ΕΡΓΑΣΙΑ

Ορισμοί.

Εργασία: Καταβολή μόχθου, σωματικού ή πνευματικού, για την παραγωγή έργου σε διάφορους τομείς.

Επάγγελμα: Από το ρήμα επαγγέλλομαι = υπόσχομαι Είναι η ιδιαίτερη και συστηματική ενασχόληση του ανθρώπου μ` ένα συγκε­κριμένο αντικείμενο με σκοπό την κάλυψη βιοποριστικών αναγκών, την ικανοποίηση εσωτερικών αναζητήσεων, την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και την καταξίωση μέσα σ’ αυτό.

Αξίες που πραγματώνονται μέσω τις εργασίας.

 Υλικός – Οικονομικός Τομέας.

• Με την εργασία του το άτομο αυξάνει την παραγωγικότητα, βελτιώνει την ποιότητα των αγαθών λύνοντας το πρόβλημα της αυτοσυντήρησης του και προσφέρει στο σύνολο.
• Δημιουργούνται έτσι οι κοινωνίες της αφθονίας με αρ­κετές ανέσεις, καθώς και με επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη, για την οποία διαρκώς υπάρχει στόχος ν’ αναβαθμίζεται μέσω της εργασίας.
• Με την ολοένα και μεγαλύτερη είσοδο της μηχανής στην παραγωγή περιορίζεται ο αν­θρώπινος μόχθος και αναπτύσσονται οικονομικοί κλάδοι (βιομηχανία, διαφήμιση, εμπόριο, μεταφορές, επικοινωνίες), κάνοντας τη ζωή του ανθρώπου ευκολότερη και επιτυγχάνοντας την όλο και μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη.

 Ηθικός – Πνευματικός – Ψυχολογικός Τομέας.

• Βοηθά τον άνθρωπο να εμβαθύνει σε διάφορους τομείς αποκτώ­ντας πνευματική οργάνωση και μέθοδο.
• Αναπτύσσει την κριτική και τον προ­βληματισμό του, θέτοντας τον διαρκώς μπροστά σε γνωστικά και τεχνικά προβλήματα και υποχρεώνοντας τον να χρησιμοποιήσει το λογικό του.
• Τον αφυπνίζει και τον οδηγεί σε διαρκή πνευματική εγρήγορση, καθώς ο άνθρωπος πρέπει ν` ανακαλύπτει συνέχεια νέες μεθόδους και διεξόδους στα επαγγελμα­τικά προβλήματα.
• Μαθαίνει λοιπόν να γίνεται δεκτικός σε νέες ιδέες, να χρησι­μοποιεί τη φαντασία του και να διευρύνει την αξιολογική του ικανότητα. Ασκεί τις δεξιότητες του και αναπτύσσει τις κλίσεις του.
• Η εργασία καλλιεργεί επιπρόσθετα στην ψυχή του ανθρώπου την αίσθηση του καθήκοντος, αφού και η ίδια η εργασία αποτελεί μορφή υποχρέωσης στο κοινωνικό σύνολο.
• Απαλλάσσοντας το άτομο από τη φυσική εξάρτηση, του δί­νει περισσότερη ελευθερία αλλά και χρόνο ν’ ασχοληθεί με τον εσωτερικό του κόσμο, να κάνει αυτοκριτική και να προσεγγίσει την αυτογνωσία.
• Ο άνθρωπος νιώθει ασφάλεια αλλά και ικανοποίηση δίνοντας διέξοδο στη δημιουργικότητα του.
• Μέσω της εργασίας ο άνθρωπος αναπτύσ­σει πρωτοβουλίες, ενισχύει την επιμονή και την υπομονή του, μπορεί δηλαδή ν’ αναπτύξει τα θετικά στοιχεία της προσωπικότητας του και τελικά να πραγμα­τοποιήσει ένα σημαντικότατο βήμα προς την ολοκλήρωση του.
• Όλα τα παρα­πάνω, βέβαια, τον οδηγούν ευκολότερα στην εσωτερική πληρότητα.

Κοινωνικός Τομέας.

