ΑΝΕΡΓΙΑ

Αίτια ανεργίας στη χώρα μας.

• Στη χώρα μας κυριαρχεί ο επαγγελματικός ρατσισμός. Θεωρούμε ότι η κα­τοχή επιστημονικού τίτλου μας καταξιώνει κοινωνικά και μας προσδίδει κύ­ρος. Έτσι, αδιαφορούμε για τη χρηστική αξία των επαγγελμάτων -και συνωθούμαστε στα πανεπιστήμια, με αποτέλεσμα να ζούμε το φαινόμενο των πτυχιούχων ανέργων.
• Η ελλιπής επαγγελματική κατάρτιση των εργαζομένων αλλά και η έλλειψη επαγγελματικής πληροφόρησης, προτού αναλάβουν ενεργό δράση, συντελούν στην όξυνση του φαινομένου.
• Στην Ελλάδα λείπει ένας συστηματικός προγραμματισμός της οικονομίας που θα συμπεριλάμβανε κι έναν επαγγελματικό προγραμματισμό. Δημιουργούνται διαρθρωτικά προβλήματα, τα οποία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά η πολιτική ηγεσία (π.χ. κατάλληλη υλική υποδομή για να απορροφηθούν επιστήμονες, πτυχιούχοι ΑΕΙ που υπερκαλύπτουν τις ανάγκες της κοινωνίας, ή εξυγίανση του δημόσιου τομέα, αποκρατικοποίηση, αξιοποίηση κοινοτικών πόρων).
• Η πολιτική ηγεσία είτε για λόγους κομματικούς, ιδεολογικούς, είτε λόγω ατολμίας ή γραφειοκρατίας, αδυνατεί να οργανώσει την οικονομία, άρα και να επιλύσει το συγκεκριμένο πρόβλημα.
• Το σχολείο και η οικογένεια συντελούν στο πρόβλημα της ανεργίας. Καταρχήν η εκπαίδευση συρρικνώνει τα περιθώρια εντοπισμού των κλίσεων – τάσεων του νέου, αφού ο ΣΕΠ δυσλειτουργεί. Η σύγχρονη οικογένεια, από την άλλη, γαλουχεί τη νεολαία με την αντίληψη του πτυχίου, κάτι που συμβάλλει στο διαχωρισμό των επαγγελμάτων σε κατώτερα και ανώτερα.
• Το φαινόμενο της πολυθεσίας και της υπερωριακής απασχόλησης επιτείνει το σοβαρό αυτό πρόβλημα.
• Η συσσώρευση μεγάλου μέρους του πληθυσμού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η αστικοποίηση.
• Η αναξιοκρατία σχετικά με το ζήτημα των προσλήψεων είναι ένας ακόμη λόγος για την έξαρση της ανεργίας.
• Η έλλειψη ωριμότητας, οι προσωπικές φιλοδοξίες, η παρείσφρυση του κομματισμού αποτελούν χαρακτηριστικά του εργατικού συνδικαλιστικού μας κινήματος, γεγονός που καθιστά και την εργατική συνδικαλιστική ηγεσία υπεύθυνη για την ανεργία.
• Πολλοί Νεοέλληνες διαθέτουν πτυχία που είναι ξεπερασμένα υπό τις σημερινές συνθήκες.
• Οι επιχειρηματίες που για προσωπικό συμφέρον δεν αξιοποιούν παραγωγικά τα κέρδη τους με επενδύσεις.
• Η αθρόα είσοδος λαθρομεταναστών (Αλβανοί, Πολωνοί, κ.λπ.) αποτελεί ενισχυτικό παράγοντα της ανεργίας.

Μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας.

