσκολη πραγματικότητα.
Τα προβλήματα πληθαίνουν. Πέρα από ελάχιστους κλάδους που ευνοούνται οι υπόλοιποι επαγγελματίες έχουν «αφεθεί» στα δύσκαμπτα γρανάζια της οικονομίας. Ορισμένες διαδικασίες προσπαθούν να αντικατασταθούν με την βοήθεια της τεχνολογίας (οι πλέον παγκόσμια γνωστές εφαρμογές zoom, skype..) άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε όχι. Πρώτη από αυτές και η εκπαίδευση που παρά τον μεγάλο αριθμό μαθητών και τα τεχνικά προβλήματα, παίρνει σιγά σιγά μία νέα μορφή, εγκαταλείπει τον διαχρονικό της χαρακτήρα και εκσυγχρονίζεται.
Και όσο ο καιρός περνά, αυξάνονται τόσο τα κρούσματα του κορονοϊού όσο και τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας. Και αυτό διότι ο πανικός που προκαλείται σε κάθε γωνία του πλανήτη έχει και αρκετές αρνητικές επιδράσεις στην ψυχολογία των ανθρώπων. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτές τις ημέρες γυναίκες σε όλο τον κόσμο βρίσκονται «φυλακισμένες» στο σπίτι με τον κακοποιητή τους.
Σε εθνικό επίπεδο, τα καθημερινά δελτία πανδημίας του κ.Τσιόδρα έχουν εξελιχθεί σε τελετουργία καθησυχασμού της καθηλωμένης κοινωνίας. Παρόλα αυτά, αναδύονται θεωρίες που ευτελίζουν την ανθρώπινη αξία. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε άνθρωποι να λένε ότι οι ασθενείς και νεκροί από τον ιό ήταν πολύ μεγάλης ηλικίας, με πολλαπλές ασθένειες αφήνοντας να εννοηθεί, λανθασμένα, ότι η απουσία τους δεν θα γίνει αισθητή.
Οι απόψεις, φυσικά, διίστανται. Ακούγεται ακόμη ότι η ασέβειά μας προς τη φύση είναι εκείνη που μας «φυλάκισε» στα σπίτια μας. Σίγουρα η γνώμη αυτή φαίνεται ορθότερη αφού η βελτίωση και η «ανάσα» που έχει πάρει η φύση λόγω του δραστικού περιορισμού κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας είναι εμφανής.
Είναι σίγουρο πάντως ότι μετά από όλο αυτό οι έγκλειστοι θα έχουν εξοικειωθεί σε μεγάλο βαθμό με την τεχνολογία, οι άνθρωποι ίσως να αποκτήσουν περισσότερη ψυχραιμία, κοινωνική συνείδηση. Μπορεί ο κορονοϊός να είναι η ευκαιρία για κάθε λαό να κατανοήσει τη δύναμη της συλλογικής προσπάθειας, όσον αφορά την τήρηση των μέτρων, και την ανάγκη ύπαρξης στέρεων μηχανισμών, όπως εκείνου της δημόσιας υγείας, που φαίνεται να έχει επιβαρυνθεί αρκετά.