• Μέσα στον εργασιακό χώρο άτομα με διαφορετικές συχνά πεποιθήσεις και αντιλήψεις για τη ζωή και το νόημα της έρχονται σ’ επαφή και συνάπτουν σχέ­σεις φιλίας, συνεργασίας και αλληλεγγύης, που είναι άλλωστε απαραίτητες, προκειμένου να προβούν σε παραγωγή έργου.
• Εθίζονται έτσι στο πνεύμα της συλλογικότητας και μαθαίνουν να σέβονται τους κανόνες της ομάδας λειτουρ­γώντας συμπληρωματικά, στοιχεία απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία μιας κοινωνίας και στη δημιουργική αφομοίωση των κοινωνικών κανόνων, αλλά και στη δρα­στηριοποίηση του, σε συνεργασία πάντα με τους συμπολίτες του, για τη διεκδί­κηση των δικαιωμάτων του.
• Ο υγιής συνδικαλισμός, στο πλαίσιο της εργασίας, βοηθά τον εργαζόμενο ν’ αγωνίζεται ειρηνικά για την εδραίωση των ελευθεριών, της δικαιοσύνης, της ισοτιμίας και της αξιοκρατίας και κατ’ επέκταση για την επίλυση προβλημάτων και την εξάλειψη νοσηρών φαινομένων, όπως η βία, ο ρατσισμός και η περιθωριοποίηση.
• Τέλος, μέσω του επαγγέλματος το άτο­μο επιδιώκει την αναγνώριση από το στενό κύκλο της εργασίας του και την ευ­ρύτερη κοινότητα όπου ζει. Αποκτά κοινωνικό κύρος και διάκριση.

Πολιτικός – Πολιτιστικός Τομέας

• Μέσω του επαγγέλματος που επιλέγει το άτομο διεκδικεί ως πολίτης πολλά απ’ τα δικαιώματα του και μαθαίνει να εκπληρώνει με σύνεση τις υποχρεώσεις του.
• Όσο οι κοινωνίες προοδεύουν και τα επαγγέλματα εξελίσσονται, προάγεται ο συνδικαλισμός και διευρύνεται η δημοκρατία. Ο εργαζόμενος συνει­δητοποιεί ότι καλή οικονομία δε νοείται χωρίς υγιή πολιτική ζωή και το αντί­στροφο.
• Οι τέχνες, τα γράμματα και οι επιστήμες προάγονται σαφώς μέσω της εργασίας. Υπηρετείται ο άνθρωπος και εξευγενίζεται ο ψυχι­κός του κόσμος, ενώ η ποιότητα ζωής προσεγγίζονται σε μεγάλο βαθμό.

Κριτήρια με τα οποία πρέπει να γίνεται η επιλογή επαγγέλματος.

• Σύμφωνα με τις κλίσεις, τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντα του νέου.
• Με βάση τις επιθυμίες, τις προτιμήσεις και τις αληθινές επιδιώξεις του ατό­μου.
• Με άξονα τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του. Εκτός από τη συνειδητο­ποίηση των επιθυμιών, απαιτείται και αυτογνωσία.
• Το άτομο οφείλει να γνωρίζει τα χαρακτηριστικά των διαφόρων επαγγελ­μάτων, καθώς και τις δυνατότητες επαγγελματικής απορρόφησης, ώστε να μην αντιμετωπίσει στο μέλλον το πρόβλημα της ανεργίας.
• Επιπλέον, το άτομο πρέπει να έχει λάβει κατάλληλο επαγγελματικό προ­σανατολισμό κυρίως από το σχολείο, ώστε να «αυτοερευνηθεί» για το κα­λύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
• Πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και οι οικονομικές ανάγκες του ατό­μου, χωρίς να μετατρέπονται βέβαια σε αυτοσκοπό.
• Με κριτήριο την έφεση στη γνώση.
• Με βάση την κοινωνική προσφορά.
• Με κριτήριο τη δημιουργικότητα.

Κριτήρια με τα οποία γίνεται συχνά η επιλογή σήμερα

• Σύμφωνα με το κέρδος, δηλαδή τις οικονομικές απολαβές από την άσκηση κάθε επαγγέλματος.
• Ανάλογα με το κοινωνικό γόητρο, τις προκαταλήψεις και τα κοινωνικά στε­ρεότυπα για διάφορα επαγγέλματα, π.χ. γιατρός, δικηγόρος κ.λπ.
• Σύμφωνα με τις οικογενειακές επιρροές και το επάγγελμα που υπαγορεύει η οικογενειακή παράδοση.
• Ανάλογα με το ποιο επάγγελμα απαιτεί το λιγότερο μόχθο (εποχή της ήσ­σονος προσπάθειας).
• Ανάλογα με τις γνωριμίες του καθενός, αφού, όπως είναι γνωστό, σήμερα υπάρχει μεγάλη ευνοιοκρατία στον εργασιακό χώρο.