• Καθορισμός κατώτερου ορίου επιδότησης στον ανειδίκευτο εργάτη.
• Διεύρυνση χρονικού ορίου επιδότησης στους 12 μήνες.
• Καλύτερη περίθαλψη και κοινωνική πρόνοια για τους ανέργους (στέγη, βρε­φονηπιακοί σταθμοί κ.ά.).
• Χορήγηση κάρτας ανεργίας βασισμένης σ’ ένα νέο τύπο συμβολαίου, που θα περιορίσει τον κίνδυνο παραμονής των ανέργων σ’ αυτό το καθεστώς.
• Εκτός απ’ αυτά τα μέτρα οφείλουμε να προτείνουμε τρόπους για την αντι­μετώπιση του προβλήματος:
• Πραγματοποίηση παραγωγικών επενδύσεων, οι οποίες θα συμβάλουν στην επιτάχυνση των ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης. Τα παραπάνω θα επιτευχθούν είτε από την πο­λιτική ηγεσία είτε από τους οικονομικούς παράγοντες, όταν αυτοί αποκτή­σουν την κατάλληλη οργάνωση και υποδομή και διακριθούν από ευθύνη, ακεραιότητα και κοινωνική συνείδηση.
• Αποκέντρωση διοικητική, οικονομική και πολιτιστική σε υποβαθμισμένες περιοχές, ώστε να συγκρατηθεί ο πληθυσμός και να αναπτυχθεί η περιφέ­ρεια (περιφερειακή ανάπτυξη).
• Κοινωνική δικαιοσύνη και υλοποίηση του οράματος περί Κρά­τους Δικαίου. Μόνο πολιτικοί γαλουχημένοι με το αγαθό της παι­δείας θα συναινέσουν, χωρίς προστριβές και οπισθοχωρήσεις, ώστε να επι­λυθεί το πρόβλημα.
• Καταπολέμηση γραφειοκρατίας, κίνητρα σε ευαίσθητους παραγωγικούς το­μείς (ναυτιλία, γεωργία, τουρισμός).
• Εξυγίανση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
• Η οικονομία διακρίνεται σε πολ­λούς τομείς, οι οποίοι δεν επηρεάζονται στο ίδιο επίπεδο από το φαινόμενο της ανεργίας. Χρειάζεται μελέτη σε κάθε κλάδο της οικονομίας ξεχωριστά, που προϋποθέτει την ύπαρξη τεχνο­κρατών, αφού αυτοί κατέχουν την ειδική γνώση.
• Καλύτερη αξιοποίηση των κονδυλίων από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
• Επιμόρφωση εργατικού δυναμικού, που σημαίνει ταχύρυθμη επαγγελματι­κή εκπαίδευση των ανειδίκευτων εργατών και επανεκπαίδευση αυτών που έχουν ειδικευτεί, διότι η οικονομία αναδιαρ­θρώνεται.
• Υγιής επαγγελματικός προσανατολισμός. Από τις πρώτες βαθμίδες του εκ­παιδευτικού συστήματος πρέπει να ενισχύεται η κοινωνική αξία του επαγ­γέλματος, να ανιχνεύονται οι κλίσεις και οι ικανότητες τους (ΣΕΠ) καθώς και να αναβαθμιστεί η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση.
• Πληρέστερη και καλύτερη ενημέρωση από το κράτος και τις επιχειρήσεις, τόσο προς τη νεολαία όσο και προς τους εργαζομένους αντίστοιχα, προκει­μένου να έχουν γνώση επί των στοιχείων της ειδίκευσης τους.
• Απομάκρυνση από το μισονεϊσμό και παροχή κινήτρων στη νεολαία για δη­μιουργική εργασία.
• Μείωση των ωρών εργασίας (35 ώρες την εβδομάδα χωρίς να διατηρείται ο μισθός στα ίδια επίπεδα), ώστε να προσλαμβάνονται περισσότεροι άνεργοι στις νέες θέσεις που δημιουργούνται.
• Ενδεχόμενη μείωση του ορίου συνταξιοδότησης.
• Να μην ωραιοποιούνται τα πνευματικά επαγγέλματα και ταυτόχρονα σεβασμός σε κάθε επάγγελμα. Σ’ αυτό θα συμβάλει αποφασι­στικά η οικογένεια με την απομάκρυνση από κάθε καταπιεστική προσπά­θεια.
• Αναδόμηση συστήματος πρόνοιας, δηλαδή δυνατότητα στον επιχειρηματία ή το κράτος να μην αναλαμβάνει όλο σχεδόν το κόστος της ασφάλειας.
• Ουσιαστική ιεράρχηση των σύγχρονων αναγκών και αντίσταση στην υποτα­γή του σύγχρονου κόσμου στην τεχνολογία και στην ύλη.

Ανεργία και αντικοινωνική συμπεριφορά.

• Ανεργία σημαίνει έλλειψη ισότιμων ευκαιριών στα μέλη μια κοινωνίας και απουσία δικαιοσύνης και κοινωνικής ευαισθησίας απ’ το κράτος, γι’ αυτό και οι άνεργοι συχνά έχουν το αίσθημα κατωτερότητας, αντιμετωπίζουν συμπλεγ­ματικά τους συμπολίτες τους και οδηγούνται από αντίδραση στη σύγκρουση με το κατεστημένο, η οποία μπορεί να εκφράζεται και με αντικοινωνικές εκ­δηλώσεις. Τέτοιοι πολίτες αισθάνονται πικρία και παράπονο· χάνουν λοιπόν την κοινωνική τους συνείδηση, καθώς θεωρούν την κοινωνία υπεύθυνη για τη δυσάρεστη κατάσταση τους και εύκολα οδηγούνται σε παραβίαση των νόμων.
• Ο άνεργος δεν έχει χρόνο, διάθεση και ενδιαφέρον για πνευματική καλλιέρ­γεια, οπότε χωρίς την κατάλληλη παιδεία και δίχως πνευματικές αντιστά­σεις γίνεται ευκολότερα θύμα των επιτηδείων, οι οποίοι τον φανατίζουν και τον μαζοποιούν, για να εξυπηρετήσουν τις δικές τους σκοπιμότητες.
• Επίσης, οι άνεργοι έχοντας το άγχος της επιβίωσης χάνουν την εσωτερική τους ηρεμία και δρουν σπασμωδικά, οπότε μπορεί να καταλήξουν στην αντικοινωνικότητα, τη βία, ακόμη και το έγκλημα είτε από ανάγκη επιβίω­σης είτε από έλλειψη ψυχραιμίας, αυτοελέγχου και μέτρου.
• Ο άνθρωπος που αδυνατεί να καλύψει τις βασικές βιοποριστικές του ανά­γκες εκδηλώνει συχνά τον κατώτερο εαυτό του και δε διστάζει και να πατή­σει επί πτωμάτων προκειμένου να επιβιώσει. Καταργούνται οι φραγμοί, ενώ αισθάνεται μετέωρος γι’ αυτό και οδηγείται σε ακρότητες.
• Οι άνεργοι εύκολα απεμπολούν την πολιτική τους συνείδηση και την ψήφο τους και μετατρέπονται σε θύματα λαϊκισμού και δημαγωγίας απ’ τους πολιτικούς, είτε σε ολοκληρωτικά καθεστώτα είτε σε δημοκρατίες. Κι όταν ο πολίτης γίνεται φερέφωνο και έρμαιο των ισχυρών ηγετών μπορεί εύκολα να γίνει αντικοινωνικός.
• Τέλος, η δημοκρατία, στην οποία υπάρχουν αρκετοί πολίτες άνεργοι, είναι μια μη υγιής δημοκρατία, στην οποία χάνεται ουσιαστικά η ισοτιμία και η ισονομία των πολιτών και προάγονται οι πελατει­ακές σχέσεις πολιτών και κράτους· άρα είναι μια δημοκρατία με σαθρά θεμέ­λια η οποία προκαλεί αντιδράσεις από την πλευρά των πολιτών που βρίσκο­νται σε δυσχερή θέση.
• Το κυριότερο είναι ότι η ανεργία εμποδίζει, σημαντικά την εκδήλωση της δη­μιουργικότητας του ανθρώπου, οδηγώντας τον στην απογοήτευση και την αυτοπεριφρόνηση, αποκαρδιώνεται και οδηγείται σε ψυχικό αδιέξοδο και αυτό το ανικανοποίητο αποτελεί προθάλαμο για την εκδήλω­ση πολλών αντικοινωνικών εκδηλώσεων.